شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۰

خبر نحوه دستگیری رسول بداقی به شکلی برخلاف آداب تصریح شده قانونی و البته نه به شکلی نامتعارف در عملکرد ضابطین، بار دیگر نشان داد که اصرار بر آن است که در بر همان پاشنه قبلی بچرخد. قرار نیست در مجموعه حکومت کسی یا نهادی تجدید نظری در روش ها و سیاست های غلط، در نوع مواجهه با نارضایتی ها داشته باشد. قرار نیست تجدیدنظری در سیاست گذاری‌های اقتصادی و اجتماعی شود و نهادهایی که علی القائده باید مجری و محافظ قانون باشند، غیرقانونی عمل نکنند.

ماجرا از این قرار است که اقلیتی با اصرار بر ادامه سیاستگذاری‌های نادرست، مدیریت‌های ناکارآمد و فساد و رانت خواری گسترده که نتیجه مستقیم همان سیاست گذاری‌های نادرست است، بحران های متعدد اقتصادی و اجتماعی را ایجاد کرده و زندگی اقشار گسترده ای از مردم را در شرف از هم پاشیدگی و نابسامانی های متعدد قرار داده‌اند. یکی از مجموعه‌های بشدت آسیب دیده از این شرایط، آموزش و پرورش کشور و معلمان آن هستند که پیش از این نیز شرایط مناسبی نداشتند. پس از تاخیر و تعللی بیش از یک دهه دو لایحه به نام «رتبه‌بندی» و «همسان سازی بازنشستگان» مطرح می شود؛ با ترسیم چشم اندازهایی بسیار زیبا. اما هرچقدر به مرحله تصویب و اجرا نزدیک می شود، همسان سازی به محاق می رود و رتبه بندی که ماهیتا ظرفیت پرکردن شکاف درآمدی معلمان با سایر حقوق بگیران دولتی را ندارد هم، مداوما تراش می خورد و کوچک و کوچک‌تر می شود.
در این شرایط به گواه اعتراضات اقشار گوناگون جامعه، نارضایتی در سطح عمومی جامعه و معلمان به عنوان بخشی از جامعه بسیار بالاست و به شکل های گوناگون بروز و ظهور یافته است. با اقدام مشترک دولت و مجلس برای تهی کردن لایحه رتبه بندی از محتوای واقعی آن، این نارضایتی در میان معلمان به اوج خود رسیده است؛ بدون خواست و حضور تشکل‌ها ده‌ها اقدام اعتراضی در نقاط مختلف شکل می گیرد.
در این میان تشکل های صنفی تلاش می کنند این خواسته های حداقلی اما پراکنده را بر روی یک یا دو موضوع متمرکز کنند تا بهتر دیده و شنیده شود و قابلیت اجرایی بیشتری هم داشته باشد.
اما متاسفانه سازمان‌هایی که قرار است چشم و گوش نظام باشند، آدرس غلط می‌دهند و نهادهایی که خواسته ها را به مدنی‌ترین شکل ممکن مطرح می کنند و از آن هم بدتر افرادی نظیر رسول بداقی را که تنها یک عضو از یک تشکل از میان دهها تشکل معلمی در سراسر کشور است، بازداشت می کنند و با همان شیوه های نخ نمای گذشته تلاش می کنند اعتراضات را به جریان های مشکوک و یا افراد مغرض ربط بدهند. ما به آقایان اعلام می کنیم اگر با اعدام آن که سلطان سکه می نامیدید، با محاکمه و حتی اعدام برخی غیرخودی های متهم به اخلال و فساد اقتصادی یا… مشکل سکه و دلار و تورم و کاهش ارزش پول ملی و… حل شد، با بازداشت و محاکمه معلمانی مانند رسول بداقی یا ده ها و صدها معلم دیگر یا تعطیلی همه نهادهای صنفی؛ این مشکل هم حل خواهد شد.
اگر خواب شما واقعی است به شما بیدارباش می دهیم که دشمن را نه در نهادهای مدنی و نه در میان کنشگران این حوزه ها، بلکه در سیاست گذاری های غلط و اصرار بر ادامه آن ها ، در چرخه بسته مدیران ناکارآمد، در بوروکراسی دولتی پرهزینه،کند و فشل، در بستن راه انتخاب مردم و تضعیف شدید نهادهای حکومتی منتخب مردم، در تضعیف رسانه ها و نهادهای مستقل مردمی که بازتاب دهنده عمیق ترین مسائل از بطن جامعه هستند، بجویید.
اما اگر اصرار بر ادامه روش های جاری دارید، بر حسب وظیفه معلمی به شما می گوییم رسول بداقی زخم خورده سرکوب سالیان، امروز دیگر یک فرد نیست. نمادی از یک جریان رو به رشد است. در راه طی شده تجدیدنظر کنید.
کانون صنفی معلمان ایران بازداشت رسول بداقی، بی‌خبری از شرایط او و عدم قبول مسئولیت بازداشت از طرف هیچ‌یک از ارگان‌های رسمی را محکوم می‌کند. نسبت به شرایط او ابراز نگرانی شدید می نماید و خواهان آزادی فوری رسول بداقی است.

کانون صنفی معلمان ایران