سه شنبه ۱۶ اسفند ۱۴۰۱

• بیانیه شورای بازنشستگان ایران: هشت مارس (روز جهانی زن ) نماد مبارزه ای مستمر برای رهایی انسانها از هر نوع ستم و تبعیض

۸ مارس برای زنان و کل جوامع بشری، روز رهائی از بهره کشی وتبعیض سرمایه داری، روز رهائی از همه سنن ، قوانین و آداب و رسوم مذهبی و فرهنگ های جان سختی ست که طی هزاران سال در خدمت مناسبات طبقاتی مردسالارانه محافظ وضعیت ستمگرانه ی موجود بوده اند.

۸ ‌مارس در قاب تاریخ معاصر بشری نماد اهداف، افق و مطالبات معینی ست که با جنبش های ضد سرمایه داری جهان کنونی گره خورده است:

– نماد مبارزه علیه خشونت سازمان‌یافته و هدفمند علیه همه انسانها از جمله زنان و کودکانست.

– نماد رهایی بدن انسان از هرگونه زنجیر و قید و بند و روز آزادی همه گرایشات جنسیتی است.

– روز به صدا در آوردن ناقوس ها علیه فقر و گرسنگی و حذف ریشه ای تمامی محرومیتهاست، علیه برده داری مدرن در قامت کارمزدی و کار بی مواجب خانگی و گروگانگیری معیشتی ست.

– روز دفاع از آزادی های بی قید وشرط ، علیه سانسور و سرکوب و حذف ریشه ای تمامی زندانهاست.

– نماد مبارزه زنان علیه اعدام ست.

– روز مبارزه علیه تحجر، بنیادگرائی دینی و گرایشات نژادپرستانه است.

– رویکرد مبارزه برای حفظ محیط زیست و تعامل همدلانه با طبیعت و همه ی گونه های زیستی است.

– نماد مبارزه برای صلح پایدار و علیه جنگ افروزی و نظامی گری ست.

۸ مارس امسال بگونه دیگری در تاریخ ثبت خواهد شد بگونه ای که تلاش انسانها برای جامعه ای مرفه، مدرن و آزاد و فارغ از هر گونه تبعیض و ستم و خشونت را در دل مستبدترین حکومت تاریخ این مملکت ، به جهانیان نشان میدهد.

۸ مارس امسال خود را در دل انقلاب ” زن، زندگی، آزادی ” نمایش میدهد که دنیایی را به لرزه انداخت و حکومتی از جنس دین و سرمایه را به بحرانهایی تکاندهنده دچار کرد.

در پرتو چنین انقلابی، دیگر هیچ چیز به روال قبلی بر نخواهد گشت. همه چیز رو به تغییر برای آینده ای روشن و فارغ از تبعیض دارد.

این انقلاب در فراز و فرودهایش اکنون فوران خشم خود علیه تهاجم بیولوژیک به دختران مدارس و خوابگاههای دانشجویی را به فرصتی برای استمرارش با انرژی تعرضی باز هم بیشتری تبدیل خواهد کرد.

خیابان را ترک نخواهیم کرد، آینده از آن ماست.

شورای بازنشستگان یران

• بیانیه گروه اتحاد بازنشستگان به مناسبت بزرگداشت ۸مارس روز جهانی زن: بیا تا نام خود را هزاران بار بر لوح آزادی بنویسیم!

