شنبه ۲ مهر ۱۴۰۱

متن انگلیسی متن آلمانی

از صبح روز شنبه ۲۶ شهریور که پیکر بی جان مهسا تحت شرایط شدید امنیتی و با مشایعت هزاران تن از مردم با شعار مرگ بر دیکتاتور بدرقه شد و در آرامستان آیچی سقز به خاک سپرده شد موج عظیمی از نفرت و خشم و اعتراض علیه رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی سراسر ایران را فرا گرفته است.  در این مراسم زنان آزاده در میان انبوه جمعیت  حجاب اسلامی این نماد تحقیر و اسارت و بی حقوق زن را به دور انداختند و علیه سیاستهای زن ستیزانه رژیم اسلامی شعار سر دادند. مردم مبارز مراسم خاکسپاری مهسا را به میدان اعلام همبستگی با خانواده وی و به میدان اعتراض علیه این جنایت جمهوری اسلامی تبدیل کردند.  به دنبال مراسم خاکسپاری ژینای جوان، مردم مبارز سقز در مقابل فرمانداری به تظاهرات و اعتراض علیه حکومت اسلامی پرداختند. این تظاهرات با یورش نیروهای انتظامی رژیم و پرتاب گاز اشک آور و شلیک گلوله به جنگ و گریز خیابانی تبدیل شد. در جریان این جنگ و گریز ١٣ تن از معترضان زخمی شدند. در ساعت ۶ بعدازظهر همان روز مردم آزادیخواه شهر سنندج به نشانه همبستگی با مردم سقز و علیه قتل مهسا به خیابان ها سرازیر شدند. این راهپیمائی اعتراضی به رغم یورش نیروهای سرکوبگر ساعت ها جریان داشت. روز یکشنبه ۲۷ شهریور نیز شهر سنندج با پیشگامی زنان سازمانیافته تر و با شعارهای از پیش آماده دوباره به خیابان آمدند و با فریادها ی رسا و مشت های گره کرده مزدوران رژیم را به هراس انداختند. مهسا را کشتند که جامعه را مرعوب کنند، اما این شورش خیابان بود که ترس را به جان حکومتگران جهل و سرمایه انداخت. اینبار شهر مهاباد هم به این خیزش خیابان پیوست و با فریادهای رسا،  قتل مهسا و جنایتکاران رژیم اسلامی را محکوم کردند.

روز دو شنبه ۲۸ شهریور بیشتر شهرهای کردستان به اعتصاب فرو رفتند، فروشگاه ها، مغازه ها، ادارات و محیط های کار تعطیل و یا به حالت نیمه تعطیل درآمدند. اما اینبار حال و هوای اعتصاب عمومی با حال و هوای سه اعتصاب قبلی که شهرهای کردستان تجربه کرده بودند تفاوت داشت. خیابان های شهرها منتظر بودند. در انتظار گام های سنگین جوانانی بودند که مشت به آسمان بکوبند و با بانگ رسا اعلام کنند که دیگر بس است، بیش از این قتل ژیناها و ستم را تحمل نمی کنیم. در این میان دیواندره این شهر قهرمان از همان آغاز اعتصاب ماندن در خیابان و اعتراض خیابانی را با تعطیلی بازار و محیط های کار در هم آمیخت و تجربه اعتصاب عمومی در جنبش انقلابی کردستان را تکامل بخشید. اما این تنها خیابان های چشم به انتظار و دیواندره در حال جنگ و گریز نبودند که جوانان و زنان و مردان آزاده کردستان را به خیابان ها فرا می خواندند. در این روز تعداد زیادی از دانشگاههای ایران را موجی از خشم و اعتراض فرا گرفت. زنان و مردان جوان دانشجوی دانشگاههای پلی تکنیک، علامه طباطبایی، هنر، تربیت مدرس، بهشتی و دانشگاه ملی در اعتراض به‌ قتل مهسا و جنایات حکومت اسلامی و با فریاد شعار “از کردستان تا تهران ستم علیه زنان”، “بیگاری، بیکاری، حجاب زن اجباری”، “از کردستان تا تهران، خونین تمام ایران”، “مرگ بر ستمگر چه شاه باشد چه رهبر”، ” این آخرین پیام است، هدف کل نظام است”، ” تنها ره رهایی، اداره شورایی”، ” ستمکش بپاخیز کاخ ستم فرو ریز”، “نه به آپارتاید جنسیتی”، “زن زندگی آزادی”، “ما همه مهسا هستیم بجنگ تا بجنگیم” و “مرگ بر دیکتاتور” محیط دانشگاه و قلب نیروهای سرکوبگر حراست را به لرزه در آوردند. دانشگاه هم با این فریادهای رزمنده کردستان در اعتصاب را به آغوش خیابان فرا می خواند. همزمان تهران، ایلام و چندین شهر دیگر به موج اعتراضات پیوستند. در ایلام زنان و مردان آزاده دست به راهپیمایی زدند و علیه قتل مهسا و سیاستهای زن ستیزانه رژیم شعار سر دادند. در تهران هزاران نفر در بلوار کشاورز و خیابانهای اطراف دست به اعتراض زدند و با تهاجم پلیس و نیروهای امنیتی درگیر شدند. در ولی عصر زنان  معترض و پیشتاز رو سری هایشان را به نشانه ی نفی اسارت به هوا پرتاب کردند. در رشت معترضان با شعار “نان، کار، آزادی، پوشش اختیاری” به میدان آمدند.

