جمعه ۱۵ مرداد ۱۴۰۰

در ادامه اختلافات سیاسی درونی کومەلە و حزب کمونیست ایران، کمیته مرکزی کنونی کومەلە به تاریخ ۱۷ جولای۲۰۲۱قطعنامه ای تحت عنوان ” ارزیابی و راه حل پلنوم نهم کومەلە در رابطه با کشمکش های درون حزب کمونیست ایران” در سطح علنی منتشر نموده است. با توجه به اینکه مضمون این قطعنامه حاوی مطالب غیر واقعی و کتمان حقایق مربوط به اختلافات درونی تشکیلات ما است، لازم است نکاتی را به اطلاع عموم برسانیم. 
کمیته مرکزی کنونی کومه له اگرچه مدعی ارائه راه حل برای عبور از کشمکش های درونی است، اما با وارونه جلوه دادن حقایق در اختلافات سیاسی و تشکیلاتی درون حزب و کومەلە که این رفقا آنرا “کشمکش های درون حزب کمونیست” نام می نهند، نه تنها کمکی به حل مشکلات درونی نکرده اند، بلکه آن را پیچیده تر کرده اند.

در پاراگراف اول این قطعنامه آمده: « به منظور همگرایی در میان طیف فعالین چپ و سوسیالیست در کردستان به فراهم آوردن فضای مساعد در درون صفوف حزب کمونیست ایران و کومەلە نیاز دارد. فضایی که در آن وحدت، بر اساس پذیرش تنوع در نظرات و وحدت در عمل مطابق موازین حزبی حاصل می شود». کمیته مرکزی کنونی کومەلە در شرایطی “تنوع نظرات و وحدت عمل” را مطرح میکند که خود طی چند سال گذشته با توسل به سیاست سازماندهی حذف و سانسور که در پائین به گوشه هایی از آن اشاره خواهیم کرد درست برخلاف آن عمل کرده است. با این وضع آیا کسی میتواند ادعای کمیته مرکزی کنونی کومەلە مبنی بر «پذیرش تنوع در نظرات و وحدت در عمل مطابق موازین حزبی» را جدی بگیرد.

در پاراگراف دوم قطعنامه ” ارزیابی و راه حل” به سابقۀ وجود دیدگاهها و نظرات متفاوت در مسائل سیاسی به عنوان بخش جدایی ناپذیر موجودیت جریان ما اشاره می نماید، البته این سابقه تاریخی تشکیلات واقعیتی انکار ناپذیر است، اما نویسنده قطعنامه آگاهانه فراموش می کند اضافه کند که، در هیچ بُرهه ای از این تاریخ کسی با انکار وجود اختلاف سیاسی و یا ادعای بزرگنمایی در مورد اختلافات سیاسی برای حذف منتقدین و مخالفین سیاسی خود برنامه ریزی و نقشه پردازی نکرده است. اما متأسفانه در این دوره این کار از سوی کمیته رهبری کومه له و کمیته خارج کشور انجام گرفته است.

نویسندۀ قطعنامه مزبور در تبینی غیر واقعی با ردیف کردن جملاتی بی ربط به هم نتیجه نا مربوط اما مطلوب خود را میگیرد و مینویسد: « اختلاف نظرهای کاملا طبیعی ابتدا بزرگنمائی شدند و بلافاصله در حالی کە “هنوز شفاف و روشن نبودند” به گرایشهای اجتماعی متقابل تحت عنوان “چپ” و “راست” تسری داده شدند. سپس به عدم قبول مسئولیت در ارگانهای مختلف حزبی از جانب بخشی از رفقا منجر شد که خود را گرایش “چپ” می پنداشتند. ادامه این فرهنگ به آنجا منتهی شد که اکثریت کمیته مرکزی حزب خواهان تقسیم پستهای تشکیلاتی بر اساس “جناح های” خود خوانده، گردید».