از آن هنگام که زنان کارگر پارچه بافی و لباس دوزی های نیویورک (۱۸۵۷) علیه شرایط مشقت بار کار، مزد اندک و ساعات کارطولانی و ستم مضاعف، خیابان های نیویورک را با اعتراضات خود به لرزه انداختند، بیش از یک قرن و نیم می گذرد اما مبارزه سراسری و مشترک زنان برای رهایی از نابرابری، تبعیض، فقر، خشونت و سرکوب در ابعاد جهانی همچنان بی وقفه در حال پیشروی است. امسال در شرایطی روز جهانی زن را پیش رو داریم که زنان معترض ایران با قتل فجیع و ظالمانه مهسا امینی، تمام قد و قاطعانه علیه ابعاد گسترده ستم و سرکوب و زن ستیزی با فریاد زن، زندگی، آزادی، خروشیدند و در جنبش عظیم و گسترده ای که خیابان ها را از آن خود ساخته، شجاعانه و رزمنده مقابل خیل سرکوبگران تاریک اندیش، به قیمت جان، زندان و شکنجه، شلیک مستقیم گلوله ها بر تن و ساچمه ها در چشمان درخشان و پر امید خود، عقب ننشستند. به گونه ای که به تاوان مبارزات و مقاومت بی وقفه زنان، حملات جنایتکارانه شیمیایی هدفمند و عامدانه اخیر به مدارس و مراکز آموزشی دختران از سوی سرکوبگران حاکم رقم خورده است. دختران معترض، آگاه و آزاده ای که همچون نیکاها، ساریناها و حدیثه ها خواهان حق زندگی با رفاه، آزادی و شادی برای جامعه شان هستند.

زنان با تجربه همزمان ستم و استثمار، توان مقابله و مبارزه را در برابر شرایط ظالمانه حاکم در تمامی ابعاد به عمل اجتماعی سوق داده اند. زنانی که پابپای جنبش های سراسری جاری کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و سایر عرصه ها، فعالانه در صف نخست و در تمامی مناطق حضوری فعالانه و موثر دارند و در زمینه خواست ها و محرومیت های بیشمار و ویژه خود همواره علیه شرایط نابرابر و سراپا تبعیض آمیز حاکم ایستادگی نموده و «نه» گفته اند:

فقر زنانه و بیکارسازی ها،اخراج و از دست دادن مشاغل و تحمیل مزدهای ناچیز و نابرابر در ازای کار یکسان، و نیز در زمینه اشتغال و بازنشستگی و حقوق و مزایای اجتماعی، زنان وضعیت بدتری نسبت به مردان دارند. حذف مزایای عائله مندی زنان بازنشسته و سرپرست یک نمونه از این تبعیض هاست. علاوه بر این موقعیت نابرابر زن و مرد در امر طلاق، نگهداری و تربیت فرزندان، سرپرستی خانواده، وجود چند همسری و صیغه، ازدواج کودکان و پدیده «کودک همسری» – «کودک مادری»، مجازات های وحشیانه قرون وسطایی، حجاب اجباری، نابرابری در ارث بری، در امر شهادت و قضا، حق مسافرت و کار کردن، تصدی یک رشته مشاغل، فعالیت های هنری و ورزشی و غیره و غیره تنها بخشی از ستم هایی است که بر زنان وارد می شود. انجام کار مضاعف و سنگینی کار اسارت بار خانگی که دولت ها نیز با انداختن وظایف خود بر گرده زنان از مسئولیت ها و هزینه ها، شانه خالی می نمایند، و نیز فشار مدیریت فقر و فلاکت حاکم بر خانوارهای زحمتکش، پیوسته ضربات جسمی و روحی جبران ناپذیری بر زنان تحت انواع خشونت ها وارد می آورد. تحت حمایت های قانونی و شرعی مردسالارانه، افزایش روزافزون آمار خشونت، خودکشی، «زن کشی» و قتل های «ناموسی» تکان دهنده و فاجعه بار گردیده است. دولت، مذهب و نیروهای واپس گرا در جهت منافع خود بدن زنان را به انقیاد کشیده و حق مالکیت و تصمیم برای بدن را از زنان سلب نموده اند. تداوم سلب آزادی ها، محدودیت ها، ممنوعیت ها، سرکوب، بازداشت و به بند کشیدن زنان معترض و مبارز نیز همچنان جریان دارد…

اما زنان آگاهانه و مصمم نشان داده اند که به رغم تلاش سرکوبگرانه حکومت ها و مرتجعان نیرویی تاثیرگذار در تحولات رو به پیش جامعه خود هستند؛ چرا که نیمی از آن بوده و حذف شدنی نیستند. این نیروی عظیم چه در پیکره جهانی و چه در ایران تا تعیین تکلیف نهایی سرنوشت و زندگی اجتماعی خود و سایر مردم ستمدیده، از مبارزه و خیابان ها پا پس نخواهند کشید!

