دوشنبه ۳۱ مرداد ۱۴۰۱

کسانی که با سرهم بندی لایحه رتبه بندی آن را از اثربخشی انداختند، در اقدامی دیگر به دنبال بی‌اثر کردن کامل این مطالبه ۱۳ ساله معلمان هستند. سخنان آشفته و حرافی‌های رسانه‌ای مسئولان درباره اجرای آن اکنون به واریز ۱۱ میلیون علی‌الحساب به ازای یازده ماه تاخیر رسیده تا بار دیگر اعصاب معلمان و آبروی آنان را در فضای عمومی به چالش بکشد و معیشت معلمان و شان معلمی برای چندمین بار لگدمالِ گزافه گویی‌های مسئولان بی مسئولیت گردد.

اما این روزها بارگذاری مستندات لازم برای کسب رتبه‌های پنج‌گانه در حال آغاز شدن است؛ مدارکی که به شکل اتوماتیک در پرونده‌های پرسنلی معلمان از جمله فرم ۵۰۲ ثبت و ضبط بوده و عموما هر ساله حکم‌های کارگزینی بر اساس آن‌ها صادر می‌شوند. درست مشخص نیست که این کار به چه هدفی صورت می‌گیرد! اما با توجه به تجربه‌های قبلی بعید نیست که این اقدام نیز در ادامه خرید زمان و به تعویق افتادن اجرای نیم‌بند رتبه‌بندی باشد!

نکته مهم دیگر در این باره محدود کردن تلاش‌های معلمان به مدرک تحصیلی، گواهی ضمن خدمت، برگه تشویقی و داشتن تحقیق و کتاب و … است.

اما چند پرسش:

افزایش حقوق در قالب رتبه‌بندی کارکنان دولت بر اساس تبصره ۱ ماده ۶۵ قانون مدیریت خدمات کشوری از سال ۸۷ برای اکثر سازمان‌ها و نهادهای دولتی اجرا شده و ۱۳ سال است کارمندانِ آنها را بهره‌مند کرده‌است. آیا این کارکنان نیز نیازمند داشتن این همه مدارک و مستندات بوده‌اند؟ البته که نه! آیا آن بخش بزرگ از کارمندان دولت که از ۱۳ سال پیش این افزایش حقوق را در فیش‌های حقوقی خود داشته‌اند برای بهره‌مندی از امتیاز آن تحقیق کرده‌، کتاب یا مقاله نوشته‌ یا ترجمه کرده‌اند؟ آیا آنان برای افزایش حقوق در قالب رتبه‌بندی و قانون خدمات کشوری نیازمند کسب امتیاز در عنوان‌های چهارگانه شایستگی‌های عمومی، تخصصی، حرفه‌ای و تجربی بوده‌اند؟ این همه دست‌انداز و دردسر و در ادامه کوچک‌شماری معلم و معلمی برای چیست؟ واقعا مسئولان چه پدرکشتگی با ما معلم‌ها دارند؟ این همه اذیت و آزار و توهین و بی توجهی برای چیست؟

همه این جداول و بندها و تبصره‌ها خبر از مشکل ریشه‌ایِ دیگری در آموزش و پرورش ما دارد؛ و آن ارزیابی‌های کمی برای امتیاز و رتبه و نمره است. براستی این مدراک و مستندات می‌توانند از خودگذشتی معلمان در کلاس‌های ۴۰-۵۰ نفره در اقصی نقاط کشور را ارزیابی کنند؟ آیا گواهی‌های ضمن خدمت می‌تواند ارزش کلیه‌ی اهدایی معلم به شاگردش را بسنجد؟ آیا برگه‌های تشویقی می‌توانند پاسخگوی ارث چندصد میلیونی معلمی باشد که همه‌اش صرف خرید تبلت برای دانش‌آموزان محروم شد؟ آیا کسب امتیاز برای قرار گرفتن در هر رتبه می‌تواند زحمات معلمان در دوران کرونا را جبران کند؟ معلمانی که خانه‌شان کلاس و تخته کلاس‌شان بدنه یخچال و گوشی‌هاشان، به عنوان شخصی‌ترین وسیله در زندگی و بدون کمترین چشمداشت، ابزاری برای تدریس دانش‌آموزان بود. آیا این ارزیابی‌های صوری و کمی می‌تواند ایثار، از خودگذشتگی و زحمات معلمان را ارزیابی کند؟ بی شک نه!

نکته مهم دیگر این که در روزهای گذشته دولت بحث ترمیم حقوق کارکنان دولت را مطرح کرده است. با توجه به سابقه بد دولت‌های قبلی، بیم آن می‌رود که معلمان به بهانه اجرای رتبه‌بندی از این ترمیم محروم شوند! شرایط اقتصادی کشور و عقب افتادگی تاریخی حقوق معلمان از تورم نشان می‌دهد که حتی رتبه‌بندی فعلی هم نمی‌تواند حقوق معلمان را به خط فقر برساند. به همین دلیل کانون صنفی معلمان به طور جدی از مسئولان می‌خواهد و به آنان هشدار می‌دهد که افزایش ناشی از رتبه‌بندی را با مصوبه تازه دولت پیوند نزده و هر کدام را جداگانه اعمال و اجرا نماید.

در پایان یادآوری می کنیم که کانون صنفی معلمان ایران معتقد است که آموزش یک فرآیند انسانی است و با عدد و رقم و مترهای کمی قابل ارزیابی نیست، و اگر هم بر اجرای رتبه بندی پافشاری کرده، هزینه‌ها داده و همچنان ده‌ها نفر از اعضایش درگیر زندان و حکم و دادگاه و وثیقه و … هستند تنها به این دلیل بوده که این قانون می‌توانسته اندکی از مشکلات عدیده همکاران را کم کند. از این رو اگر قرار باشد همچنان مسئولان به بی اثر کردن بخش حقوقی آن ادامه دهند نه کانون‌ و نه معلمان سکوت نخواهند کرد و به ادامه اعتراضات مدنی خود برای بهبود معیشت و منزلت ادامه خواهند داد. این گوی این میدان.

کانون صنفی معلمان ایران (تهران)

۱۴۰۱/۵/۲۹