یکشنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۱

زن، زندگی، آزادی

به نام رنگین کمان آزادی کودکان

بیانیه چهارم مجمع مادران پیشرو

آبان در خون کودکان جاودانه شد. در خون محمد محسن پور در خون کیان پیرفلک و بیش از پنجاه و هشت کودکی که جمهوری جنایتکار اسلامی کشته است. ما مادران خوب می‌دانستیم این بار قرار است ندای پر طنین آبان گوش آسمان را پاره کند. ما می‌دیدیم چطور دانش آموزان علی‌رغم تهدید به اخراج یا گزارش به نهادهای امنیتی و خطر بازداشت، دست به کار شده‌اند. آبان آمد اما این بار نه در سکوت خبری و کشتار خاموش نیزارهایش. آبان امسال در سیل خروشان خشم مردم جاری شد. در سه روز تاریخی به نام زن زندگی آزادی.

در پاسخ به فراخوان اعتصاب سه روزه، دانش‌آموزان کوشیدند از حضور در مراکز آموزشی و مدرسه‌ها به هر شکل ممکن سر باز زنند. دختران و پسران دانش‌آموز با تهیه یادداشت و چسباندن آن به شیشه ماشین‌ها و مغازه‌ها مردم را را دعوت به اعتصابات کردند. در اجراهای نمادین نمایشی یاد خدانور لجعی جوان کشته شده بلوچ را زنده نگه داشتند. آن‌ها در جواب شعارهای صبحگاهی فرمانده، فریاد مرگ بر دیکتاتور سر دادند. برخی‌شان تهدید به اخراج شدند اما کوتاه نیامدند و در حمایت از همکلاسی‌های اخراج شده شان، مدیران مدرسه را تهدید به تعطیلی کلاس‌ها و تحصن کردند. شما حتی دوربین‌های جاسوسیتان را از دستشویی دختران هم دریغ نکردید اما انها شجاعانه شما را وادار به عقب نشینی و عذر خواهی کردند. دانش آموزان جنگیدند و ما در کنارشان بودیم. در خیابان، در کوچه، در مدرسه و درخانه.

مدارس ما دیگر تصویر هیچ پدرسالارِ خرافه پرستی را بر بالای تخته‌های درسش بر نمی‌تابد. اندیشه و اعتقادات شما جایی در آینده فرزندان این سرزمین ندارد. نه شما و نه ساختار ستم خیز حکومتتان توان مقابله با امید و رویای کودکان را ندارد. بله ما دلنگرانیم. ما خشمگینیم که هر روز پیکر کودکی، جوانی و زنی را به خدای جبارتان پیشکش می‌کنید؛ اما دیگر از شما ترسی نداریم. چرا که دیدیم دخترانمان چطور با مشتهای پر امید و لرزان  قوای سرکوبتان را به سخره‌ گرفتند.

دیگر نه تهدیدهایتان ترسی بر دل مردم می‌افکند و نه تقلاهای حقیرتان. ۲۴،۲۵،۲۶ دیگر شماره نیستند. این اعداد حتی تاریخ هم نیستند. این‌ها نیمکت‌های خالی مانده فرزندان ماست، نیمکت های خالی از تحصیل، علم، آزادی و زندگی. این‌ها داغ ننگیست بر پیشانی شما و اخگر خشم سوزانی در جگرهای سوخته تمامی پدران و مادران این سرزمین. در بیانیه‌های قبلی جمهوری اسلامی و وزارت آموزش خرافات اسلامی را مخاطب قرار دادیم اما گوش دیکتاتور سنگین است. آری! از جنایتکار نباید چیزی مطالبه کرد.

روی سخن ما با معلمان آزاده و دانش آموزان و والدین همدل و همراه است. ما مادران پیشرو باور داریم که می‌شود و باید از این کودکان آموخت. ایده‌ها و خلاقیت دانش آموزان را باید در کنار تجاربی که اندوخته‌ایم به کار گیریم. باید مبارزه را سازماندهی و تکثیر کنیم. ما از شما می‌خواهیم به هر شکل ممکن از دانش آموزان و مبارزه شان حمایت کنید. گروه‌های محلی یا منطقه‌ای کوچک خود را بسازید. معلمان آزاده در این میان نقش بسیار کلیدی دارند. ما را در کنار خود بدانید و در کنار فرزندانمان باشید. معلمان خود فروخته را افشا کنید. والدین عزیز اخبار دانش آموزان و ابتکارات آنها را منتشر کنید. این تجربیات را برای ما بفرستید. بگذارید شجاعت تکثیر شود. وقتی مادران به همراه دخترانشان در اعتراضات حجاب از سر برمیدارند، وقتی ده ساله‌ها به خاک میافتند و مادران سوگوار شجاعانه دیکتاتور را افشا می‌کنند.

مجمع مادران پیشرو ۲۷ آبان ۱۴۰۰

زن زندگی آزادی