تا آنجا که به ادعای بزرگنمایی اختلافات سیاسی مربوط می شود، ما بارها به تفصیل به رئوس اختلاف نظرات سیاسی واقعی موجود پرداخته ایم. اختلاف بر سر موجودیت حزب کمونیست ایران، بر سر سیاستهای ما در قبال همکاری با نیروهای چپ و کمونیست، بر سر حاکمیت شورایی، بر سر شیوه برخورد به احزاب و جریانات ناسیونالیست و بورژوایی، برسر امکان تحقق سوسیالیزم در یک کشور، برسر نقش و جایگاه طبقات اجتماعی در تحولات آتی واقعیتی انکار ناپذیر است. بر خلاف ادعای نویسندۀ قطعنامه، حزب کمونیست ایران و کومەلە برای همۀ این موارد دارای سیاست و استراتژی روشن و شفافی بوده است. اما در چند سال گذشته این موارد از سوی رفقایی از کمیته مرکزی کنونی کومەلە مورد تجدید نظر قرار گرفته اند. این رفقا اکثرأ بجای روشن کردن جنبه های سیاسی، فکری و استراتژیک اختلافات خود با استراتژی و مصوبات کنگره های حزب و کومەلە و به معرض قضاوت قرار دادن آن در سطح علنی، انکار وجود اختلافات و سیاست حذف را در پیش گرفته اند. این رفقا، بدون آنکه دیدگاههای خود را بە صورت پلاتفرم ها و یا قرارهای مشخصی بە منظور تصمیم گیری در اختیار مراجع رسمی حزبی قرار دهند، آنها را به سیاست های عملی بخش هایی از تشکیلات تبدیل کرده اند. این رفقا در پلنومها و در جلسات تشکیلاتی از ضرورت خانه تکانی سیاسی در حزب و حتی در جنبش چپ و کمونیستی ایران سخن می گویند. بدون آنکه خود را ملزم بدانند که پلاتفرم این خانه تکانی را در اختیار اعضا و جامعه قرار دهند. پس نمیتوان بحث بر سر وجود اختلاف در مورد چنین مسائل مهمی را بزرگنمایی خواند.

این رفقا بجای تبلیغ برنامه حاکمیت شورایی مردم در کردستان، از تریبون رسمی کومه له اعلام می کنند که می توان با احزاب ناسیونالیست در کردستان بر سر چگونگی حاکمیت درکردستان به توافق رسید. از تریبون روز کومەلە به افراد مخالف حزب کمونیست فراخوان میدهند به کومەلە بپیوندید، حزب کمونیست مانع نیست. پروژه تلاش برای شکل دادن به قطب چپ در کردستان را تعطیل می کنند. نام کومه له را در لیست امضا کننده بیانیه و اطلاعیه ها با احزاب ناسیونالیست و اسلامی ( ک ن ک ) قرار می دهند. کار به جایی رسیده که اینک گرایش به انحلال حزب کمونیست ایران بدون اینکه در هیچ کدام از مراجع حزبی تصویت شده باشد، به یک گرایش غیر قابل انکار در سطوح مختلف از تشکیلات کردستان حزب (کومەلە) تبدیل شده است .

