چهارشنبه ۲ آبان ۱۴۰۳

اظهار نظر اسماعیل بخشی در فضای مجازی و مرد بزرگ خواندن یحیی سینوار سر و صدای زیادی برپا کرده است. عده‌ای به ناروا و برای تصفیه حساب سیاسی وی را محور مقاومتی می‌خوانند و عده‌ای دیگر به توجیه و دفاع بی‌مورد از این موضع گیری به غایت غلط می‌پردازند. هر دوی این برخوردها به دور از پرنسیب سیاسی و ضرورت‌های مبارزه‌ی کمونیستی است. هم موضع سکوت و قابل درک نشان دادن مواضع ارتجاعی به ما زیان می‌رساند، هم گشتن به دنبال فرصت تصفیه حساب و هل دادن عجولانه‌ی مبارزین به دامن ارتجاع بورژوازی به ما ضربه می‌زند.

جا دارد به جای توجیه کردن به رفقایمان کمک کنیم که مواضع اشتباه و ناروای خودشان را اصلاح کنند و اجازه ندهیم به تدریج از صف مستقل طبقه‌ی کارگر منحرف شوند. ما برای بررسی این موضوع کمی به گذشته برمی‌گردیم و مواضع چپ‌نماهای محور مقاومتی را در مورد مبارزات اسماعیل بخشی و اعتصابات کارگران هفت تپه بررسی می‌کنیم. در شرایطی که کارگران هفت تپه به عنوان پایتخت اعتصاب جهان رو در روی کارفرما، امامان جمعه، نیروهای امنیتی، سپاهی‌ها، دستگاه قضایی رژیم و کل خدم و حشم سرمایه‌داران و جمهوری اسلامی ایستادگی می‌کردند، مزدوران محور مقاومت از سایت کذایی تدارک گرفته تا چهره‌های آبروباخته‌ای همچون پریسا نصرآبادی، بهمن شفیق، علی علیزاده، مهدی گرایلو، رضا رخشان و… کارگران هفت تپه را به پیاده نظام امپریالیسم و جاسوسی برای غرب متهم می‌کردند.

در شرایطی که اسماعیل بخشی به دفاع برحق و جانانه از سپیده قلیان می‌پرداخت و برای حق طلبی‌اش هزینه می‌داد بزدل‌های محور مقاومتی با ارتشی مجازی و کذایی پشت نام‌های مستعار و نشریات اجیر شده‌ی دانشجویی پنهان شده بودند و به سبک آمنه سادات ذبیح پور و مستندهای سوخته‌ی اخبار ۲۰ و ۳۰ برای بخشی و قلیان و دیگر مبارزین پرونده سازی می‌کردند. در شرایطی که اسماعیل از اعتراضات آبان ۹۸ دفاع می‌کرد، در جریان بحران کرونا در صف مردم می‌ایستاد و آمپول استاندارد و رایگان را برای همگان مطالبه می‌کرد و از خیزش انقلابی ژینا پشتیبانی می‌کرد، طیف‌های رنگارنگ محور مقاومتی معترضان آبان را اراذل و اوباش می‌نامیدند، مطالبه‌ی آمپول کرونا را بورژوایی می‌خواندند و خیزش انقلابی ژینا را آشوب و بلوای برهنگی معرفی می‌کردند. تاکنون باید مشخص شده باشد که اسماعیل بخشی فرسنگ‌ها از توابین چک نخورده و جاش‌های بی جیره مواجب محور مقاومت دور است. اما این باعث نمی‌شود که موضع‌گیری وی در مورد یحیی سینوار توجیه شود.

در فضایی که جمهوری اسلامی و نیروهای نیابتی‌اش تلاش می‌کنند زیر فشار تحقیر شکست‌های پی در پی کمر راست کنند و شیادانه از این شکست‌ها افتخار و حماسه بسازند، نباید اجازه داد هیچ جریان رادیکالی یا هیچ‌ عنصر مترقی و مبارزی تحت تاثیر این تبلیغات پوچ و بی اساس قرار گیرد. اظهار نظر اسماعیل بخشی یک نمونه است اما با برخورد اصولی به این نمونه می‌توانیم جلوی گرد و خاک به پا کردن یا توجیه بی مورد را در موارد احتمالی بعدی نیز بگیریم. نباید اجازه داد جنبش کارگری و دیگر جنبش‌های پیشرو اجتماعی تحت تاثیر نفرت بی حد و حصر از رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی، از جنایات اسرائیل و امپریالیسم جهانی در خاورمیانه و سناریوهای سیاهشان غافل شوند. نباید اجازه داد رهبران کارگری و چهره‌های پیشرو اجتماعی تحت تاثیر جنایت و‌ نسل‌کشی دولت فاشیست اسرائیل، در دام سیاست‌های جنگ طلبانه و توسعه‌طلبی محور کذایی مقاومت در منطقه بیافتند.

واقعیت این است که علی‌رغم شعارهای دروغین استکبار ستیزی، این نیروها هیچ مقاومتی در برابر امپریالیسم نداشته‌اند و هیچ آسیبی به امپریالیسم نزده‌اند؛ بلکه در جریان رقابت ارتجاعی‌شان زمینه را برای دخالتگری امپریالیسم فراهم کرده‌اند و در طول تاریخ با دوری و نزدیکی به امپریالیسم، تنها سهم خود را از خون و نفت خاورمیانه طلب کرده‌اند. تاریخ روی کار آمدن جمهوری اسلامی و طالبان و حماس و دیگر مرتجعین بورژوا-اسلامی نشان داده است که این نیروهای ضد مردمی در بهترین حالت از سگ زنجیری امپریالیسم به سگ چموش تبدیل شده‌اند و جز ویرانی و عقب‌ماندگی و کشتار و غارت و استثمار چیز دیگری را برای مردم خاورمیانه به ارمغان نیاورده‌اند.

ما کمونیست‌ها دقیق از زاویه‌ی دفاع از «آرمان فلسطین» و‌ ‌منافع کارگران و زحمت‌کشان غزه است که علیه ارتجاع اسلامی و سیاست‌های نیروهای نیابتی موضع می‌گیریم. همانطور که به پیروزی رساندن جنبش انقلابی مردم ایران و دفاع از منافع و مصالح طبقه‌ی کارگر و ستمدیدگان جامعه را در گرو عقب راندن جنگ و دخالت خارجی و سناریوهای سیاه اسرائیل و آمریکا می‌دانیم. اجازه ندهیم طرفداران حمله‌ی نظامی اسرائیل به ایران یا مدافعان نظم موجود و طرفداران محور کذایی مقاومت با گل آلود کردن آب ماهی بگیرند.