سه شنبه ۲۸ تیر ۱۴۰۱

اکنون و پس از دو سال خانه‌نشینیِ دانشجویان و دوری از امکان‌های محیط دانشجویی، به محض بازگشایی دانشگاه موج جدید سرکوب و اختناق برپا شده است.

بازگشایی دانشگاه گویی بازگشایی درب‌های زندان شده است. چرا که تنها چند ماه پس از آن، دانشجویان با موجی از دستگیری روبرو شده‌اند.

سلب آزادیِ اعتراض از دانشجو، به محاق بردن حق قانونی آنهاست. در تمامی این سال‌ها ما شاهد مقاومت و مبارزه دانشجویان بر علیه نظم مسلط موجود و بر علیه امنیتی‌سازی دانشگاه و طیف‌ گستردهٔ برخوردهای امنیتی بوده‌ایم و زین پس نیز از پای نخواهیم نشست و این مبارزه به حق را ادامه خواهیم داد.

آنچنان که در طی این سال‌ها شاهد آن هستیم برخوردهای امنیتی با دانشجویان ربطی به آمد و شد این دولت یا آن دولت ندارد. چه دولت اعتدال بر سرکار باشد چه سید محرومان، خفقان با قدرت خود باقی است.

به‌جای اینکه مفسدین اقتصادی و رانت‌خواران و اختلاس‌گران روانه زندان شوند، صداهایی که سال‌هاست علیه فساد و در پی‌ احیای عدالت فریاد سر می‌دهند به فجیع‌ترین شکل ممکن سرکوب شده‌اند.

چنانچه امروز می‌بینیم این مطالبات معلمان، کارگران، بازنشستگان، دانشجویان و سایر اقشار زحمتکش جامعه است که سرکوب می‌شود. این را بدانید که تجربه زیسته ما گواه این است که جنبش دانشجویی را نمی‌توان با این اقدامات برانداخت. ما سال‌هاست که با وجود این سرکوب‌ها دوشادوش یکدیگر حرکت کرده‌ایم و همچنان دست از تلاش و تقلا برای احقاق حقوق خود و جامعه برنداشته‌ایم.
۶٠ سال تاریخ جنبش دانشجویی نشان داده است که با وجود نثار جان خود اجازه نداده‌ایم این چراغ برابری‌طلب خاموش گردد.

ما راه همکلاسی‌های دربندمان هستی امیری، ملیحه جعفری، روناک رضایی، مریم کریم‌بیگی و ابوالفضل نژاد فتح را ادامه خواهیم داد و این شعله فروزان جنبش دانشجویی را یکی پس از دیگری به دست گرفته و به پیش خواهیم برد. فشار و سرکوب‌ ما را از پای نخواهد انداخت و تا زمان تحقق اهدافمان جنبش دانشجویی را با رزمندگی ادامه خواهیم داد و دانشگاه، سنگر آزادی را حفظ خواهیم کرد.

ما دانشجویان امنیتی‌سازی دانشگاه را به هر شکل ممکن آن محکوم می‌کنیم و خواهان آزادی بی قید و شرط فعالین دانشجویی هستیم.

شورای صنفی دانشکده علوم اجتماعی