این موارد و موارد مشابه نه با سند استراتژی حزب و نه سیاست سوسیالیستی کومه له و نه با هیچ کدام از مصوبات کنگره هایمان مطابقت ندارند. بنابراین نمیتوان نقد جهت گیریهای سیاسی جدید و سیاست حذف منتقدین برای پیشبرد این سیاستها را ” بزرگنمایی اختلاف نظرهای کاملا طبیعی” نامید. اتفاقأ یکی از دلایل پیچیدگی و بغرنج شدن بحران درونی حزب و کومه له ناشی از این است که جناح مقابل بجای ارائه پلاتفرم حول تغییر نظرات سیاسی شان، تلاش کرده اند ضمن انکار وجود اختلاف سیاسی، با تسخیر ارگانهای رهبری تشکیلات از طریق مهندسی پروسه انتخابات ها و حذف مدافعین مواضع رسمی حزب، جهت های سیاسی خودشان را پیش ببرند. آیا محق نیستیم چنین جهت گیریها و عملکردها را در جناح راست برنامه و استراتژی سیاسی حزب کمونیست و سیاستهای سوسیالیستی مدون کومەلە و مصوبات کنگره ها ارزیابی کنیم؟ اینکه رفقا ادعا میکنند، بکار بردن کلمات راست و چپ در تبیین اختلافات سیاسی، موجب تفرقه و دو دستگی شده است، نیز بی اساس و وارونه است. زیرا بیان تبین راست و چپ از اختلافات و گروه بندی سیاسی درون حزب و کومه له،  دو سال پس از برگزاری کنگرۀ ۱۷ کومەلە وچندین سال بعد از بروز شکاف و جناح بندی براثر وجود اختلاف نظرات سیاسی و سبک کار و عملکرد ناسالم و غیر حزبی در تشکیلات مطرح گردید.

اما ادعای “عدم قبول مسئولیت” از جانب ما در ارگانهای مختلف حزبی که گویا به این «منتهی شد که اکثریت کمیته مرکزی حزب خواهان تقسیم پستهای تشکیلاتی بر اساس “جناح های خود خوانده”، گردند». تناقضی آشکار و به دور از حقیقت است. این ادعا به کنگره هفدهم کومه له اشاره دارد. واقعیت این است در این کنگره اکثریت قاطع کادرهای قدیمی حزب و کومه له با بهره گرفتن از تریبون کنگره، اعلام کردند که نمی خواهند با کاندید شدن و حضور خود در کمیته مرکزی کومه له، به انتخابات مهندسی شده نمایندگان در حوزه تشکیلات علنی کردستان و به اِعمال چنین روشهایی درجهت حذف منتقدین سیاسی مهر مشروعیت بکوبند. در نتیجه خود را برای عضویت در کمیته مرکزی کومه له کاندید نکردند.البته ما آن زمان می توانسیتم با بیرون رفتن از کنگره آنرا از مشروعیت بیاندازیم. اما با حسن نیتی که داشتیم نخواستیم این کار را انجام دهیم. اما به رغم عدم حضور در کمیته مرکزی کومەلە در این مدت ما برای حضور و مشارکت در فعالیتهای تشکیلات کردستان اعلام آمادگی کرده ایم. اما حضور ما با مانع تراشی از سوی کمیته مرکزی کنونی کومەلە روبرو شده است. هم اکنون سه نفر از رفقای کمیته اجرائی حزب در کردستان حضور دارند، اما بنا به تصمیم کمیته رهبری کنونی کومه له از حضور در جلسات کمیته رهبری منع شده اند. کمیته مرکزی کومه له در یک بدعت جدید قرار دیگری به تصویب رسانده که بر اساس آن در تشکیلات کردستان به اعضای کمیته مرکزی حزب از جناح مقابل آنها هیچ کار و مسئولیتی واگذار نمی شود.

کمیته رهبری کومەلە با هدایت رفیق ابراهیم علیزاده با اتخاذ سیاستها و عملکردهای خارج از موازین و پرنسیپهای تشکیلاتی طی چند سال گذشته و قبل از کنگره هفده کومەلە حسابگرانه و نقشه مند سیاست حذف جناح مقابل را گام به گام پیش برده اند. ماهها قبل از برگزاری کنگره ۱۷ با سازماندهی آژیتاسیون و فضا سازی علیه جناح کمیته مرکزی حزب بر محورهای کذب و غیر واقعی، زمینه را برای مهندسی انتخاب نمایندگان جناحی کنگره ۱۷ و سپس انتخاب کمیته مرکزی جناحی و یک دست کومەلە و حذف کادرهای و اعضای مخالفشان در تشکیلات آماده ساختند و در جریان کنگره آنرا عملی نمودند.