گرامی باد ۸ مارس ( ۱۷ اسفند) روز جهانی زن!
پر طنین باد پیام آزادی بخش ۸ مارس!

زن زندگی آزادی

۱۵ اسفند ۱۴۰۱

گروه اتحاد بازنشستگان

• اتحاد بازنشستگان: هشت مارس (۱۷ اسفند) روز جهانی زن گرامی باد!

تمام روزهای نیمه‌ی دوم سال سرشار از مبارزه زنان بود برای زندگی و آزادی؛ روسری‌سوزان بود تا زنان بگویند انقیاد را بر بدن و فکر خود نمی‌پذیرند و رقص دسته‌جمعی زنان و مردانی بود که عشق به زندگی را در خیابان در خوفناکی خون و اشک و مرگ و شلیک به سر و چشم و قلب، به چشم جهانیان پدیدار کردند.
«مهسا»، «نیکا»، «حدیث»، «یلدا» و ده‌ها نام زیبای دیگر در شب تار این سرزمین درخشیدند و نور آگاهی و اکسیر رهایی و جسارت را منتشر کردند.
این دختران با خون جوان و پاک خویش با زنان به ستم کشته شده‌ی پیش از خود و با مادرانی چون «گوهر عشقی» هم‌پیمان شدند تا نگذارند عشق و نیاز به رهایی فراموش شود.
اکنون نیز زنان غم از دست دادن خواهران و برادران و فرزندان خود را تبدیل به خشم می‌کنند، سکوت نخواهند کرد و از هر موضوعی، سوژه‌ای می‌سازند تا انقلاب ژینا زنده بماند.

ما که امروز زنده‌ایم، وارثان وجد و شور و شعور انقلابیم؛ انقلاب مشروطیت، انقلاب پنجاه و هفت و انقلاب ژینا. با زبانی صریح و با شجاعتِ خواهران به خون خفته‌ی خود از آرمان‌های رهایی و برابری سخن می‌گوییم و پرچم انقلاب زن، زندگی، آزادی را بر دوش خود حمل خواهیم کرد.
اگر تاریخ این سرزمین، داستان ستم بر زنان بوده است؛ نظام‌مند و بی‌وقفه؛
اگر مردسالاری در همه ابعاد گوناگون آن زندگی را برای زنان سخت دشوار کرده است، از تبعیض و نابرابری قانونی و حقوقی گرفته تا اسیدپاشی و زن‌کُشی؛
اگر قوانین و رسوم قرون وسطایی همچون پابندی به زنان بسته شده و زن را کنترل می‌کند،
اگر مهریه و حجاب اجباری و فرزندآوری اجباری و نداشتن حق طلاق و حضانت کودک همچنان زندگی زنان را مشقت‌بارکرده است،
اگر امروز دخترکان این سرزمین در مدرسه یعنی؛ مکانی که حاصل سال‌ها مبارزه و خون دل خوردن برای حق تحصیل زنان بوده است تحت حمله‌ی بیولوژیکی قرار می‌گیرند و اگر بنیادگرایی اسلامی و طالبانیسم مرزهای قساوت و شقاوت را پشت سر گذاشته است،
باید به یاد داشته باشیم که این تاریخ بیش از صد سال است که تاریخ مقاومت و مبارزه زنان هم بوده است، مقاومت زنان از فردای انقلاب ۵۷، زنان را آبدیده کرده است و این راه هرگز بی رهرو نخواهد ماند.
قسم به خون‌ یاران
ایستاده‌ایم تا پایان
۱۴۰۱/۱۲/۱۳

زنده باد زن زندگی آزادی

اتحاد بازنشستگان