دوشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۱

خبر آزار جنسی هفت (یا هجده!) دانش آموز دختر توسط معلم ۵۵ ساله ، شوک آور و بسیار تاسف‌بار بود .
این اتفاق تلخ که در شهرستان فردوس خراسان جنوبی روی داده، نه تنها فضای عمومی و اجتماعی ایران بلکه جامعه‌ی معلمان کشور را نیز به شدت متاثر و عصبانی کرده است. گرچه در سکوت خبری و در مرحله‌ی برگزاری دادگاه بدوی ، مجرم به ۵ سال زندان و دو سال تبعید از شهر محکوم شده، اما با شکایت مجدد یکی از والدین ، پرونده به شعبه‌ی تجدید نظر ارجاع شده و در حال بررسی مجدد است.

کانون صنفی معلمان ایران(تهران) ضمن محکومیت شدید این رخداد تلخ ، از مسئولان قضایی ، خواستار رسیدگی سریع ، قاطع و بدون ملاحظات مرسوم در قوه قضائیه شده و خواهان محکومیت شدید فرد خاطی است.

اما :

۱- سال‌هاست که کانون‌ها و انجمن‌های صنفی معلمان ، کارشناسان آگاه و دلسوز ، مدافعان حقوق کودک و بسیاری از خانواده‌ها ، خواهان گنجاندن آموزش‌های مربوط به آگاهی‌های جنسی و مراقبتی در محتوای درسی دانش‌آموزان ، متناسب با سن و رشد جسمی و عقلی آنان است ؛ آموزش‌هایی که منجر به خود مراقبتی کودکان و نوجوانان و هشیاری خانواده‌ها در برابر افراد مجرم یا بیمار می‌شود و کودکان معصوم را از آسیب‌های جسمی و مخصوصا روحی محافظت می‌کند . اما پاسخ به این درخواست‌ها ندیدن و نشنیدن و اصرار بر گسترش نگاه دگم ایدئولوژیک در کتاب‌های درسی و بی توجهی به نیازهای واقعی دانش‌آموزان بوده است.

۲- بیش از ۴۰ سال است که از مهمترین شاخص‌های ورود شغل معلمی ، عبور از گزینش‌های سفت و سخت ایدئولوژی حاکمیت می‌باشد. گزینش‌هایی که عموما باعث اظهارات دروغ و متوسل شدن به ریا و گسترش آن در هنگام مصاحبه و بعد از آن شده‌است.
آیا بهتر نیست به جای چنین شیوه‌های ناکارآمد ، قرون وسطایی و تحقیر‌آمیز ، با کمک گرفتن از روانشناسان و متخصصان ، در طول مراحل پذیرش و ورود ، داوطلبان تحت بررسی‌های تخصصی قرار گیرند تا جلوی ورود افراد بیمار یا مجرم برای تصدی حرفه ی معلمی گرفته شود؟

چرا در آموزش‌های دوران تربیت معلم نباید نو‌ معلمان تحت آموزش‌هایی قرار گیرند که علاوه بر این که آنان را با مختصات رشد جسمی و جنسی دانش آموزان آشنا می‌کند داوطلبان را در جریان یادگیری حقوق آموزشی و مدنی دانش‌ آموزان قرار دهد و احتمالا جلوی برخی از خطاها و جرم‌های خواسته و ناخواسته گرفته شود؟

۳- سال‌هاست که دلسوزان درباره کیفیت آموزش به ویژه در مدرسه‌های دولتی کشور هشدار می‌دهند. اگر از دید خانواده‌ها سطح آموزش در مدرسه‌ها یکسان و رضایت بخش باشد آنان فریب چنین افراد خاطی را نخورده و برای جبران آموزش متوسل به آموزش‌های بیرون از مدرسه نمی‌شوند. گرچه به باور برخی از کارشناسان ، این فریب ریشه در ناآگاهی خانواده‌ها از نوع ، شیوه و کیفیت آموزش دارد ؛ ناآگاهی‌هایی که راه را برای سوء‌استفاده‌ی موسسات به اصطلاح آموزشی و تبلیغات مافیای آموزشی و بهره برداری‌های نامشروع و هزاران میلیاردی آنان باز کرده است. اگر امکانات آموزشی عادلانه و به طور یکسان در سطح کشور توزیع شود چنین سوء برداشت‌هایی از طرف خانواده‌ها کمتر شده و راه برای سوء استفاده منفعت طلبان درون و بیرون آموزش و پرورش بسته می‌شود. در پایان کانون صنفی معلمان به طور جدی از آموزش و پرورش خراسان جنوبی و وزارتخانه می‌خواهد که کودکان آسیب دیده ، در این رویداد تلخ و مشمئز کننده را به مراکز و متخصصان روان درمانی معرفی نمایند و به طور کامل آنان را تحت حمایت‌های مالی و معنوی قرار دهند. این کودکان در راهگذر آموزش ناکارآمد، ناآگاهی خانواده‌ها و غفلت مسئولان استانی و کشوری به چنین بلایی دچار شده و امروز نیازمند کمک‌های جبرانی هستند.
از همکاران کانونی خود در شهر فردوس و استان خراسان جنوبی هم می‌خواهیم که علاوه بر نظارت بر این حمایت‌ها تا جای ممکن خود نیز در حمایت از این کودکان و خانواده‌هایشان بکوشند.