جمعه ۲۱ آبان ۱۴۰۰

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران در بیانیه ای به زبان انگلیسی جزئیات تکمیلی از روند سرکوب و آزار و اذیت فعالین کارگری و اجتماعی ماه اخیر را منتشر کرده است. ترجمه ی فارسی این بیانیه را در زیر می خوانید :

(ترجمه از متن انگلیسی اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران)

طی ماه های گذشته، به ویژه با رسیدن ابراهیم رئیسی به مقام ریاست جمهوری، سرکوب و اذیت و آزار فعالین کارگری، معلمان، نویسندگان، وکلا، فعالین اجتماعی و مدافعان حقوق بشر توسط رژیم جمهوری اسلامی به شدت افزایش یافته است. ابراهیم رئیسی، پیش از انتخاب شدنش به عنوان رئیس جمهور، ریاست قوه قضاییه را به عهده داشت. او در قبل ” عضو هیئت مرگ بود؛ هیئتی که در سال ۱۳۶۷ بطور پنهانی و فرا قضایی، حکم اعدام هزاران زندانی سیاسی را در اوین و گوهر دشت را صادر کرد” ۱

از آغاز ماه اکتبر تا کنون بیش از ۵۰ نفر از فعالین کارگری و اجتماعی در سراسر کشور توسط ارگان های امنیتی رژیم جمهوری اسلامی احضار شده و یا مورد بازخواست قرار گرفته اند. این سرکوب گری ها حتی شامل کسانی شده است که دوران محکومیت خود را در زندان های رژیم می گذرانند.

– نمونه هایی از این سرکوب گری ها را در زیر می خوانید :

عسل محمدی و هیراد پیربداقی، از مدافعان حقوق کارگران و فعالین اجتماعی، روز شنبه ۶ نوامبر ۲۰۲۱ توسط نیروهای امنیتی بعد از بازرسی منزل آنها بازداشت شدند. هیراد پیر بداقی از طریق تماس تلفنی به خانواده خود اطلاع داده است که او را به بند ۲۰۹ زندان اوین که در کنترل وزارت اطلاعات است، انتقال داده اند.

 در آخرین نمونه ها از سرکوب معلمان، جعفر ابراهیمی، بازرس شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در ۳۱ اکتبر ۲۰۲۱ در دادگاه مرکزی کرج به اتهام واهی محاکمه شد. بعلاوه قرار است که ایشان در ۱۷ نوامبر ۲۰۲۱ در دادگاه انقلاب کرج به اتهام ” تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی”  محاکمه شود. در استان آذربایجان شرقی، لطیف روزیخواه  از اعضای هئیت مدیره کانون صنفی معلمان این استان، توسط دادگاه انقلاب جلفا فرا خوانده شده و قرار است که در ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱  به اتهامات بی پایه مانند “تبلیغ علیه نظام” مورد محاکمه قرار گیرد. همچنین محمود ملاکی از اعضای هیئت مدیره کانون صنفی معلمان بوشهر به ” تبلیغ علیه نظام، توهین به رهبری، توهین به مقدسات و شایعه پراکنی” متهم شده و قرار است که در ۱۶ نوامبر دادگاهی شود.      

سپیده قلیان، دانشجو، شهروند – خبرنگار و مدافع حقوق کارگران، در ۱۱ اکتبر ۲۰۲۱ هنگامی که در مرخصی خارج از زندان بسر می برد با یورش حدود ۳۰ نفر از ماموران امنیتی به خانه والدین او بطور خشونت آمیز دستگیر شد. در ابتدا او را به مکان نامعلومی منتقل کردند و سپس در ۱۴ اکتبر او را از اهواز به بوشهر و از آنجا به بند ۲۰۹ زندان اوین انتقال دادند. سپیده قلیان به زندان برگردانده شده تا بقیه حکم زندان که به دلیل گزارش دهی و حمایت از اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه در سال ۲۰۱۸ علیه او صادر شد را بگذراند. او در مجموع به تحمل ۱۹ سال زندان محکوم شده است.

همچنین شش نفر از فعالین کارگری و سیاسی که حکم زندان خود را در زندان بزرگ تهران می گذرانند از جمله قربانیان  این نوع اقدامات خشونت بار و بی رحمانه بوده اند. در ۹ اکتبر ۲۰۲۱ شاپور احسانی راد، فعال کارگری و از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران و اسماعیل گرامی معلم بازنشسته و همچنین چهار فعال سیاسی دیگر، به اسامی پویا قبادی، اکبر باقری، اکبر فراجی و اکبر شیرازی، توسط گروهی از زندانیان خطرناک بدون دلیل مورد حمله و ضرب و شتم قرار گرفتند. به گزارش تشکلات مستقل کارگری در ایران، این حمله با هماهنگی مقامات زندان و به قصد تهدید و انتقام گیری از زندانیان سیاسی صورت گرفته است.  طبق گزارش ها افراد مهاجم، به چاقو و تیزی مسلح بودند و در نتیجه تعدادی از مضروبین این حمله خشونت آمیز به مراقبت های پزشکی نیاز پیدا کردند. رژیم جمهوری اسلامی  وجود “زندانی سیاسی” را به رسمیت نمی شناسد و بنابراین، زندانیان سیاسی را غالبا و بطور آگاهانه با زندانیان خطرناک در یک بند یا سلول قرار می دهد.