تحت تأثیر این فضای اعتراضی و در بسیاری از شهرهای کردستان با آمادگی از قبل، جوانان و زنان و مردان آزاده بعد از ظهر آن روز سکوت در خانه ماندن را شکستند و به خیابان ها آمدند و در محکومیت قتل مهسا و این جنایت جمهوری اسلامی دست به اعتراض زدند. همراستا با دیواندره که از آغاز اعتصاب درگیر اعتراض و جنگ و گریز خیابانی با نیروهای پلیس و امنیتی رژیم بود، خیابان های شهرهای دهگلان، سنندج، مهاباد، بانه، سردشت، اشنویه، مریوان، سقز،  بوکان، پاوه، بیجار، کامیاران و … به میدان اعتراض و رودروئی معترضان با مزدوران سرکوبگر رژیم اسلامی تبدیل شدند. مردم کردستان در تجربه عملی تاکتیک اعتصاب عمومی را با اعتراضات خیابانی در هم آمیختند و آن را ارتقا دادند. از آنجا که رژیم وحشت زده کوچه و خیابان شهرها را با نیروهای پلیس و امنیتی و گارد ویژه در هم تنیده بود اعتراضات با تهاجم نیروهای دشمن از همان لحظات اول به جنگ و گریز خیابانی جهت پیدا کردند. همبستگی توده های مردم که در تمام محلات درهای خانه های خود را به روی جوانان باز کرده بودند و زخمی ها را مداوا می کردند یاد آور صحنه های قیام بود. در جریان این اعتراضات و رودررویی ها چهار نفر از معترضان جان باختند بیش از هفتاد نفر زخمی و ده ها نفر بازداشت و روانه زندان شدند. دولت رئیسی وحشت زده اعتراضات را اغتشاش خواند و اعلام کرد که “گروه های تروریستی وارد فاز عملیاتی شدند”. اما به رغم این یاوه گویی ها روز سه شنبه ۲۹ شهریور دانشگاه علم و صنعت تهران و دانشگاههای تبریز و یزد و شهرهای تهران، مشهد، تبریز، همدان، ایلام، کرمانشاه؛ مریوان؛ مشهد، ساری، بیرجند، سنندج، بندر عباس و چند شهر دیگر به صحنه اعتراض دانشجویان و زنان و مردان خشمگین علیه قتل مهسا و حکومت اسلامی تبدیل شدند. در ساری زنان روسری های خود را آتش زدند و اعلام کردند که این نماد آتش زدن جمهوری اسلامی است.

با این شرح مردم آزادیخواه و مبارز کردستان با اعتراضات شکوهمند، با اعتصاب عمومی توأم با اعتراضات خیابانی، جنبش پیشرو دانشجویی و مردم مبارز دیگر شهرهای ایران با خیزشی پرشور پاسخی کوبنده به رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی دادند. قتل دولتی مهسا جرقه ای بود که آتش خشم و اعتراض انباشته شده مردم کردستان و دیگر شهرهای ایران علیه کلیت حاکمیت جمهوری اسلامی را شعله ور کرد و بار دیگر مردم ایران نه تنها قتل دولتی مهسا را محکوم کردند بلکه عزم خود را برای به زیر کشیدن انقلابی رژیم جمهوری اسلامی نشان دادند. بدون تردید این جنبش اعتراضی شکوهمند توازن قوا را به سود مبارزات کارگری و توده ای تغییر خواهد داد و جنبش زنان ایران در مبارزه با ستم جنسیتی و حجاب اجباری و قوانین ضد زن جمهوری اسلامی را وارد فاز نوینی خواهد کرد.

