یکشنبه ۴ مهر ۱۴۰۰

باهم از مبارزات بر حق کارگران حمایت کنیم

جنبش کارگری در ایران به ویژه در اقلیم اهواز  نقشی محوری در  انقلاب بهمن ۵۷ ایفا داشت. طبقه کارگر و خصوصا کارگران شرکت نفت، و سایر طبقات محروم و زحمتکش در اعتراضات و اعتصابات عمومی که منجر به سقوط نظام سابق و پیروزی انقلاب شد، مشارکت وسیعی داشتند.

طبقه کارگر، مانند همه توده های زحمتکش، تمام نیروها و تواناییهای خود را در راه خدمت به انقلاب به کار گرفت و فداکاری های فراوانی را برای دستیابی به اهداف و خواسته های خود و سایر محرومین در جهت رسیدن به آزادی، عدالت اجتماعی و زندگی شرافتمندانه از خود نشان داد. اما پس از پیروزی انقلاب و استقرار جمهوری اسلامی، نظام نه تنها هیچ یک از خواسته های بر حق کارگران را برآورده نکرد، بلکه بسیاری از آنان را سرکوب و تحت تعقیب قرار داده و تعداد زیادی از آنان را نیز زندانی و یا اعدام نمود.  

پس از گذشت چندین دهه از تأسیس جمهوری اسلامی، کارگران و زحمتکشان مردم عرب و سایر اقوام دیگر در اقلیم اهواز و کارگران سراسر کشور هنوز از فقر و محرومیت رنج می برند، و حتی حقوق و دستاوردهای کسب شده در دوره پیشین را هم از دست داده اند.

کارگران هنوز مورد استثمار نظام سرمایه داری، طبقه سرمایه دار و کارفرمایان تازه به دوران رسیده که در جمهوری اسلامی آزمندتر و با نفوذتر شده، قرار می گیرند. نهادها و صنایع کلان اقتصادی و صنعتی کشور که در لوای سرمایه داری دولتی و تحت کنترل سپاه پاسداران و نیروهای امنیتی  اداره می شوند، با طبقه سرمایه دار و افراد صاحب امتیاز و بورژوزی طفیلی دارای منافع مشترکی هستند. از این نظر منافع رژیم و طبقه سرمایه دار هرچه بیشتر به یکدیگر پیوند خورده است.

بحران های سیاسی و اقتصادی ناشی از سوء مدیریت، فساد و به هدر دادن منابع و ثروت کشور در پروژه های سیاسی و نظامی رژیم در خارج، و همچنین تحریم های اعمال شده به دلیل برنامه هسته ای، که در سالهای اخیر تشدید شده است، شرایط زندگی توده مردم و به خصوص طبقه کارگر را چندان سخت و  طاقت فرسا نموده است. این امر به ایجاد شرایط عینی برای شروع اعتراضات و اعتصابات که در سالهای اخیر شاهد آن بودیم، شده است که آخرین آن قیام تشنگان بوده که در تیر ماه سال جاری در اقلیم اهواز شروع شد و در آن همه اقشار خلق عرب واقوام دیگر به ویژه کارگران و اقشار تهیدست مشارکت وسیعی داشتند. این حرکت نشان داد که نمی توان جنبش کارگری و حرکت های اعتراضی مردمی را از هم جدا کرد.

شکاف میان طبقات محروم و ثروتمند جامعه در حال افزایش است. بر اساس آمارهای رسمی بیش از ۵۰ درصد مردم زیر خط فقر زندگی می کنند. نرخ بیکاری و تورم نیز به بالاترین سطح خود رسیده است. به موازات آن دامنه اعتصابات کارگران صنایع، کارکنان و کارگران بخش خدمات و سایر اقشار کم درآمد در اقلیم و سایر مناطق کشور در حال گسترش است. این اعتصابات شامل کارگران پیمانی پروژه های شرکت نفت و گاز، صنایع فولاد و کارگران نیشکر هفت تپه، رانندگان حمل و نقل عمومی شهری، کانون صنفی معلمان و … می شود.

 اخبار حاکی از آنست که اخیرا اعتصاب کارگران شهرداری در شهر اهواز و دیگر شهرهای استان که خواهان پرداخت دستمزد عقب افتاده خود می باشند، منجر به تعطیلی خدمات شهری و انباشت زباله شده است که به نوبه خود آثار جدی زیست محیطی و بهداشتی را برای شهروندان برجای گذاشته است.

نظام هنوز از برآوردن خواسته های اساسی اعتصاب کنندگان، مانند پرداخت حقوق عقب افتاده، بهبود شرایط محیط کار، افزایش دستمزد، بیمه درمانی و سایر خواسته های عادلانه خودداری می کند و تاکنون هیچ اقدام جدی و عملی برای حل این بحران انجام نداده است. پرداخت دستمزد کارگران و حقوق کارکنان بین سه تا شش ماه و گاهی تا یک سال نیز به تعویق افتاده است. ادامه این وضعیت بر شرایط اقتصادی خانواده های کارگران، تحصیل فرزندان و سلامت روحی و جسمی آنان تأثیر منفی گذاشته، و در نتیجه فقر را در جامعه گسترده تر خواهد کرد.

مسؤولین نظام به جای پاسخ به این خواسته ها، در اکثر موارد فعالان کارگری و صنفی را سرکوب کرده و با اعتصاب کنند گان با خشونت برخورد و بسیاری از آنها را دستگیر و روانه زندان می کنند. بازداشت، آزار، شکنجه و تحت تعقیب قراردادن فعالان مدافع حقوق کارگران از سوی نیروهای امنیتی همچنان ادامه دارد. برمبنای احکام صادره، مازیار سیدنژاد فعال کارگری،  اسماعیل بخشی نماینده کارگران، و سپیده قلیان در ارتباط با حمایت از اعتراض‌ های کارگران نیشکر هفت‌تپه در بازداشت به سر می برند. همچنین فرزانه زیلابی وکیل مدافع پرونده کارگران اعتصابی، تحت عناوین اتهامات واهی به زندان محکوم گردید.

مبارزه طبقه کارگر در اقلیم اهواز از مبارزات مردم عرب و سایر مردم ایران و جنبش کارگری کشور جدا نیست. تحقق خواسته ها و اهداف کارگران و تضمین حق آنان برای نیل به آزادی و زندگی سزاوار وشایسته در گرو همبستگی طبقه کارگر با همه طبقات زحمتکش، کارکنان بخش خصوصی و دولتی و اقشار محروم سایر ملیت های ایران می باشد. همانطور که حوادث اخیر ثابت کرده است، قدرت و تأثیر حرکت و اعتراض مردمی تنها با وحدت مبارزاتی و انسجام همه طبقات و اقشار جامعه، صرف نظر از وابستگی های ملی و قومی و موقعیت طبقاتی، حاصل خواهد شد.

مسئولیت اخلاقی، رسالت تاریخی و وظیفه میهنی روشنفکران انقلابی، و فعالان سیاسی، حقوق بشری و جامعه مدنی، و آحاد ملت است که از اعتصابات و اعتراضات مسالمت آمیز کارگران و فعالان سندیکایی برای دستیابی به حقوق عادلانه خود حمایت های همه جانبه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نمایند.

جمعی از فعالان مترقی عرب اهواز (عاتِق)

۳۰/۶/۱۴۰۰ – ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۱