بیانیە دادخواهان خاوران: خواهان بازدید هیات بین المللی از زندان های ایران هستیم!
چهارشنبه ۹ آذر ۱۴۰۱
«ما خواهان بازدید هیئت بین المللی تعیین شده از طرف شورای حقوق بشر سازمان ملل از ایران برای بررسی وضعیت زندانهای کشور و دیدار این هیئت با زندانیان سیاسی و خانوادههای قربانیان فاجعه اخیر هستیم.»
در آذر ماه سال ۱۳۶۷، پس از حدود ۵ ماه بیخبری و دلهره و نگرانی جان فرسا در پشت درهای بسته ی زندان ها، برای دانستن اینکه پس از ممنوع الملاقات کردن عزیزان مان در داخل زندان ها چه میگذرد، سرانجام رژیم اسلامی با تلفن زدن به خانه ها و یا به صورت حضوری در جلوی زندان ها به خانواده های زندانیان اطلاع دادند فرزندانشان را اعدام کرده اند. به عده ای ساکی تحویل دادند و خانوادهها را تهدید کردند که حق برگزاری مراسم و سوگواری ندارند. نه تنها به خانواده ها پیکرعزیزانشان را تحویل ندادند، بلکه محل دفن آنان را نیز نشان ندادند و توضیح ندادند که چرا و چگونه زندانیانی که حکم زندان داشتند، سالها از حکم خود را هم پشت درهای بسته گذرانده بودند، به یکباره اعدام شدند.
مادران و خانواده های خاوران، با برگزاری مراسم در خانهها، رفتن به خاوران، و با گردآوری اسامی اعدام شدگان، تلاش رژیم برای انکار و لاپوشانی این جنایت را نقش بر آب کردند. در دی ماه سال ۶۷ خانوادهها نامه یی به حبیبی (۱)وزیر دادگستری نوشتند و کپی آن را به دفتر سازمان ملل در ایران، دفتر سازمان ملل در آمریکا و دیگر سازمانهای حقوق بشری و مقامات رژیم هم فرستادند. این نامه به اجمال توضیح میدهد هزاران زندانی سیاسی که قبلا محاکمه شده، دوران محکومیتشان را طی میکردند و عده ای حتی حکمشان هم تمام شده بوده بصورت ناگهانی و بدون هیچ توضیحی اعدام شدهاند. سپس به ادعای بی اساس تبانی زندانیان با عملیات نظامی در مرزها پاسخ و توضیح داده که شرایط سخت و پلیسی حاکم بر زندانها و ملاقاتهای پشت شیشه یی چند دقیقه یی بوسیله تلفنهایی که کنترل میشد امکان چنین همکاری یی را نمیداده است. سپس خانوادهها سوال کرده اند، “اگر این جنایت قانونی بوده چرا آن را پنهان میکنید؟ چرا اجازه بازرسی یک هیئت بی طرف از زندانها و رسیدگی به چند و چون این کشتار را نمیدهید؟ کدام محکمه، به چه اتهامی، در چه تاریخی، حکم اعدام عزیزان ما را صادر کرده است؟ کدام قانون اجازه داده است که حکم اعدام دسته جمعی صادر کنند؟” در پایان خانوادهها خواستههای خود را مبنی بر اعلام علنی اسامی همه کشته شدگان، تاریخ محاکمه دوباره و دلیل و چند و چون آن ، محل دفن، و دادن وصیت نامهها مطرح کرده، مینویسند “به دلیل اینکه این اقدام ناقص صریح اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی و اعلامیه جهانی حقوق بشر است، ما علیه مسئولین این فاجعه دردناک اعلام جرم می کنیم و خواهان آن هستیم که اینان بازداشت و در یک محکمه علنی محاکمه گردند. ما خواهان موافقت جمهوری اسلامی، با بازدید یک هیئت بین المللی برای بررسی وضعیت زندانهای کشور و اجازه دیدار این هیئت با زندانیان سیاسی و خانوادههای قربانیان فاجعه اخیر هستیم.” این نامه همه ارکان نظام را زیر سوال برده و خواستههای حقوقی و انسانی خود را مطرح کرده وسندی تاریخی و پرچمی است که همه خانوادههای جان باختگان جدای از تعلقات سیاسی، مذهبی، و یا اجتماعیشان توانستند در زیر آن جمع شده و متحدانه در مقابل رژیم جمهوری اسلامی بایستند. این نامه هنوز هم خواست ما است و برای رسیدن به آن تلاش میکنیم چرا که دادخواهی حق ما است و کشف حقیقت سبب میشود ریشههای این جنایت شناسایی شده و گامی پایه ای و ضروری بسمت عدالت خواهی است. دادخواهی همچنین کمک می کند ترتیبی داده شود که در آینده چنین جنایتهایی بر نسلی دیگر روا داشته نشود. ما باید به انکار حقایق تاریخی، انکار حقوق بشر، و انکار ظلمی که به جان باختگان و خانوادههای آنان رفته پایان داده و به دنبال کشف حقیقت، و ترمیم روانی قربانیان باشیم.
ما دادخواهان خاوران، شادمانی عمیق خود را از قطعنامه سازمان ملل و دستور تشکیل یک کمیته حقیقت یاب مستقل اعلام می کنیم و ازتمام افراد و سازمان های حقوق بشری که با تلاش ها، ارائه مدارک، بحث و گفتگو با نمایندگان کشورهای مختلف و ارائه بیانیه در شورای حقوق بشر سازمان ملل به تصویب این قطعنامه کمک کردند، قدردانی می کنیم. امید که این جلسه تاریخی و قطعنامه سازمان ملل، درس عبرتی برای جنایت کاران و مستبدان حاکم بر ایران و سراسر جهان شود و بدانند که هیچ جنایتی بدون پاسخگویی و مجازات نخواهد ماند. به امید رهایی میهنمان از چنگ اهریمنان، به امید آزادی همه زندانیان سیاسی و به امید اینکه بزودی در ایران آزاد آمران و عاملان جنایت های ۴۴ ساله جمهوری اسلامی ایران را در دادگاه هایی عادلانه و علنی محاکمه و مجازات کنیم تا بتوانیم جلوی سرکوب، تکرار خشونت و جنایت در ایران را بگیریم.
دادخواهان خاوران
۶ آذر ۱۴۰۱ (۲۸ نوامبر ۲۰۲۲)