جمعه ۲۲ مرداد ۱۴۰۰

در این هنگامه‌ی ستم و سرکوب و آوارگی مردم افعانستان بر نویسندگان و روزنامه‌نگاران آزادیخواه ایران و سراسر جهان است که صدای خود را در حمایت از مردم افغانستان بالاتر ببرند و اجازه ندهند سکوت و تبانی قدرت‌های جهانی سرنوشت میلیون‌ها نفر را رقم بزند.  

اکنون گروه واپس‌گرا و آزادی‌ستیز طالبان بیش از نیمی از خاک افغانستان را به تصرف در آورده است و بیم آن می‌رود که در ماه‌های آینده هیچ گوشه‌ای از این کشور از تباهی آنان در امان نماند. مردم افغانستان گرچه سال‌ها میان دست‌نشاندگان قدرت‌های خارجی و طالبان هر بار آونگ‌وار به سویی کوفته شده‌اند، در این روزها هر چه را که پس از سقوط طالبان و با اراده‌ی خود اندکی محقق کرده بودند، با هجوم دوباره‌ی این گروه تبهکار در آستانه‌ی نابودی می‌بینند. کارنامه‌ی سیاه طالبان نزدیک به سه دهه‌ی گذشته طیف وسیعی از انسان‌ستیزی، از ویران کردن سرمایه‌های تاریخی و فرهنگی تا زمین‌سوزی و نسل‌کشی را در بر می‌گیرد. مردم افغانستان و جامعه‌ی جهانی به یاد دارند که با حضور طالبان در قدرت و در سایه‌ی حامیان پیدا و پنهانش، ابتدایی‌ترین حقوق انسانی و هر که و هر چه توان بالیدن داشت زیر سرکوب و واپسگرایی نظام یافته‌ و تا دندان مسلح از حیات ساقط شد.

در سال‌های اخیر مردم افغانستان از میان فساد حاکم و تحجرِ در کمین، راه خود را به بهایی گزاف گشودند: زنان افغانستان در احیای عرصه‌های از دست رفته‌ی حیات فردی و اجتماعی خود به سختی کوشیدند، نویسندگان و ناشران افغانستان تا توانستند سد بلند سانسور را شکستند و به مجرای تولید و پخش آزاد کتاب‌های فارسی در منطقه بدل شدند و مسیرهای مسدود شده‌ی آموزش و ورزش و هنر با اراده و خواست مردم تا حدودی باز شد. اکنون همه‌ی این دستاوردها در سایه‌ی تبانی قدرت‌های خارجی و فساد داخلی در خطر نابودی کامل قرار گرفته‌ است. خاک افغانستان به عرصه‌ی نبردی خونبار بدل شده است: از یک سو طالبان، خون کودکان و غیرنظامیان را بر زمین می‌ریزد و به روی کوشندگان فرهنگ و آزادی آتش می‌گشاید و از سوی دیگر زنان و مردان افغانستان به مقاومتی جانانه برخاسته‌اند. بار دیگر آنچه بر افغانستان می‌رود و سرنوشت میلیون‌ها انسان را رقم می‌زند، به “اخبار جایی دیگر” تقلیل یافته و از چشم حاکمان و قدرت‌مداران مستبد آنچه ارزش رایزنی دارد تنها استحکامات مرزی همسایگان و تکلیف ناروشن خیل آوارگان بی‌پناه پس از جنگ است. اما مردم ایران  و افغانستان را نه فقط مرز و فرهنگ و زبان مشترک که زخم‌هایشان به هم پیوند داده است و فریاد اعتراض‌شان نیز نمی‌تواند از هم جدا باشد. در این هنگامه‌ی ستم و سرکوب و آوارگی مردم افعانستان بر نویسندگان و روزنامه‌نگاران آزادیخواه ایران و سراسر جهان است که صدای خود را در حمایت از مردم افغانستان بالاتر ببرند و اجازه ندهند سکوت و تبانی قدرت‌های جهانی سرنوشت میلیون‌ها نفر را رقم بزند.

کانون نویسندگان ایران قدرت یافتن طالبان را فاجعه‌ای جبران‌ناپذیر برای افغانستان و منطقه می‌داند و از مبارزه‌ی مردم آزاده‌ی افغانستان برای تعیین سرنوشت‌شان و برپایی حکومتی مستقل، مردمی و دموکراتیک حمایت می‌کند.

کانون نویسندگان ایران

۲۱ مرداد ۱۴۰۰