یکشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۰

 کارون کارون، سوخته بر خاک خودش / از نیزارش سوخـته تر، خاک خودش

دیــروز بـرای آب و خـاکش جـان داد/ امـروز برای آب، در خـاک خودش

 
امروز کرخه و کارون، یارای سیراب نمودن سرزمین همیشه پایدار خوزستان را ندارند، اهوازی که نگین شهرهای ایران بود، دیروز با حملۀ بیگانگان و امروز با بی تدبیریِ مسئولان، به سرزمینی خشک و تشنه تبدیل شده است. مردم جان به لب رسیدۀ این دیارِ کهن که زیر بار رنج های تحمیل شده، خم به ابرو نیاورند، امروز نه برای تضییع حقوق عقیدتی و قومیتی، که برای «تشنگی» فریاد برآورده اند تا شاید گوش شنوایی ندای «العطشِ» آنان را بشنود و دستی یاریگر، ابتدایی ترین نیازِ آنان را برطرف سازد. امّا دریغ که پاسخِ استمدادِ آنان، به جای «آب» با «خشاب» داده شد.

 
جور و جفا و بیدادی که امروز گلوی هموطنان عزیز ما در خوزستان را می فشارد، تمامی مردم ایران را آزرده خاطر ساخته است. هیچ انسانی در هیچ کجای این کرۀ خاکی، شیوۀ برخورد با مردمِ رنج دیده و مظلوم خوزستان را فراموش نخواهدکرد و مسلماً تاریخ در این باره (نه به دلخواهِ عاملان) قضاوت خواهدکرد. بر همین مبنا، ما نیز اعلام می داریم، تا پایان در کنار خوزستان ایستاده ایم و در مقابل تجاوز به حقوق انسانیِ آنان بی تفاوت نخواهیم ماند.

کانون معلمان همدان/ ۲ مرداد ۱۴۰۰″