جمعه ۲۱ مرداد ۱۴۰۱

هوشنگ ابتهاج (ه.الف. سایه) شاعر، ترانه‌سرا و از اعضای اولیه‌ی کانون نویسندگان ایران، روز چهارشنبه، ۱۹ مرداد در سن ۹۵ سالگی در کشور آلمان دیده از جهان فرو‌بست.

سایه اگرچه بیشتر با غزلیاتش شناخته می‌شود، از نخستین شاگردان و پیروان نیما بود و شعرهای ارزنده‌ای در سبک و سیاق نیمایی دارد که یکی از معروف‌ترین آن ها شعر «ارغوان» است؛ شعری که ابتهاج آن را در زندان جمهوری اسلامی سرود؛ همان حکومت آزادی‌ستیزی که اکنون در پی مصادره‌ی اوست. ابتهاج در شعرهای کلاسیک خود نیز مضامین اجتماعی، سیاسی و اعتراضی را با زبانی تغزلی و استعاری به گونه‌ای بیان می‌کرد که مخاطبانش پیام او را به روشنی در می‌یافتند.

در سخن گفتن از ابتهاج نمی‌توان از نقش و تاثیر او در بالندگی موسیقی ایرانی یاد نکرد. او افزون بر سرودن ترانه‌هایی به یاد ماندنی، در زمان تصدی بخش موسیقی رادیو، عرصه را برای معرفی نسلی از موسیقی‌دانان، نوازندگان و آوازخوانان جوان دهه‌های چهل و پنجاه فراهم کرد که بعد‌ها تنی چند از آنان از چهره‌های سرشناس موسیقی ایرانی شدند.

ابتهاج از شاعران محبوب هم‌روزگار ما بود. او با زبانی ساده و موزون سخن گفت و سخنش بر دل‌ها نشست. بسیاری از سروده‌های ابتهاج در یادها مانده است و همچنان زمزمه می‌شود.

کانون نویسندگان ایران درگذشت هوشنگ ابتهاج (سایه) را به خانواده، دوستان و دوستداران او، و به جامعه‌ی فرهنگی، ادبی و هنری مستقل ایران تسلیت می‌گوید.

کانون نویسندگان ایران

۱۴۰۱/۰۵/۲۰