این جنبش اعتراضی علیه رژیم جمهوری اسلامی در همانحال صحنه صف آرایی نیروهای چپ و راست اپوزیسیون و جامعه در مبارزه و رویاروئی با این رژیم بود. جدال نیروهای چپ و راست با استراتژی های مختلف سیاسی بر سر هژمونی اینبار بر روی یک مسئله تاکتیکی معین متمرکز شد. تکیه یکجانبه بر اعتصاب عمومی و ماندن در خانه یا حضور در کف خیابان و اعتراض خیابانی بویژه آنکه مردم شهرهای سقز و سنندج و مهاباد در دو روز قبل از اعتصاب سنگر خیابان را برگزیده بودند.  کومه له – سازمان کردستان حزب کمونیست ایران و کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری حکمتیست در یک اقدام مشترک و همچنین شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست و صدها چهره مستقل کمونیست در عین حال که شرکت در هر حرکتی که نشانه اعتراض و همبستگی مردم کردستان علیه جنایت رژیم جمهوری اسلامی باشد را امر خود می دانستند، مردم را به اعتراضات خیابانی فراخوان دادند. حضور نیرومند چپ در جنبش های اعتراضی جاری در صحنه جامعه اختلاف تاکتیکی ناشی از استراتژی سیاسی جداگانه را در میدان عمل با درآمیختن اعتراضات خیابانی با اعتصاب عمومی پاسخ داد.

حزب کمونیست ایران ضمن عرض تسلیت به خانواده ها و به همه مبارزان راه آزادی و برابری به مناسبت جانباختگان اعتراضات چند روز گذشته، مبارزات و قدرت نمائی شکوهمند و همبستگی مردم آزادیخواه از شهرهای کردستان تا دانشگاهها، از تهران تا دیگر شهرهای ایران را ارج می گذارد و به سازماندهنگان و رزمندگان این اعتراضات درود می فرستد. پیشروی این اعتراضات در گرو گسترش و هر چه توده ای تر شدن و سراسری شدن این جنبش اعتراضی، سراسری شدن اعتصابات کارگری و پیوند خیابان و کارخانه است. طبقه کارگر ایران با اعتصاب سراسری می تواند تداوم و پیشروی این جنبش اعتراضی را تضمین کند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری

کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران

۲۹ شهریور ۱۴۰۱

۲۰ سپتامبر ۲۰۲۲

Glorious uprising of brave women and men in response to Mahsa Amini’s murder

Since the morning of Saturday, September 17, when Mehsa’s lifeless body was carried away under strict security conditions and among slogans of death to the dictator by people and buried in the Aichi Cemetery in the city of Saqqez in Kurdistan province, a huge wave of hatred, anger and protest against the criminal regime of the Islamic Republic has swept across Iran. Mahsa (Zhina) Amini, a 22-year-old Iranian woman, died on September 16 following injuries suffered in police custody after being detained by Iran’s “morality police” over the compulsory wearing of hijab. Brave women at the funeral threw away the Islamic hijab, this symbol of humiliation and slavery of women and chanted slogans against the misogynistic policies of the Islamic regime. The militant people turned Mahsa’s funeral into a platform to express solidarity with her family and to protest this crime of the Islamic Republic. The demonstrations turned into street clashes between the protestors and military forces following the attack of the regime’s repressive forces on the protestors and targeting them with tear gas and gunshots. Thirteen protesters were injured during the clash. At 6 o’clock in the afternoon of the same day, the freedom-loving people in the city of Sanandaj, the capital of Kurdistan province, poured into the streets in solidarity with the people of Saqqez and against the murder of Mahsa.

On Sunday, September 18, people of Sanandaj, led by more organized women, took over the streets and made military forces to set back, followed by the city of Mahabad in Kurdistan province which also joined the street uprisings to condemn the murder of Mehsa and the criminals of the Islamic regime. The Islamic Regime of Iran killed Mahsa to intimidate the society, but it was the rulers of ignorance and capital that were intimidated by the street protests.