سناریوی مهندسی انتخابات کنگره کومەلە، بعدأ در کنفرانس ۱۲ تشکیلات خارج کشور نیز تکرار گردید. با این تفاوت که رفقای با سابقۀ جناح ما در این بخش تشکیلات، با روحیۀ وحدت طلبانه خود را برای انتخابات کمیته تشکیلات خارج کشور کاندید کردند، اما با لیست فیکسی که از قبل آماده شده بود و با اتکا به داشتن چند رأی اضافی نمایندگان (که آنهم محصول مهندسی انتخابات نمایندگان بود و ناظر انتخابات به مواردی از آن در کنفرانس اشاره نمود)، همۀ این رفقا را حذف کردند. نتیجه این اقدام انحلال طلبانه و انتخاب کمیته یک دست و جناحی چه برای کمیته مرکزی کومەلە و چه برای تشکیلات خارج کشور و چه برای کمیته تلویزیون، منجر به این شده که نصف اعضأ تشکیلات با چنین رهبریی همراه نباشند .

در قطعنامه پلنوم نهم کمیته مرکزی کنونی کومەلە آمده است: «باید اذعان کرد که این کشمکش تشکیلاتی در کلیت خود، بخصوص از طرف کمیتە اجرائی به درستی مدیریت نشد و در نتیجه به یک تفرقه واقعی در صفوف حزب منجر گردید. تا آنجا که اکنون شاهد سازماندهی ارگانهای موازی و غیر اساسنامەای از طرف آن تعداد از رفقا هستیم کە خود را به عنوان یک “جناح” متفاوت با سایر اعضای حزب معرفی می کنند». نویسنده این قطعنامه در حالی بر آشفتگی خودش را از سازماندهی آنچه “ارگانهای موازی در حزب” خوانده اعلام می کند که به عملکرد انحلال طلبانه و حذف گرایانه جناح خودش که منجر به اوضاع بحرانی کنونی شده است هیچ اشاره ای نمی کند. سازماندهی ارگانهای لازم برای امر رهبری سیاسی از جانب ما نتیجه عملکرد انحلال طلبانه وحذف گرایانه آنان بوده است. بعنوان مثال :

در شرایط بحرانی که تشکیلات در آن قرار دارد، در پلنوم نهم کمیته مرکزی حزب که اعضای کمیته مرکزی کومه له هم در آن حضور داشتند در هنگام انتخاب کمیته تلویزیون که تا کنون با رأی اعضای هر دو کمیته مرکزی انتخاب می شد، با اختلاف تنها یک رأی کمیته جناحی تلویزیون را تعیین کردند. به این ترتیب کمیته ای که بنا به تعریف باید هم تبلیغات حزب کمونیست و هم کومه له را پیش برد و به همین دلیل هم مشترکا باید انتخاب شود، به انحصار کمیته رهبری کنونی کومه له در آمد. این اول ماجرا بود. این کمیته از همان ابتدا به سانسور نظرات جناح مقابل پرداخت. درحالی که نظرات رفیق ابراهیم در رابطه با اختلافات درونی تشکیلاتی را چندین بار از آن تلویزیون پخش نمودند، پاسخ عضو کمیته اجرایی حزب به آن نظرات را سانسور نموده و اجازه پخش آن را ندادند. رفیق محمد کمالی صدا و چهرۀ آشنا و از تهیه کنندگان و مجریان ثابت “تلویزیون کومەلە” را به دلیل تهیه برنامه ای در رابطه با اعتراضات توده های مردم کردستان عراق، علیرغم مخالفت کمیته اجرائی حزب از فعالیت در تلویزیون حذف کردند. کمیتۀ جناحی تلویزیون در ادامه سیاست حذف و سانسور بدون اطلاع کمیته اجرائی و خارج از دامنه اختیارات خود طی نامه ای برای رهبری حزب کمونیست کارگری – حکمتیست جهت قطع پخش برنامه های تلویزیونی آن حزب از کانال تلویزیونی مشترک ضرب الاجل تعیین کرد، که البته تحت فشار انتقاداتی که از این عملکرد انحلال طلبانه شد، موقتا از آن عقب نشستند. کمیته تلویزیون جناحی کومەلە با این مجموعه اقدامات عملا از زیر اتوریته تشکیلاتی کمیته مرکزی حزب خارج شده و ادامه همکاری کمیته مرکزی حزب با تلویزیون را با مشکلات جدی روبرو کرد.

