بیانیه مادران پارک لاله: علیه جنگ، کشتار، تبعیض و برای لغو مجازات اعدام بپاخیزیم!
شنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۳
سایه‌ی جنگ بیش از پیش بر سر مردم ایران و جهان سنگینی می‌کند. دولت‌ها و قدرت‌ها چه کشورهایی مانند اسرائیل و آمریکا و کشورهای اروپایی که داعیه‌ی دموکراسی دارند، چه حکومت‌های دیکتاتوری و ارتجاعی چون جمهوری اسلامی ایران و طالبان و گروه‌هایی چون حماس و حزب‌الله که هیچ اندیشه‌ای جز اندیشه‌ی ارتجاعی خود را تحمل نمی‌کنند. همه و همه‌ی این قدرت‌ها، تنها و تنها به فکر منافع و حفظ قدرت خود در منطقه و در دنیا هستند، نه به فکر آزادی و رهایی انسان‌ها. بی تردید کشته شدن مردم برای همگی این قدرت‌ها تنها آمار و ارقام است نه هیچ چیز دیگر و اگر جلوی آن‌ها را نگیریم، هر روز در ایران و جهان فاجعه می‌آفرینند و زندگی انسانی و عادلانه و هستی ما را به نیستی و نابودی می‌کشانند.
چه کسانی مسئول این همه کشتار و جنایت هستند؟
چند روز قبل هفتم اکتبر بود و یک‌سال از حمله‌ی حماس که یک نیروی ارتجاعی است به اسرائیل می گذرد. در این حمله گفته شده ۱۲۰۰ تن از مردم اسرائیل کشته و ۲۵۰ تن به گروگان گرفته شدند. دولت نژادپرست اسرائیل که به نظر می‌رسد منتظر چنین بهانه‌ای بود، نیز بلافاصله با قساوت هرچه تمام‌تر، در ظاهر برای از بین بردن حماس و نجات جان گروگان‌ها، اما در حقیقت برای بیرون کردن مردم فلسطین از غزه و نابودی آن‌ها، حمله‌های وحشیانه‌ای را از زمین و آسمان شروع کرده و هم‌چنان بی وقفه مردم فلسطین و کودکان را می‌کُشد و خانه‌ها و بیمارستان‌ها و مدارس را با بی رحمی غیر قابل وصفی تبدیل به تلی از خاک کرده است و به‌هیچ طریقی نیز متوقف نمی‌شود. گفته شده تاکنون دست‌کم ۴۱ هزار تن از مردم فلسطین کشته و دو برابر این تعداد نیز مجروح شده اند. بی تردید در اثر آوارگی و گرسنگی نیز تعداد زیادی کشته یا بیمار شده‌اند و هر روز تعداد زیادی کشته می‌شوند و شرایط‌شان بسیار فاجعه بار است.
به‌ویژه در پائیز و زمستان که سرما نیز مزید بر علت خواهد شد و تنها تصور این شرایط ظالمانه، نفس هر انسان شریفی را بند می‌آورد. در نامه سرگشاده ۹۹ پزشک و پرستار آمریکایی به کاخ سفید در چهارم اکتبر ۲۰۲۴ آمده است که شمار کشته شدگان در غزه سه برابر آمار رسمی است. آن‌ها که ۲۵۴ هفته را در بیمارستان‌های غزه سپری کرده و خود شاهد این جنایات هولناک بودهاند در این نامه تعداد کشته شدگان در غزه را ۱۱۸ هزار و ۹۰۸ تن اعلام کرده‌اند. بی‌تردید، در این سیل عظیم جنایت و نسل‌کشی در این یک‌سال، دولت‌های فاشیستی اسرائیل و جمهوری اسلامی ایران و گروه‌های ارتجاعی حماس و حزب‌الله و قدرت‌های بزرگ جهانی به ویژه آمریکا سهیم هستند و باید پاسخ‌گو باشند.
در این شرایط فاجعه بار که بروز جنگی تمام عیار در خاورمیانه و به تبع آن در تمام دنیا در حال وقوع است، ما نیروهای دادخواه و آزادی‌خواه چه باید بکنیم تا از این همه سرکوب، کشتار، ستم، تبعیض و بی‌عدالتی رهایی یابیم. ما تجربه‌ی تلخ سال‌های سیاه دهه‌ی شصت را داریم و با اطمینان می‌توانیم بگوییم که در شرایط جنگی مانند زمان حال که هر لحظه احتمال بمباران ایران و لبنان و سوریه و غزه توسط اسرائیل و آمریکا و هم‌دستان‌شان یا بمباران اسرائیل توسط ایران و گروه‌های حماس و حزب‌الله وجود دارد، بیم آن می‌رود که حاکمیت اسلامی ایران نیز سرکوب‌ها را تشدید کند و جان مردم ایران و به ویژه زندانیان سیاسی به شدت در معرض خطر است. هم‌چنان که جان مردم بی‌دفاع فلسطین و لبنان و سوریه و اسرائیل و تمام دنیا در معرض خطر جدی است.
هشتم اکتبر روز جهانی کودک!