On Monday, September 19, most of the cities of Kurdistan went on strike; stores, shops, offices and workplaces were closed or partially closed. In the meantime, Divandare, this hero city, from the very beginning of the strike, took to the streets and called other cities to do the same. Along with Divandareh, the streets of more cities in the Kurdistan Province, such as Dehgolan, Sanandaj, Mahabad, Bane, Sardasht, Ashnoye, Marivan, Saqez, Bukan, Paveh, Bijar, Kamiyaran, etc. saw more demonstrations and confrontations between the protesters and the repressive mercenaries of the Islamic regime.

The same day, a wave of anger and protest engulfed several Iranian universities like Tehran University, Allameh Tabataba’i University, Art University, Tarbiat Modares University, Beheshti University as well several other universities, where young male and female students protested against the murder of Mahsa and the crimes of the Islamic regime and shouted slogans “from Kurdistan to Tehran, oppression against women”, “No to forced hijab”, “From Kurdistan to Tehran, bloody all over Iran”, “Death to the oppressor, be it the king or the Supreme leader”, “This is the last message, the aim is the whole system”, “The only way of liberation, the council administration”, “Arise the oppressed to bring down the palace of oppression”, “No to Gender Apartheid”, “Woman, Life, Freedom”, “We are all Mahsa, we will fight you” and “Death to the Dictator” which shook the university campuses and the heart of the security repressive forces. At the same time, Tehran, Ilam and several other cities joined the wave of protests. In Ilam, free men and women marched and chanted slogans in condemnation of the death of Mahsa and against the misogynist policies of the regime. In Tehran, thousands of people protested on Keshavarz Blvd and surrounding streets who were attacked by the police and security forces. In Vali Asr Street, female protestors and vanguards removed their headscarves and waved them in the air as a sign of not accepting forced hijab anymore. In Rasht, protesters came to the square shouting “bread, work, freedom, voluntary clothing”.

Since the terrified regime had filled the streets of the cities with police, security forces and special guards, there were clashes between protestors and police forces on the streets everywhere. The solidarity of the masses of people who had opened the doors of their houses to the young people in all the neighborhoods and treated the wounded was reminiscent of the scenes of the 1979 revolution. During these protests and confrontations, so far seven people have died, tens of people injured and dozens of people have been arrested. The panicked President Raisi called the protests a riot and announced that “terrorist groups have entered the operational phase”. But to prove him wrong, on Tuesday, September 20, Tehran University of Science and Technology, Tabriz and Yazd universities, and the cities of Tehran, Mashhad, Tabriz, Hamadan, Ilam, Kermanshah, Marivan, Mashhad, Sari, Birjand, Sanandaj, Bandar Abbas and several other cities became the scene of protests by students and angry men and women against the killing of Mahsa and the Islamic government. In the town of Sari, women set their scarves on fire and declared that it was the symbol of putting the Islamic Republic on fire.

The murder of Mahsa by the Islamic regime sparked the accumulated anger of people and the protests in Kurdistan, Tehran and other Iranian cities against the Islamic Republic, and once again people of Iran not only condemned the death of Mahsa, but also showed their determination to overthrow the regime of the Islamic Republic in a revolutionary way. They gave the criminal regime in Iran a resounding response through their glorious protests on the streets combined with a general strike. Undoubtedly, this glorious protest movement will change the balance of power in favor of the labor and mass struggles. Also, the Iranian women’s movement will enter a new phase in the fight against the gender oppression and the compulsory hijab and anti-women laws of the Islamic Republic.

The Communist Party of Iran, while offering its condolences to the families and all freedom-loving and equality-seeking fighters for those who have lost their life during the protests of the past few days, honors the struggles, the strong presence and the solidarity of masses of people from Kurdistan to Tehran to all other cities of Iran as well as the progressive student movement in the universities, and salutes the organizers and participants of these protests. The advancement of these protests, which have spread to more than 100 cities in Iran so far, depends on the expansion and mobilization of the protest movement on a wider scale, the spread of labor strikes to all parts of the country and the connection between the street and the factory. The working class of Iran can guarantee the continuation and progress of this protest movement with a nationwide strike.

Down with the Islamic Republic of Iran!

Long live Freedom, Equality and Workers’ State!

