چهارشنبه ۲۹ تیر ۱۴۰۱

یک همکارمان را از دست دادیم!

حوادث محیط ناامن کار مرتب از ما کارگران قربانی می گیرد.

پیمانکاران و کارفرماها کارمان را می خواهند اما جانمان برایشان ارزشی ندارد.

همکارمان بنام محمد صادقی از روستای چاه نو، منطقه ده شیخ از توابع شهرستان لامرد واقع در جنوب استان فارس بود. منطقه ای صنعتی در مجاورت منطقه بزرگ اقتصادی پارس جنوبی عسلویه.

محمد که فقط ۳۵ سال داشت در پالایشگاه سوم مجتمع گاز پارس جنوبی، واحد تعمیرات مکانیک در گروه ریگر (راهنمای جرثقیل) اشتغال به کار داشت. او حدود ۱۵ سال در این شغل فعالیت داشته و متاهل و دارای فرزند بود و معیشت خود را از این طریق تامین مینمود. اما محمد صادقی مثل سایر پرسنل شرکتی تعمیرات پالایشگاه سوم، با سر کار آمدن پیمانکار جدید از تاریخ ۲۰ اردیبهشت سال جاری، بدون قرار داد کتبی و تحت فشار کارفرما به اجبار این مدت دوماه (تا روز حادثه) به کار مشغول بود.

حادثه روز ۲۵ تیرماه صورت گرفت. شامگاه این روز محمد صادقی به همراه تیم مکانیک و یک دستگاه جرثقیل برای انجام کاری در منطقه عملیاتی پالایشگاه سوم حضور پیدا کرده و با وجود اینکه واحد ایمنی پالایشگاه مجوز داده بود که سیستم بدون گاز است و برای تعمیر آماده است، در اثر تماس گاز نشتی با موتور جرثقیل که روشن بوده و در حال عملیات بوده، انفجار صورت میگیرد. .
در این حادثه محمد که در نزدیک ترین نقطه به مخزن گاز زیر زمینی بوده دچار سوختگی شدید می‌شود و دو همکار دیگرمان از گروه ریگر و مکانیک دچار سوختگی های سطحی میشوند. دو نفر دیگر در بهداری و بیمارستان عسلویه به صورت سرپایی مداوا میشوند و محمد جهت رسیدگی وضعیت در بیمارستان سوانح سوختگی شیراز بستری می‌شود که متاسفانه بعد از حدود ۵ روز در اثر شدت جراحت و عفونت جان خود را از دست میدهد. درگذشت محمد صادقی را به خانواده محترم او و به همکاران تسلیت میگوییم. نباید اجازه دهیم این نوع حوادث ناگوار تکرار شود و جان کارگر را بگیرد.

نکته قابل تامل ماجرا، نوع بکار گیری نیروهای تعمیرات مکانیک و شرکتی هست که با سیستم زور و با روش برده داری تحت هر شرایطی مجبور به انجام کار و پاسخگویی به سرپرستی واحد تعمیرات جهت انجام خواسته های ایشان است. نتیجه سالها فشار بر نیروهای شرکتی که بصورت غیرمستقیم در چارت پالایشگاه مشغول به کار هستند این است که کارگر بدون قرارداد و حقوق و مزایای نامشخص مجبور به انجام کاری است که هر لحظه جان او را تهدید می کند.

پالایشگاه های رو به فرسودگی پارس جنوبی در مجاورت خلیج فارس با رطوبت منطقه ای به شدت برای ساکنان منطقه و نیروهای شاغل از لحاظ آلودگی زیست محیطی و خطر انفجار و حوادث این چنینی تهدیدی روزانه و بالفعل محسوب شده در حالی که کارگران این مجموعه با بی قانونی درگیر تامین معیشت خانواده با حداقل دستمزد و با بهای جان خود با سیستم برده داری به کار گرفته می شوند. وقتی که کارگر متحد نباشد و تشکل های مستقل خود را نداشته باشد کسی نیست که از جانب کارگران وضعیت ایمنی محل های کار را کنترل کند و کارفرماها هر جور دلشان خواست از کارگران کار می کشند و با جان ما بازی میک نند. این وضعیت را میتوانیم با اتحاد و همبستگی و اعتراضاتمان تغییر دهیم.