شنبه ۲۷ شهریور ۱۴۰۰

چند دهه است سرکوب روزنامه‌نگارانی که قلم‌شان را برای روشنگری و آشکارسازی فساد و تبعیض طبقاتی در جامعه چرخانده‌اند، ادامه داشته است. بارها دیده‌ایم که رسانه‌های وابسته و بله‌قربان‌گوی نهادهای امنیتی برای روزنامه‌نگاران مستقل طراحی‌های سوخته نوشتند و پرونده‌سازی کردند. روزنامه‌نگارانی احکام ممنوع‌الکاری گرفتند و بسیاری دیگر زندانی و خانه‌نشین شدند. زیر سایه همین خطوط قرمزی که بر سطور جراید کشیده می‌شد، روزنامه‌نگاران وابسته از سوی نهادهای امنیتی به مطبوعات وارد شده و دیگرانی حکم اخراج از کار می‌گرفتند. در دولت حسن روحانی تعدادی از خبرنگاران قلم‌شان را فروختند و کم هستند آنانی که حاضر نشدند، قلم‌فروشی کنند.

این هرز قلمی که این سال‌ها مطبوعات را در گیشه‌ها مهجور کرده و دولت را به حمایت مالی از مطبوعات کشاند، نتیجه بلافصل سانسور بود. اما در این میان اندک خبرنگارانی بودند که قد علم کردند و در این هیاهو مقاومت کردند و اعتبار قلم را نگه داشتند. مطالب این خبرنگاران است که خوانده می‌شود و آنان هستند که از یاد نرفته‌اند.

دوستان و همکاران روزنامه‌نگار امروز بر ماست که در فضای همین خبرنگاران مستقل دست اتحاد داده و نگذاریم دست کم فرآیند بازداشت و سرکوب خبرنگاران نرمالیزه شود. باید با هر ابزاری که در دست داریم نشان دهیم که سکوت پاسخ ما نیست. امروز بیش از هر وقتی باید از حقوق صنفی خود به ویژه دستمزد دفاع کنیم چراکه این امر علاوه بر تاثیر مستقیم بر معیشت ما، بر استحکام سانسور بر مطبوعات نیز موثر بوده است و نیز ساده‌تر می‌توان خبرنگاری که قسط عقب افتاده دارد، خرید. امروز بر ماست که بجنبیم و حقوق پایمال شده خود را بازستانیم.

با ادامه بازداشت همکارانمان مخالفت ورزیم و نسبت به بازداشت همکاران خود واکنش نشان دهیم. این روزها برخورد با روزنامه‌نگاران از سوی نهادهای امنیتی و دستگاه قضایی زیر نظر اژه‌ای نشان داد که آنها هیچگونه احترامی برای جامعه خبرنگاری قائل نیستند، این چیزی بود که ما پیشتر نیز شاهد آن بودیم و بر ما پوشیده نبود.

طی آخرین گزارش‌های انتشار یافته از سوی همکاران، بازپرس شعبه دوم دادسرای اوین علیرغم تعیین وثیقه و پذیرفتن آن، در پاسخ به پدر امیرعباس آذرموند، روزنامه نگار اقتصادی گفته «هر وقت صلاح بدانم او را آزاد می‌کنم!»

تحریریه روزنامه نگاران مستقل ضمن محکوم کردن این دست برخوردهای غیرانسانی که مصداق شکنجه سفید بازداشتی و خلاف قانون است، از روزنامه‌نگاران می‌خواهد هرچه زودتر به اقدامات جمعی و متحدانه برای سازماندهی فضایی برای مقابله با سرکوب دست بزند. هرچه آنها سرکوب را بیشتر کنند، ما نیز باید قوی‌تر باشیم. بنابراین از همین تریبون فراخوان می‌دهیم حاضریم تمام روابط مالی و فسادآمیز مدیران رسانه‌ها با نهادها از جمله دستگاه‌های قضایی را که شما برای ما ارسال می‌کنید، بدون ذکر نام شما در این کانال منتشر کنیم. از همینجا فراخوان می‌دهیم که با هر ابزاری و به ویژه در آکسیون‌ها و حرکت‌های جمعی و متحدانه نسبت به ادامه بازداشت بدون ضابطه و غیرقانونی همکارمان امیرعباس آذرم‌وند واکنش نشان دهید تا دستگاه سرکوب تصور نکند، اعمال فشار بر جامعه خبرنگاری آسان خواهد بود.

همچنین از مدیران و سردبیران رسانه‌ای که در سرکوب روزنامه‌نگاران اخراج و خانه‌نشین کردن آنان در راستای سانسور نقش دارند، نام ببریم و آنها را پیش چشم جامعه بگذاریم. ما پیش نیز در این کانال به برخی از این موارد پرداختیم. امروز مردم باور دارند که مطبوعات طرف دردهای آنها نیست. امروز دو صف مقابل هم شکل گرفته که یکی سرکوبگر است و دیگری در رنج و تبعیض و سرکوب. این انتخاب با ماست که در این موقعیت تاریخی کدام طرف بایستیم.

در مقابل این وظیفه بر دوش ما روزنامه‌نگاران مستقل است که عملاً اعلان جنگ کنیم. اگر تعداد ما به اندازه خبرنگاران وابسته نیست، اما قدرت حق‌گویی و همراهی جامعه با ما بیش از این‌ها است و امروز باید به این موضوع واقف باشیم. ما این قدرت را داریم که در برابر سانسور و سرکوب سد محکمی بسازیم!

روزنامه نگاران مستقل ایران

شهریور ١٤٠٠