شنبه ۴ اسفند ۱۴۰۳

برخیز که غیر از من و تو دادرسی نیست

🔗دانشجویان، به عنوان قشر آگاه و پیشرو جامعه، همواره پیشگام تغییرات اجتماعی بوده‌اند. آن‌ها با شجاعت و صداقت، صدای کسانی هستند که به دلایل مختلف نمی‌توانند سخن بگویند.

اعتراضات دانشجویان به قتل امیرمحمد خالقی در چند قدمی ورودی خوابگاه کوی دانشگاه تهران، تنها واکنش به مرگ یک فرد نیست بلکه فریادی است برای مرگ حقوق انسانی، عدالت و امنیت. این اعتراضات صرفاً اعتراض به حلقه پایانی چرخه خشونتی نیست که منجر به قتل و حذف جوانی توسط جوانی دیگر شده، که خود او نیز قربانی خشونت شدیدتری است که ریشه در #ساختار‌تبعیض‌آمیز موجود دارد. این سخن نه‌به‌معنای تطهیر عامل یا عاملان قتل‌های این چنینی رو به افزایش در جامعه، که جلب توجه به این نکته بنیادی است که آسیب‌های اجتماعی چون سرقت و قتل، تحت تاثیر یک عامل ایجاد نمی‌شوند که با مجازات عاملان مستقیم آن ازبین بروند؛ بلکه خشونت‌های خرد برساخت چرخه‌ خشونت‌ها و فساد کلان در کشور است.

اگر سارقان و زورگیران در سطح خرد، جسم و روان شهروندی را می‌‌آزارند، در سطح کلان سال‌هاست جامعه در معرض انواعی از خشونت‌ها از جانب یقه‌سپیدهاست که با انواع اختلاس ها و رانت‌ها، هم دارایی جامعه را غارت کرده و می‌کنند و هم فقر و نابسامانی را بر جسم و جان میلیون‌ها شهروند ایران آوار می‌سازند و فرصت‌های #زندگی‌معمولی را از ایشان دریغ. حاکمانی که با #دیگری‌سازی هر منتقد و معترض، برقراری امنیت در جامعه را از طریق حذف حقوقی، اجتماعی و فیزیکی آنان در اولویت قرار داده اند؛ آغازگر ترویج خشونتی هستند که در سطح خرد آثارش را در سطح جامعه شاهدیم.

در جامعه‌ای که برمبنای #تبعیض شکل گرفته، دانشجویان به عنوان قشر آگاه و حساس جامعه، وظیفه خود می‌دانند علیه این نابرابری‌ها بایستند. آن‌هم نه برای خود، بلکه برای آن‌ها که تریبون و صدایی برای بیان رنجِ زندگی به مسلخ برده خویش ندارند.
به گمان ما اعتراض به قتل امیرمحمد خالقی، حرکتی از سر احساسات جریحه‌دار شده نیست؛ بلکه “جنبشی است برای بازیابی ارزش‌هایی که در جامعه امروز به محاق رفته‌اند.” کانون صنفی معلمان ایران، به عنوان بخشی از جامعه‌ که سال‌ها در کنار دانشجویان، کارگران، پرستاران، وکلا و روزنامه‌نگاران و… شاهد تبعیض‌ها و ایجاد ناامنی‌های روانی و اجتماعی بوده، از اعتراضات آن‌ها حمایت می‌کند.

حمایت از دانشجویان به معنای اعتراض به حاکمیتی است که؛ امنیت را صرفاً در بقای ساختار ناعادلانه موجود تعریف می‌کند و برای حفظ آن از به کارگیری هرنوع ابزار سرکوبی ابایی ندارد. به معنای حمایت از آینده‌ای است که در آن هر فرد، فارغ از طبقه اجتماعی، جنسیت، قومیت یا مکان زندگی، بتواند در آرامش و امنیت زندگی کند. به معنای حمایت از جامعه‌ای است که در آن جوانان، به جای ترس و ناامیدی، امید و انگیزه داشته باشند.

امیرمحمد خالقی تنها یک نام نیست؛
بلکه نمادی‌است از تمام جوانانی که استعدادها، آرزوها و رویاهایشان نابود شده‌ است!

حمایت از اعتراضات دانشجویان، نه تنها یک اقدامی اخلاقی که ضرورتی اجتماعی است.
ما باید به آن‌ها بپیوندیم و صدای آن‌ها را تقویت کنیم زیرا؛
تنها از طریق همبستگی و درک مشترک است که می‌توانیم در مسیر دست‌یابی به عدالت و آزادی و امنیت به‌معنای واقعی، حرکت کنیم.

کانال کانون صنفی معلمان ایران

بازنشر:
💢‌جمعه ۳ اسفند ۱۴۰۳
💢۲۱ فوریه ۲۰۲۵