سه شنبه ۲ اسفند ۱۴۰۱

روز ۲۱ فوریه برابر با سوم اسفند ماه، به پیشنهاد کشور بنگلادش در سال ۱۹۹۹ از طرف یونسکو بعنوان روز جهانی زبان مادری نامگذاری شد.

رئیس یونسکو زبان را روح و سرشت آدمی می داند. زبان یکی از عوامل اصلی تشکیل دهنده هویت انسانی است. بسیاری از اندیشمندان زبان را سرمایه فرهنگی جامعه بشری می دانند که در حیات و تفکرات انسانها نقش بسیار مهمی را بازی می کند. علاوه بر این بایستی تأکید کرد که ماندگاری هر جامعه انسانی به زنده نگه داشتن زبان مادری آن جامعه بستگی دارد.

در ایران حکومت پهلوی و جمهوری اسلامی بصورت آگاهانه و سیستماتیک سیاست حذف زبان های ملیت های غیرفارس را  پیش برده اند. این سیاست به منظور آسمیله کردن  این ملیت ها و در راستای تحکیم دولت واحد ملت واحد به کار گرفته شده اند..

تجربه کشورهای چند زبانه که فقط یک زبان در همه حوزه های سیاسی و فرهنگی زبان رسمی و مسلط است، حکایت از یک نابرابری اجتماعی دارد.  زبان مسلط را  یکی از زبان‌شناسان بعنوان امپریالیسم زبانی یاد می کند.

مهمترین عرصه اهمیت زبان مادری در مدارس و در رابطه با آموزش کودکان است. در مدرسه آموزش به زبان مادری به کودک اعتماد به نفس، حضور ذهن و خلاقیت بیشتر می‌بخشد. متأسفانه در ایران به دلیل اعمال سیاست های به شدت تبعیض آمیز در حق ملیت ها،  کودکان آن ها از  مواهب نامبرده و حق طبیعی آموزش به زبان مادری محرومند.

تحت برنامه آسیمیلاسیون، تمام امکانات آموزشی و فرهنگی  و اجتماعی به انحصار زبان فارسی در آمده است و همچنین تحت تأثیر پروپاگاندای حکومتی متأسفانه برخی والدین تورکمن با کودکان خود به زبان فارسی صحبت می کنند. حاصل چنین سیاستی دورماندن آینده سازان تورکمن از  کیستی خود و بیگانه شدن با فرهنگ ملی خود  است.

ما تورکمن های دمکرات ایران باور داریم، ملت تورکمن به زبان ملی و مادری خود ارزش بالایی قائل است. ممنوعیت آموزش و تدریس زبان تورکمنی در ۹۰ و اندی سال گذشته سبب عقب ماندگی بسیاری در زبان  و حیات اجتماعی و فرهنگی ما  شده است. ما معتقدیم به منظور احیا و زنده نگاه داشتن زبان ملی تورکمن، تدریس در مدارس به زبان تورکمنی الزامی گردد و نیز در ادارات دولتی در تورکمن صحرا باید از زبان تورکمنی استفاده شود. پیشبرد چنین سیاستی هم باعث اعتلای فرهنگی تورکمن ها و هم موجب توسعه و ترقی ایران خواهد بود.

تورکمن های دمکرات ایران

۳ اسفند ۱۴۰۱ – ۲۱ فوریه ۲۰۲۳