با این پیشینه بود که ما جهت رفع این مشکلات در پلنوم دهم کمیته مرکزی حزب پیشنهاد کردیم با توجه به شرایط بحرانی  تشکیلات و عملکرد انحلال طلبانه کمیته تلویزیون یک کمیتۀ چهار نفره مرکب از دو نفر منتخب اعضای کمیته مرکزی حزب و دو نفر منتخب اعضأ کمیته مرکزی کومەلە انتخاب شوند و مشترکأ در این دوره کار سرپرستی هر دو شبکه تلویزیونی کومه له و حزب کمونیست را پیش برند. این پیشنهاد از جانب جناح مقابل رد شد. عملکرد کمیته تلویزیون تحت اتوریته کمیته مرکزی کنونی کومەلە و شخص رفیق ابراهیم علیزاده تنها چند روز بعد از پایان پلنوم دهم نشان داد که این نگرانی ما واقعی بوده است. این کمیته در ادامه سیاستها و اقدامات انحلال طلبانۀ اش در یک اقدام تشکیلات شکنانه و غیر اساسنامه ای در تاریخ ۲۷ مارس با ارسال نامه به تهیه کنندگان برنامه های “افق جنبش کارگری”، “چشم انداز”، “حزب و فعالین” و “برنامه زنده فارسی” رسما به همکاری خود با آنها پایان داد و اعلام کرد که برنامه های آنها را پخش نمی کند. (عین نامه کمیته تلویزیون ضمیمه است)

این در حالی است که کمیته تشکیلات شهرها که وظیفه ارتباط با تشکیلات داخل را دارد، یکی از ابزارهایش برای پیشبرد وظایفش برنامه تلویزیونی حزب و فعالین است. کمیته مرکزی کنونی کومەلە این برنامه را نیز مصادره کرده و خودشان بجای این کمیته تشکیلاتی برنامه حزب و فعالین پخش می کنند. کمیته مرکزی کنونی کومەلە با به انحصار در آوردن کامل شبکه تلویزیونی حزب کمونیست و کومەلە، رهبری حزب را از دسترسی به مهمترین رسانه حزب محروم کرده است. با این حال رهبری جناح چپ تشکیلات را به “سازماندهی ارگانهای موازی و غیر اساسنامەای” متهم می کند و تحت عنوان مخالفت با موازی کاری تلاش می کنند که حق تولید برنامه های تلویزیونی و پخش آن از طریق شبکه های اجتماعی را هم از تهیه کنندگان سلب کند. جالب اینکه این رویکرد حذف گرایانه و سانسور را در انظار عمومی دفاع از اساسنامه جلوه می دهند و سنگ دفاع از اصل کثرت نظرات و وحدت عمل را به سینه می کوبد. کدام عقل سلیم این ادعاها را جدی می گیرد؟ بدیهی است که در شرایط متحول کنونی جامعه کمیته مرکزی حزب کمونیست از هر فرصت و امکانی در چهارچوب پرنسیپ و معیارهای انقلابی برای رساندن صدای خودش به مخاطبین بهره می گیرد.