Central Committee of the Communist Party of Iran

September 21, 2022

Email: international@cpiran.org

Glorreicher Aufstand mutiger Frauen und Männer als Reaktion auf die Ermordung von Mahsa Amini

Erklärung KP IRAN – 22- September 2022

Seit dem Morgen des Samstags, 17. September, als der leblose Körper von Mahsa Amini unter strengen Sicherheitsvorkehrungen und unter Parolen für den Tod des Diktators weggetragen und auf dem Aichi-Friedhof in der Stadt Saqqez in der Provinz Kurdistan beigesetzt wurde, ist eine riesige Welle des Hasses, der Wut und des gegen das verbrecherische Regime der Islamischen Republik über den Iran hinweggefegt. Mahsa (Zhina) Amini, eine 22-jährige Iranerin, starb am 16. September an den Verletzungen, die sie in Polizeigewahrsam erlitten hatte, nachdem sie von der iranischen
“Sittenpolizei” wegen des obligatorischen Tragens des Hidschabs festgenommen worden war.

Mutige Frauen warfen bei der Beerdigung den islamischen Hidschab, dieses Symbol der Erniedrigung und Versklavung , und skandierten Slogans gegen die frauenfeindliche Politik des islamischen Regimes. Die kämpferischen Menschen machten Mahsas Beerdigung zu einer Plattform, um ihre Solidarität mit ihrer Familie zu bekunden und gegen dieses Verbrechen der islamischen Republik zu protestieren. Es kam zu Zusammenstößen zwischen den Demonstranten und Militärs, nachdem die Repressionskräfte des Regimes die Demonstranten angegriffen und mit Tränengas und Schüssen auf die Demonstranten reagierten. Dreizehn Demonstranten wurden bei den Zusammenstößen verletzt. Um 6 Uhr nachmittags desselben Tages demonstrierten die freiheitsliebenden Menschen in der Stadt Sanandaj, der Hauptstadt Kurdistans , aus Solidarität mit dem protestierende Massen von Saqqez und gegen die Ermordung von Mahsa. Am Sonntag, den 18. September, übernahmen die Einwohner von Sanandaj, angeführt von organisierten Frauen, die Straßen und zwangen die Streitkräfte zum Rückzug . Die Stadt Mahabad in der Provinz Kurdistan schloss sich ebenfalls den Aufständen an, um die Ermordung von Mehsa und die Verbrecher des islamischen Regimes zu verurteilen.

Das islamische Regime Irans tötete Mahsa, um die Gesellschaft einzuschüchtern, aber es waren die Herrscher der Ignoranz und des Kapitals, die durch die Straßenproteste eingeschüchtert wurden.
Am Montag, dem 19. September, wurden die meisten Städte Kurdistans bestreikt; Geschäfte, Läden, Büros und Arbeitsplätze und Arbeitsstätten wurden geschlossen oder teilweise geschlossen. Divandare, diese Heldenstadt , ging gleich zu Beginn des Streiks auf die Straße und rief andere Städte auf, es ihr gleich zu tun. Neben Divandareh demonstrierten die Massen auch auch auf den Straßen weiterer Städte in der Provinz Kurdistan, wie Dehgolan, Sanandaj, Mahabad, Bane, Sardasht, Ashnoye, Marivan, Saqqez, Bukan, Paveh, Bidjar, Kamiyaran usw.. Es kam zur Konfrontation zwischen Demonstrationen und den repressiven Söldnern des islamischen Regimes.

Am selben Tag erfasste eine Welle der Wut und des Protests mehrere iranische Universitäten wie die Universität Teheran, Allameh Tabataba’i Universität, Kunstuniversität, Tarbiat Modares Universität, Beheshti Universität sowie mehrere andere Universitäten, wo junge Studentinnen und Studenten gegen die Ermordung von Mahsa und die Verbrechen des islamischen Regimes protestierten und Slogans wie “Von Kurdistan nach Teheran – Unterdrückung der Frauen”, “Nein zum

Hidschab-Zwang”, “Von Kurdistan nach Teheran, blutig im ganzen Iran”, “Tod dem Unterdrücker, sei es der König oder der Oberste Führer”, “Das ist die letzte Botschaft, das Ziel ist das ganze System”, “Erhebt die Unterdrückten, um den Palast der Unterdrückung zu stürzen”, “Nein zur Gender Apartheid”, “Frau, Leben, Freiheit”, “Wir sind alle Mahsa, wir werden euch bekämpfen” und “Tod dem Diktator“ die die Universitätsgelände und die Herzen der repressiven Sicherheitskräfte erschütterten .
Gleichzeitig schlossen sich Ilam und mehrere andere Städte der Protestwelle an. In Ilam marschierten Frauen und Männer, die den Tod von Mahsa verurteilten und sich gegen die frauenfeindliche Politik des Regimes wandten.

