چهارشنبه ۲۹ تیر ۱۴۰۱

دستگیری بازنشستگان اهواز استمرار شیوه پاسخگویی حکومت! 

ما بازنشستگان همچون سایر اقشار مورد ستم ، سالهاست که بدنبال مطالبات بحق خود هستیم. اندوخته صندوق های بازنشستگی و سرمایه گذاری آنها که بیش از چهار دهه دست حکومت بوده برای زندگی ما جز فشار بیشتر اقتصادی دستاوردی نداشته.

حال که به تمامی سیاستهای گذشته و حتی زیرپا گذاشتن قوانین خودشان که بدور از اعمال اراده بازنشستگان تصویب شده اعتراض داریم، حکومت بجای شنیدن صدای ما و جبران خسارت ها و رعایت همین قوانین مصوب شده، قصد دارد با سرکوب صدایمان را خفه کند. چون به عینه می بینیم که نه تنها بازنشستگان بلکه تمامی اقشار مزدبگیر به عناوین گوناگون نارضایتی خود را از شرایط اسفبار موجود بیان نموده و همواره بطور مشترک فریاد میزنیم «تا حق خود نگیریم آرام نمی نشینیم».

اعتراض علیه سفره ی غارت شده و بیداد شکاف طبقاتی پدیده ای عادی نیست که بتوان با سرکوب و بگیر و ببند، آنرا به محاق برد. این کشمکشی اجتناب ناپذیر است.

در تهران بدنبال هر فراخوانی با قرق کردن مسیرها توسط بسیج کردن نیروهای سرکوب با تجهیزات و امکانات و هزینه بسیار که از جیب مردم تامین میشود، مانع شکل گیری گردهمایی بازنشستگان و معلمان و کارگران میشوند، ولی تا کی؟!!!

در پی یورش های مکرر به منازل فعالین ، اخیرا با هجوم به منازل برخی از بازنشستگان تامین اجتماعی اهواز که در هوای سوزان و آلوده هم فریادشان خاموش نشد، دنبال چه هستید؟!

مگر بازنشسته چیزی برای از دست دادن دارد که با تهدید و بازداشت منزوی شود.
آیا با بازداشت بیش از ۱۶ ماهه و ناعادلانه ی اسماعیل گرامی مانع تداوم یکشنبه های اعتراضی شده اید یا اینکه عملاً شدت بیشتری گرفت!!؟.

برای همه ی ما محرز ست که سیاست جراحی اقتصادی، تیغی بر پیکره زندگی ماست.
در حالیکه عوامل ویران کننده ی معیشت مردم در حمایت و امنیت تمام و کمال بسر میبرند، اما معترضین به گسترش فقر و فلاکت ، سرکوب میشوند.

ما بازنشستگان به منظور اعتراض علیه بیداد افسارگسیخته ، منسجم تر از قبل برای پیگیری مطالبات به کف خیابان آمده و متحد و همبسته علاوه بر تاکید بر مطالبات بر زمین مانده ی خود ، فریاد میزنیم:
«بازنشسته زندانی ، بی هیچ قید و شرطی آزاد باید گردد».
۱۴۰۱/۴/۲۸
شورای بازنشستگان ایران