اقدامات انحلال طلبانه کمیته مرکزی کنونی کومەلە به اینها محدود نیست. این کمیته در همین پلنوم نهم و در بدعت تازه دیگری کمیته ای هفت نفره برای هدایت شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەلە انتخاب کرده اند. این در حالی است که کمیته تلویزیون همواره در پلنوم کمیته مرکزی حزب و با مشارکت اعضای کمیته مرکزی کومه له انتخاب شده است. اما در بدعت تازۀ کمیته مرکزی کنونی کومەلە، ارگان هدایت تبلیغات رهبری حزب کمونیست ایران از سوی ارگان زیر مجموعۀ اش یعنی در پلنوم کمیته مرکزی کومه له تعیین می شود!!. این اقدام انحلال طلبانه به آن معناست که می خواهند سیاست سانسور و منع کمیته مرکزی حزب در دسترسی به رسانه تلویزیون را نهادینه کرده و بازهم ادعا کنند جناح بندی در تشکیلات وجود ندارد و ساخته و پرداخته ذهن ما و “جناح خود خوانده” است؟

کمیته مرکزی کنونی کومەلە در هماهنگی با کمیته تشکیلات خارج کشور و بدون هماهنگی با کمیته مرکزی حزب، در اقدام انحلال طلبانۀ دیگری با انتشار آیین نامه انتخاباتی در سطح اعضا، عملا وارد پروسه سازماندهی برگزاری کنفرانس جناحی خارج کشور شده است. آیین نامه انتخابات نمایندگان مورد نظر کمیته خارج این حقیقت ساده را که چند سال است تشکیلات به دو جناح متمایز تقسیم شده را عمدأ نادیده گرفته است. بجای اینکه جناح بندی درون تشکیلات به رسمیت شناخته شود و حوزه بندی انتخاباتی بر اساس آن جناح بندی که بطور عینی در تشکیلات شکل گرفته اند سازمان یابد تا هر دو جناح به نسبت وزنی که دارند نماینده به کنفرانس بفرستند، آیین نامه و حوزه بندی های انتخاباتی را به همان روال همیشگی تدوین کردەاند. گویا در این تشکیلات هیچ اتفاقی روی نداده است. علاوه بر این کمیته اجرائی حزب بارها به این رفقا اعلام کرده است که عضوگیری هایی که بعد از قرار کمیته اجرائی حزب در مورد توقف عضوگیری به عضویت پذیرفته شده اند، عضو حزب بحساب نمی آیند و نمی توانند در پروسه انتخابات نمایندگان و در کنگره شرکت نمایند چون این عضو گیری ها بطور جناحی انجام گرفته اند. همچنین به این رفقا اعلام شده است رفقایی که سالهاست از فعالیت های حزبی عملا فاصله گرفته اند و در هیچ عرصه ای از سوخت و ساز حزبی مشارکت نکرده و حداقل انتظارات حزب از یک عضو حزب را تأمین و برآورده نکرده اند مطابق “سند ارتقای فعالیت اعضای تشکیلات خارج از کشور” مصوب کمیته مرکزی حزب که خودتان هم به آن رأی داده اید نمی توانند در پروسه انتخابات نمایندگان و در کنفرانس شرکت نمایند. عدم توجه به این حقایق ساده در مورد وضعیت واقعی تشکیلات و عدم رعایت موازین اساسنامه ای روند انتخابات نمایندگان و سازماندهی کنفرانس را بی اعتبار می کند و اختلافات را عمیقتر خواهد کرد. بنا به همین دلایل است که نیمی از اعضای تشکیلات خارج در کشورها و حوزه های مختلف اعلام کردەاند که در چنین کنفرانس جناحی شرکت نخواهند کرد. روشن است که چنین کنفرانسی از نظر ما فاقد هرگونه مشروعیت سیاسی و تشکیلاتی خواهد بود و در ادامه قبضه کردن رسانه تلویزیون یک گام دیگر تشکیلات را به انشعاب نزدیک می کند.

