جمعه ۵ شهریور ۱۴۰۰

«قدرت گیری طالبان را محکوم می کنیم و آن را هرگز به رسمیت نخواهیم شناخت!»

با قدرت گیری دوباره طالبان در افغانستان، موجی از وحشت کشور و مردمی را که با ما ایرانیان پیوندهای تاریخی و فرهنگی عمیقی دارند، فراگرفته است. اگر چه این روزها جمهوری اسلامی ایران و تمام رژیم های دیکتاتوری و خودکامه در خاورمیانه و جهان تلاش دارند چهره متفاوتی از طالبان را ارائه دهند و بر ماهیت پلید و جنایتکارانه این گروه عقب مانده و بنیادگرای اسلامی، نقاب معتدل شده بزنند و چنین وانمود کنند که گویا طالبان امروز با طالبان جنایتکار ۲۰ سال پیش متفاوت است، اما واقعیت این است که این طالبان همان طالبان زن ستیز و خونریز گذشته است و هیچ تغییری ماهوی و رفتاری نکرده است. چرا که ایدئولوژی و اهدافشان همانند گذشته است. چنانچه سخنگوی آن به هنگام ورود طالبان به شهر بی دفاع کابل گفت: «طالبان قانون شرع اسلام را در افغانستان به اجرا درخواهد آورد و قانون شرع کامل ترین و بهترین قانون برای بشراست!»

ما و مردم افغانستان به خوبی می دانیم که نتیجه قوانین شریعت کنونی طالبان، همان جنایاتی خواهند بود که ۲۰ سال پیش مرتکب شدند. یعنی سنگسار، بریدن دست و پای انسان ها، بستن مدارس دخترانه، جلوگیری از تحصیل و اشتغال زنان، منع خروج زنان از خانه بدون همراه داشتن یکی از افراد ذکور خانواده، مثلن یک پسر بچه، پوشیدن بُرقع و حجاب اجباری برای زنان و ریش اجباری برای مردان و غیره که همگی عمق جهالت و توحش این گروه بنیادگرای اسلامی را نشان می دهند. جهان در آینده نزدیک  شاهد درستی این سخنان ما خواهد بود.

راست این است که گروه ها و فرقه ها و مذاهب بنیادگرای اسلامی، اعم از باورمندان تسنّن و تشیّع، علی رغم نام های گوناگونی که بر خود نهاده اند، همگی در یک چیز با هم مشترک اند و آن هم دشمنی و مخالفت با تمامی مظاهر تمدن بشری و حقوق و آزادی انسان و جامعه می باشد. به عبارتی عامیانه، همگی سر و ته یک کرباس اند.

حکومت «طالبانی» جمهوری اسلامی ایران، طالبان افغانستان، القاعده جهانی، حزب الله لبنان، حماس فلسطین، حشدالشعبی عراق، بوکوحرام نیجریه، اخوان المسلمین مصر، داعش سوریه و شامات و صدها گروه ریز و درشت بنیادگرا و تروریست دیگر، همه یک هدف را تعقیب می کنند: به نام دین اسلام انسان و انسانیت را به اسارت درآورند و از هر گونه اندیشه و تشکل مروج آزادی و عدالت و رفع تبعیض در میان مردم، جلوگیری کنند.

متأسفانه برقراری حکومت اسلامی در ایران و حمایت های مالی و تسلیحاتی آن و هم چنین دخالت مستقیم قدرت های جهانی که منافعشان در گرو عقب مانده نگاه داشتن سایر کشورها می باشند، موجب گردیده است که گروه های بنیادگرای اسلامی دشمن آزادی و حقوق بشر از نوع طالبان از اعماق غارهای تحجر و بربریت تاریخ سر بیرون بیاورند و خطری برای بشریت متمدن در جهان به طور اعم و برای مردم کشورهای خاورمیانه و شمال افریقا و آسیای میانه به طور اخص باشند. آنچه بر مردم ایران و افغانستان و پاره ای از کشورها در چند دهه گذشته رفته است، یک بار دیگر این حقیقت را به اثبات می رساند که مسئولیت ساختن جامعه مدنی و برقراری آزادی و دمکراسی و رعایت اصول حقوق بشر در هر کشور، وظیفه مردم و دولت آن کشور و نه به دست قدرت های خارجی است. دل بستن به دول خارجی، سراب و سیاه چالی بیش نیست.
نمی توان یک روز به افغانستان لشکر کشید و حکومت طالبان را سرنگون کرد و رهبران آنان را در لیست تروریستی قرارداد و در روزی دیگر، پنهانی و آشکارا با آنان بر سر میز مذاکره نشست! برای بازگشت آنان به قدرت به توافق رسید و دست آخر ریاکارانه مردم و ارتش افغانستان را به عدم مقاومت در برابر طالبان متهم نمود!

ما نهادهای مدافع حقوق بشر ایرانی و امضا کنندگان این بیانیه که خود نیز از قربانیان طالبان وطنی در طی ۴۳ سال گذشته هستیم، ضمن اعلام همدردی و پشتیبانی از مبارزات برحق مردم افغانستان برای رهائی از زیر یوغ حکومت جنایتکاران طالبان، از تمام نهادها و شخصیت های مدافع حقوق بشر در سراسر جهان درخواست می کنیم که برای سازماندهی یک اعتراض جهانی مردمی علیه قدرت گیری مجدد طالبان در افغانستان دست به دست هم دهیم. بیایید در یک نمایش بزرگی به گستره جهانی به قدرت های ستمکار و سیاست مداران این کشورها با صدای بلند بگوئیم که: دیگر بس است! شما با سیاست های خود مردم افغانستان و خاورمیانه و در حقیقت حقوق بشر و منافع ملی این کشورها را فدای منافع اقتصادی و سیاسی خود کرده اید.

شبکه همبستگی برای حقوق بشردرایران

۴ شهریور ۱۴۰۰

       26 ماه اوت ۲۰۲۱

امضاء کنندگان:

۱  – انجمن زنان ایرانی – مونترال

۲  – انجمن جمهوریخواهان ایران – پاریس

۳  – انجمن جمهوری خواهان آلمان و هلند

۴  – انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران – هامبورگ

۵  – انجمن فرهنگی ایران و سوئیس – ژنو

۶  – بنیاد اسماعیل خویی

۷  – حامیان مادران پارک لاله – هامبورگ

۸  – حامیان مادران پارک لاله – فرزنو

۹  – شبکه همبستگی ملی فرزنو – کالیفرنیا  

۱۰- فدراسیون اروپرس

۱۱- کانون مدافعان حقوق بشر کردستان

۱۲- کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی

۱۳- کمیته همبستگی برای حقوق بشر درایران – نروژ

۱۴ – کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس

۱۵- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – شیکاگو

۱۶- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – هجا

۱۷- مادران پارک لاله – دورتموند

۱۸- مادران صلح مونترال

۱۹- همبستگی برای حقوق بشر در ایران – کلگری

۲۰- همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) – مونترال

۲۱- زنان برای آزادی و برابری پایدار