مورد دیگر وضعیت خسرو صادقی بروجنی، روزنامه نگار و پژوهش گر حوزه کار و اقتصاد سیاسی است، که اولین بار در ۸ ماه مه ۲۰۱۹ دستگیر شد. او در شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر تهران به اتهام “اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت ملی و بین المللی کشور” مورد محاکمه قرار گرفت و به ۵ سال حبس محکوم شد . او مجددا در ماه اوت ۲۰۲۰ دستگیر و در زندان مخوف اوین جایی که هم اینک دوران محکومیت اش را می گذارند منتقل گردید. در روزهای اخیر وضعیت سلامتی او به وخامت گراییده اما مقامات زندان مانع از از دسترسی او به مراقبت های پزشکی شده اند.

 افزون بر این، وکلا مصطفی نیلی، و آرش کیخسروی، و مهدی محمودیان، فعال اجتماعی، حدود یک ماه پیش زمانی که در حال تهیه  کیفر خواست علیه علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی، و حسن روحانی، رئیس جمهور سابق، و وزیر بهداشت سابق به اتهام قتل غیر عمد مردم در جریان شیوع بیماری کرونا بودند، دستگیر شدند . آنان اخیرا در نامه ای خطاب به  “هیات نظارت مرکزی بر حسن اجرای قانون و احترام به آزادی های مشروع” ، اعلام کرده اند که به دلیل خود داری از امضای تعهد کتبی مبنی بر انصراف از تعقیب کیفر خواست، در زندان تحت فشار روانی قرار گرفته اند و در سلول انفرادی محبوس شده اند .

 همچنین خانم فرزانه زیلابی، وکیل مدافع، در سپتامبر ۲۰۲۱ توسط دادگاه انقلاب اهواز به یک سال زندان و دو سال محرومیت از مسافرت به خارج محکوم شد. علت محکومیت خانم زیلابی دفاع ایشان از حقوق کارگران است. او وکیل مدافع کارگران هفت تپه بوده است.  وکیل خانم زیلابی در خواست تشکیل دادگاه تجدید نظر را کرده است و در همان حال کارگران هفت تپه، لغو فوری و بدون قید و شرط اتهامات علیه خانم زیلابی را خواستار شده اند.

–  افزایش اعتراضات کارگری

به باور تشکل های مستقل کارگری،  تشدید سرکوب گری ها و اذیت و آزار فعالین کارگری توسط جمهوری اسلامی، به قصد کنترل و سرکوب اعتصاب ها و اعتراض های کارگری انجام می گیرد که در اقصی نقاط کشور در جریان است. برای مثال تنها طی ماه گذشته شاهد چندین اعتراض توسط معلمان در سراسر کشور بودیم که خواستار افزایش حقوق، بهبود حقوق بازنشستگی و پایان دادن به خصوصی کردن آموزش هستند. بنابر فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، امروز، پنجشنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۰، فرهنگیان بازنشسته و شاغل تجمعات اعتراضی با مطالبه “رتبه‌بندی ‌شاغلان هشتاد درصد حقوق‌ هیات‌ علمی” و “همسان‌ سازی‌ بازنشستگان مبتنی بر قانون مدیریت خدمات کشوری” در حداقل ۲۷ استان‌ و ۶۲ شهرستان برگزار شد.

در ۱۹ ژوئن ۲۰۲۱ هزاران کارگر پیمانی در پتروشیمی ها و صنایع گاز در عسلویه با خواست افزایش دستمزد، بهبود شرایط کار و خلع ید از شرکت های پیمانی دست به اعتصاب زدند. این اعتصاب به فاصله کوتاهی به بخش های دیگر صنایع نفت، گاز و پتروشیمی  گسترش یافت و دهها هزار نفر از کارگران پیمانی به اعتصاب پیوستند. این اعتصاب از سوی  تشکلات معلمان، بازنشستگان، دیگر تشکل های مستقل کارگری و خانواده هایی که عزیزان شان در جریان خیزش آبان ۱۳۹۸ توسط نیروهای سرکوب گر رژیم کشته شدند، مورد حمایت قرار گرفت. هنوز نیز گروهی از کارگران پیمانی در بخش هایی از صنایع گاز و پتروشیمی ها از آنجا که به خواسته های خود نرسیده اند، در اعتصاب بسر می برند.

 در شرکت نیشکر هفت تپه، کارگران در طول ۵ سال گذشته بارها دست به اعتصاب و اعتراض زده اند و خواهان پرداخت حقوق های معوقه، لغو مالکیت خصوصی شرکت و محاکمه مالکان خصوصی به جرم اختلاس و فساد مالی شده اند. سرانجام در اوایل ماه اکتبر امسال مسئولین حکومتی مجبور به عقب نشینی نسبت به کارگران شدند و با انتشار رسمی حکم دادگاه، اعلام شد که مالکان خصوصی این شرکت به اتهام اختلاس و فساد مالی به زندان های طویل محکوم شده اند و شرکت رسما به مالکیت دولت بر گردانده شده است.

 بطور کلی گزارشهایی که توسط “اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران” در ایران  جمع آوری و انتشار یافته حاکی است که در سال شمسی گذشته، حدود ۱۹۰۰ مورد اعتصاب و اعتراض کارگری توسط کارگران شاغل چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی در سراسر کشور به وقوع پیوسته است. این اعتراضات در حالی صورت گرفته و می گیرد که جمهوری اسلامی با شدت تمام در حال سرکوب تشکلات مستقل کارگری و پایمال کردن حق تشکل یابی است. کارگران اما با بکار گیری تاکتیک ها و راه کارهای گوناگون از جمله ایجاد کمیته های اعتصاب، برگزاری مجمع عمومی و انتخاب نمایندگان خود، همچنان در راه رسیدن به خواسته های خود و برای آنکه صدایشان شنیده شود مبارزه می کنند.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

۱۱ نوامبر ۲۰۲۱