In Teheran protestierten Tausende von Menschen auf dem Keshavarz Boulevard und den umliegenden Straßen, die von der Polizei und den Sicherheitskräften angegriffen wurden. In der Vali-Asr-Straße zogen weibliche Demonstranten, nahmen ihre Kopftücher ab und schwenkten sie in der Luft als Zeichen dafür, dass sie den Hidschab-Zwang nicht mehr akzeptieren. In Rasht kamen die Demonstranten auf den Platz und riefen “Brot, Arbeit,Freiheit, gegen Kleiderzwang”.

Da das verängstigte Regime die Straßen der Städte mit Polizei, Sicherheitskräften und Spezialeinheiten besetzt hatte, kam es überall auf den Straßen zu Zusammenstößen zwischen Demonstranten und Polizeikräften.
Die Solidarität der Menschenmassen, die in allen Stadtvierteln die Türen ihrer Häuser für die jungen Menschen öffneten und die Verwundeten versorgten, erinnerte an die Szenen der Revolutionvon 1979. Bei diesen Protesten und Auseinandersetzungen sind bisher sieben Menschen ums Leben gekommen, Dutzende von Menschen verletzt und verhaftet worden. Der in Panik geratene Präsident Raisi bezeichnete die Proteste als Aufruhr und erklärte, dass “terroristische Gruppen in die operative Phase eingetreten sind”.

Am 20. September sind die Teheraner Universität für Wissenschaft und Technologie, die Universitäten Tabriz und Yazd sowie die Städten Teheran, Mashhad, Tabriz, Hamadan, Ilam, Kermanshah, Marivan, Mashhad, Sari, Birjand, Sanandaj, Bandar Abbas und mehrere andere Städte zum Schauplatz von Protesten von Studenten und wütenden Männern und Frauen gegen die Tötung von Mahsa und die islamische Regierung geworden. In der Stadt Sari zündeten Frauen ihre Schals an und erklärten, dies sei das Symbol für die Verbrennung der Islamischen Republik.
Die Ermordung von Mahsa durch das islamische Regime löste den angestauten Zorn der Menschen und die Proteste in Kurdistan, Teheran und anderen iranischen Städten gegen die Islamische Republik aus. Und einmal mehr verurteilten die Menschen im Iran nicht nur den Tod von Mahsa, sondern zeigten auch ihre Entschlossenheit, das Regime der Islamischen Republik auf revolutionäre Art und Weise zu stürzen. Sie gaben dem kriminellen verbrecherischen Regime im Iran durch ihre glorreichen Proteste auf den Straßen in Verbindung mit einem Generalstreik die richtige Antwort. Zweifellos wird diese glorreiche Protestbewegung das Kräfteverhältnis zugunsten der Arbeiter- und Massenrevolte verändern. Auch die iranische Frauenbewegung wird in eine neue Phase eintreten im Kampf gegen die Unterdrückung der Geschlechter, den obligatorischen
Hidschab und die frauenfeindlichen Gesetze der Islamischen Republik.

Die Kommunistische Partei Irans spricht den Familien und allen freiheitsliebenden und nach Gleichberechtigung strebenden Kämpfern für die Toten, die während der Proteste der letzten Tage ihr Leben verloren haben, ihr Beileid aus und würdigte die Kämpfe, die starke Präsenz und die Solidarität der Massen von Kurdistan bis Teheran und allen anderen Städten des Irans sowie die fortschrittliche Studentenbewegung an den Universitäten und begrüßt die Organisatoren undTeilnehmer dieser Proteste.

Das Voranschreiten dieser Proteste, die sich bisher auf mehr als 100 Städte im Iran ausgebreitet haben, hängt von der Ausweitung und die Mobilisierung der Protestbewegung auf breiter Ebene, die Ausbreitung der Arbeitsstreiks auf alle Teile des Landes und von der Verbindung zwischen der Straße und der Fabrik ab. Die Arbeiterklasse des Iran kann mit einem landesweiten Streik die Fortführung und den Fortschritt dieser Protestbewegung garantieren.

Nieder mit der Islamischen Republik Iran!
Es lebe die Freiheit, die Gleichheit und der Staat der Arbeiter!

Zentralkomitee der Kommunistischen Partei des Iran
September 21, 2022