کنگره حزب و راه حل تشکیلاتی ما برای برون رفت از بحران کنونی:

قطعنامه “ارزیابی و راه حل” از کمیته مرکزی حزب خواسته که کنگره سیزده حزب را مطابق موازین اساسنامه ای در اولین فرصت ممکن برگزار کند. کمیته مرکزی حزب بارها اعلام کردەاست که با برگزاری کنگره مطابق آئین نامه تدوین شده برای انتخاب نمایندگان مشکلی ندارد. ما برای برگزاری کنگره حزب آئین نامەای تنظیم کرده ایم که ارادۀ همۀ اعضأ از هر دو جناح در تعیین سرنوشت حزب را تأمین می کند. این آیین نامه در سطح علنی نیز منتشر شده است. اما کمیته مرکزی کنونی کومەلە علیه مفاد این آیین نامه طوماری نوشتند که خود رفیق ابراهیم علیزاده در صدر لیست امضا کنندگان آن بود و به این ترتیب عدم تعهد و پایبندی خود به رعایت این آیین نامه را اعلام کردند. این در حالی است که مطابق اساسنامه، کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران مسئول سازماندهی و برگزاری کنگره است و اختیار تدوین آیین نامه کنگره را دارد. اکنون با رفع محدودیت های کرونایی برگزاری کنگره در گرو تعهد رسمی و عملی کمیته مرکزی کومەلە و کمیته خارج کشور به رعایت مفاد آیین نامه تدوین شده است.

اما همانطور که بارها گفته ایم برگزاری کنگره بخودی خود هیچ معجزه ای نمی آفریند. برگزاری یک کنگره موفق که بتواند بحران درونی حزب را به مسیر درستی بیندازد در گرو آن است که پیش شرط ها و ملزومات آن از قبل فراهم گردد. از نظر ما برای تأمین این ملزومات لازم است: جناح بندی سیاسی درون حزب به رسمیت شناخته شود؛ به عضوگیری جناحی پایان داده شود و عضویت رفقایی که بعد از قرار کمیته اجرائی در مورد توقف عضو گیری پذیرش شده اند ملغا گردد، به تنبیهات و خلع مسئولیت کردنهای جناحی پایان داده شود و اخراج رفقایی که به تأیید کمیته اجرائی نرسیده اند لغو گردد؛ کلیه تهیه کنندگان برنامه های تلویزیونی که به دلیل وابستگی جناحی از فعالیت در تلویزیون برکنار شده اند به سر مسئولیت های خود برگردند؛ یک کمیته مشترک از کمیته مرکزی حزب و کومه له تلویزیون را اداره کنند و به رویکرد فعلی تلویزیون کومه له که فقط تبیین ها و نظرات یک جناح حزب در مورد بحران درونی را منعکس می کند پایان داده شود؛ هر گونه مانعی سر راه حضور و سازماندهی رفقای ما در تشکیلات کردستان برطرف گردد. ما برای دیالوگ بر سر مسائل مورد اختلاف و گام نهادن در جهت تأمین این ملزومات آماده ایم. 

