یکشنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۱

نزدیک به سه ماه از خیزش سراسری مردم به جان آمده می‌گذرد. در این مدت حاکمیت سرکوب‌گر برای خاموش کردن اعتراضات لایه‌های گوناگون جامعه و مردم، اعتراضاتی که از اختناق، فقر، سانسور ، سرکوب، فقر، فساد، تبعیض و نابرابری سرچشمه می‌گیرد، فقط به تهدید و سرکوب لجام گسیخته توسل جسته و جز کشتار جوانان پاسخ دیگری به اعتراضات نداده است.

حاکمیت در هراس از گسترش اعتراض‌ها، طی یک ماه اخیر شماری از معترضان را هم به احکام مرگبار محاربه و افسادفی‌الارض محکوم کرده است. در پی صدور احکام اعدام بود که حاکمیت آزادی‌ستیز برای زهر چشم گرفتن از مردم و ارعاب همگانی در سحرگاه ۱۷ آذر محسن شکاری را سبعانه و بی‌شرمانه به کام مرگ فرستاد. خبر کوتاه بود: محسن شکاری اعدام شد.

در پی این قتل دولتی، چنان که انتظار می‌رفت، موج گسترده‌ای از اعتراض‌ها ایران و سراسر جهان را درنوردید:

بس کنید! پاسخ اعتراض‌های مسالمت‌آمیز مردم به جان آمده قتل دولتی و اعدام نیست. گمان مبرید که با اعدام و کشتار گسترده می‌توانید صدای حق‌طلبی و آزادی‌خواهی مردم را خاموش کنید. مردم بیدار و آگاه را نمی‌توان با اعدام مرعوب کرد. این بود پاسخ مردم ایران و افکار عمومی جهان به سردمداران دار و شکنجه و اعدام.

کانون نویسندگان ایران که همواره با حکم اعدام، پیگیرانه مخالفت ورزیده است اعدام محسن شکاری را محکوم می‌کند و هشدار می‌دهد که جامعه باید هشیار باشد؛ حاکمیت آزادی‌ستیز در پی اعدام‌های دیگر است، و جنایت و کشتار و اعدام سر باز ایستادن ندارد.
کانون نویسندگان ایران ضمن محکوم کردن اعدام محسن شکاری، توسل به شیوه‌های وحشیانه بر ضد معترضان را از مصادیق بارز ضدیت با آزادی و آزادی بیان می‌داند و خواهان آزادی بی قید و شرط و فوری همه‌ی بازداشت شدگان چند ماه اخیر و تمامی زندانیان سیاسی است.

کانون نویسندگان ایران
۱۹ آذر ۱۴۰۱