پنجشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱

اعلام پشتیبانی از اعتراض های دلیرانۀ مردم ایذه، اهواز، سوسنگرد، شیراز، شادگان و دزفول علیه افزایش سرسام آور قیمت کالاهای اساسی.

گرانی مداوم و کمر شکن ارزاق عمومی و دیگر کالاهای اساسی و جهش سرسام آور قیمت ها به دنبال حذف یارانه های این اقلام، زنگ های خطر را در سرتاسر کشور به صدا درآورده است: خطر فرو رفتن هرچه بیشتر کارگران و توده های میلیونی مردم در باتلاق فقر و درماندگی و افزایش محرومیت آن ها، در اثر سیاست های مخرب و خانمان برانداز حکومت – که تماما در خدمت سرمایه داران و باندهای قدرت قرار دارد –  بیش از پیش بار بحران های داخلی و خارجی را بر دوش کارگران و توده های مردم محروم و به جان آمده گذاشته و بخش های هرچه وسیع تری از آنان را به زیر خط فقر و فلاکت پرتاب می کند.

مردم البته سال هاست که به این وضعیت فاجعه بار، که زندگی نسل های کنونی و آینده را به تباهی می کشد پی برده و در فرصت های گوناگون نارضایتی و اعتراض خود را در شهرها و نقاط مختلف کشور با صدای بلند اعلام داشته اند. 

در چند روز گذشته نیز شاهد مقاومت دلیرانه و آگاهانۀ مردم ایذه، اهواز، سوسنگرد، شادگان، شیراز، دزفول و چند شهر دیگر در مقابل این موج  گرانی ها و سیاست های مخرب و ضد مردمی بوده ایم که نه تنها نشان از رنج و نارضایتی عمیق مردم در این شهرها دارد، بلکه به نوبه خود بیانگر خشم و انزجار بخش های گسترده ای از کارگران و زحمتکشان در دیگر شهرها و روستاها، علیه چنین سیاست ها و برنامه هایی می باشد. برنامه ها و سیاست هایی که بیش از پیش مردم زیر  ستم و استثمار را به لبۀ پرتگاه فقر و استیصال کشانده و آنان را به ورطۀ نابودی و خانه خرابی سوق می دهد.

امضا کنندگان این بیانیه به عنوان بخشی از مردم کارگر و زحمتکش ایران معنا و  حقانیت این اعتراضات را با پوست و  گوشت خود حس کرده و پشتیبانی خود را از مردم دلیر و آگاه سوسنگرد، ایذه، اهواز، شیراز، شادگان، دزفول و دیگر شهرها  اعلام می کنند. 

به باور تشکل های امضا کننده این بیانیه و کارگران و فعالان کارگری متشکل در این تشکل ها، برای مقابله با گرانی‌ها و وضعیت روز افزون فقر و فلاکت عمومی  و همچنین ایجاد تغییرات اساسی و تعیین کننده در کشور، راهی جز اتحاد و همبستگی هرچه بیش تر میان بخش های مختلف طبقه کارگر و پشتیبانی از اعتراضات و مبارزات کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، زنان مبارز، دانشجویان، دانش آموزان و . . . از جنبش های اعتراضی و مقاومت و مبارزه مردمی وجود نداشته و نخواهد داشت.

واقعیت این است که اعتراضات مردم کارگر و زحمتکش هنگامی به نتیجه خواهد رسید و حاکمیت را به عقب نشینی وادار خواهد کرد که با آگاهی و استقامت تداوم داشته و بر تشکل های مستقل و متکی به خود کارگران و دیگر جنبش های اجتماعی در کارخانه ها و کارگاه ها، محلات، دانشگاه ها، مدارس و جنبش اعتراضی و اعتصابی آنان متکی باشد.

اعتراضات متحد و متشکل، رمز پیروزی مبارزات حق طلبانۀ کارگران و زحمتکشان و تمامی مردم آزادی خواه و عدالت طلب در جامعه است.

 ۲۲اردیبهشت ۱٤٠۱

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

گروه اتحاد بازنشستگان

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری

کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری ایران

کانون گفتگویی بازنشستگان تامین اجتماعی