بدین شیوه ما راه برون رفت از بحران کنونی را کنار گذاشتن رویکرد حذف گرایانه، برسمیت شناختن جناح بندی موجود، مبارزه ایدئولوژیک علنی بر سر مسائل مورد اختلاف، مشارکت هر دو جناح در کلیه ارگانهای رهبری حزب و کومه له و تشکیلات خارج و اداره تشکیلات میدانیم، بطوری که ارگانهای رهبری مظهر اراده همه اعضا حزب باشند. با تأمین این شرایط و با فرهنگ سازی و ایجاد بستری برای همزیستی دو جناح می توان وحدت دوباره حزب را تضمین کرد. بر اساس درک ما از سانتترالیسم دمکراتیک اگر حزب قرار است به مانند یک ارگانیسم زنده عمل کند باید برخورد نظرات متفاوت در سطوح مختلف ارگانهای تصمیم گیری در آن تأمین و تضمین شود. اگر از حزب به عنوان یک ارگانیزم زنده صحبت می کنیم یعنی اینکه حفظ دموکراسی درون حزبی و رفتار دموکراتیک به نظرات مختلف در آن تأمین گردد. قدرت کمیته مرکزی باید برخاسته از اراده کل حزب باشد. اگر با این نگرش به مسئله سانترالیسم دمکراتیک نگاه کنیم. اگر قدرت ارگانهای رهبری را برخاسته از اراده کل حزب و کل اعضای آن بدانیم نه فقط بخشی از اعضا، نه فقط “اکثریت” اعضا، بنابراین باید سیاست حذف گرایانه را کنار گذاشت. در غیر آن صورت روشن است وقتی در یک ارگان رهبری اراده نزدیک به نیمی از اعضا نمایندگی نمی شود، به ناگزیر یک مناسبات بوروکراتیک جای یک مناسبات سیاسی و دمکراتیک در حزب را می گیرد. زمانی که در یک کمیته تشکیلاتی و حزبی اراده حدود نیمی از اعضا غایب است، خواسته یا ناخواسته مناسبات رهبری با اعضا به یک مناسبات بوروکراتیک تنزل پیدا می کند و تشکیلات انسجام خود را از دست می دهد. تجربه یکدست شدن و یک بنی شدن کمیته مرکزی کومه له و کمیته تشکیلات خارج به وضوح کامل این واقعیت را نشان داد. بنابراین باید از نقشه پردازی برای تکرار این تجربه ها پرهیز شود.

کمیته اجرائی حزب کمونیست ایران

مرداد ۱۴۰۰

آگوست ٢٠٢١

زیر نویس: نامۀ کمیته تلویزیون جناحی

از: کمیتە تلویزیون

به: رفقای تهیه کننده برنامه های افق جنبش کارگری، چشم انداز، برنامه زنده و برنامه حزب و فعالین ( رفقا خسرو بوکانی، جلال محمد نژاد، صدیقه محمدی و شمسی خرمی )

با درود

همانطورکه در جریان هستید، کمیته اجرائی حزب گزارش پلنوم دهم کمیته مرکزی حزب را امروز جمعه ٢٦ ماه مارس ٢٠٢١ ( ششم فروردین ١٤٠٠ ) منتشر کرد. در بخشی از این گزارش چنین آمده است : “با توجه به اینکه کمیته تلویزیون طی مدت گذشته با اقدامات انحلال طلبانه عملا خود را از زیر اتوریته تشکیلاتی کمیته مرکزی حزب خارج کرده است، لذا کمیته مرکزی حزب مسئولیت اعمال آن را بر عهده نمی گیرد.” بر مبنای این نگرش و ارزیابی کمیته اجرائی از کمیته تلویزیون قراری در پلنوم به تصویب رسید. با تصویب این قرار که رفقا جلال محمد نژاد و خسرو بوکانی به آن رای دادند و ر. خسرو بوکانی رسما” اعلام کرد که از هرگونه همکاری با تلویزیون خودداری خواهد کرد و طی دو هفته گذشته هیچ برنامه ای برای تلویزیون تهیه نکرده است، شما با توجه بە رای تان به این قرار و رفقا صدیقه و شمسی بعنوان مدافعین این جهت و قرار و پیروی از مضمون آن نمیتوانید هیچگونه مسئولیتی در مقابل برنامه های تلویزیون رو به جامعه داشته باشید. به این اعتبار کمیته تلویزیون نیز نمی تواند مسئولیت برنامه های شما را با چنین نگاه و عملکردی بعهده بگیرد و رسما به همکاری خود با شما پایان می دهد و از این تاریخ به بعد از پخش برنامه های شما خودداری می کند و بجای آنها در صدد تهیه و تولید برنامه های جانشین خواهد بود. (خط تأکیدها از ما است)