در شانزدهم مهر، شورای بازنشستگان ایران بیانیه‌ای به مناسبت روز جهانی کودک دادند که ما از آن حمایت می‌کنیم. در بخش‌هایی از این بیانیه آمده است: «روز جهانی کودک امسال ثبت تاریخ هولوکاست کودکان غزه و لبنان است. کودکانی که توسط دستجات شبه نظامی و یا دولت اسرائیل چه با پنهان شدن جنگجویان در ساختمان‌های مسکونی و اماکن عمومی و چه بطور مستقیم زیر آتش بمباران‌های مرگبار ارتش اسرائیل به خون غلطیده و یا زخمی و ناقص، یا آواره و بی پناه شده اند! هشتم اکتبر روزجهانی کودک است، اما کودکان بسیاری از حق زندگی و شادی محرومند. کودک هیچگونه مذهب، سنت، نژاد و تعصب خاصی ندارد. به هیچ فرقه ملی، قومی و مذهبى نپیوسته. کودکی که تنها به حکم تصادف و مستقل از اراده خود در خانواده‌اى با مذهب و سنت و تعصبات خاص پا به حیات گذاشته است، دارای حقوق انسانى، جهانشمول و قوانینى‌ست که باید تثبیت و تضمین شوند. منافع کودکان بر هر ملاحظه سیاسی، اقتصادی، مذهبی، قومی و ملی و کشوری، مقدم و ارجحیت دارد و جامعه موظف است زمینه و شرایط رشد و شکوفائی و حقوق جهانشمول کودکان را تضمین کند.».
دهم اکتبر روز جهانی لغو مجازات اعدام!
حکومت‌های دیکتاتوری و فاشیستی چون جمهوری اسلامی ایران، همواره از مجازات اعدام و شکنجه برای خاموش کردن صدای معترضان استفاده می‌کنند. اما این مجازات‌ها حداقل در دو دهه‌ی گذشته که جمهوری اسلامی با بحران‌های عمیق اقتصادی، سیاسی و اجتماعی روبرو شده، نتوانسته است صدای اعتراض جنبش‌های مستقل و مردمی را، علیرغم سرکوب‌های وحشیانه، خاموش کند و هر روزه شاهد تجمع‌ها و اعتراض‌های پیاپی و خیزش‌های انقلابی‌تر در سراسر ایران هستیم.
ما مادران پارک لاله ایران از ششم تیرماه ۱۳۸۸ تا کنون، بیش از پانزده سال است که مستمر و مصمم خواهان لغو مجازات اعدام و شلاق و برچیدن هرگونه شکنجه هستیم. ما همصدا و هم‌پیمان با تمام مبارزان در سراسر ایران و زندانیان سیاسی، تا لغو حکم اعدام ایستاده ایم تا پایان!
ما از کارزار«سه شنبه‌های نه به اعدام» که سه‌شنبه هفدهم مهر، سی‌وهفتمین هفته‌ی متوالی اعتصاب غذای خود را در ۲۲ زندان در سراسر ایران انجام داده‌اند، حمایت می‌کنیم. در بیانیه‌ی این کارزار آمده است: «حکومت اعدام در ایران برای جلوگیری از اعتراضات مردمی به ماشین اعدام و کشتار خود سرعت بخشیده است. از ابتدای سال ۱۴۰۳ تاکنون قریب به ۴۵۰ تن را اعدام کرده‌اند. تنها در روزهای ۱۰ و ۱۱ مهر نیز ۳۰ تن از جمله سه زن زندانی را در زندان‌های مختلف کشور اعدام کرده‌اند.». پخشان عزیزی و شریفه محمدی و تعدادی دیگر از زندانیان سیاسی هم‌چنان با حکم اعدام، جان‌شان به شدت در معرض خطر است و باید هرچه زودتر تمام احکام صادره اعدام برای زندانیان سیاسی و زندانیان عمومی لغو و تمام زندانیان سیاسی آزاد شوند.
یازدهم اکتبر روز جهانی دختر!
با تاسف فراوان، روزی نیست که خبر قتل یک زن جوان یا نوجوان توسط خانواده‌اش به دلایل ناموسی را در ایران و افعانستان یا کشورهای مشابه نشنویم، به‌ویژه که اساس قوانین حاکمیت ارتجاعی اسلامی ایران و حاکمیت طالبان بر زن ستیزی و فرهنگ مرد-پدرسالاری استوار است و به اشکال مختلف نیز آن را تبلیغ و ترویج می‌کنند. قیام «زن، زندگی، آزادی» که پس از کشته شدن ژینا امینی به پاخاست نیز برای پایان دادن ستم جنسی- جنسیتی و هرگونه تبعیض و نابرابری بود و پژواک صدای آن به سراسر دنیا نیز رسید و حمایت‌های گسترده ای را به دنبال داشت. از همین رو حاکمیت اسلامی ایران و طالبان و أمثال آن‌ها به شدت وحشت زده شدند. اما این فجایع فقط زیر سلطه‌ی حاکمیت‌های ارتجاعی صورت نمی‌گیرد، حتی در کشورهای اروپایی و به اصطلاح مدرن که قوانین آن بر پایه اعلامیه جهانی حقوق بشر نوشته شده، اما هنوز کلیساها با فرهنگ مرد-پدرسالاری در آن قدرت دارند، و به‌ویژه در شرایط جنگی این فجایع و خشونت‌ها به وفور رخ می‌دهند.
رادیو زمانه در گزارشی نوشته است: «صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) در بیانیه‌ای به مناسب ۱۱ اکتبر روز جهانی دختر که از آن به عنوان روز کودکان دختر و دختربچه‌ها نیز یاد می‌شود، ارقام تکان دهنده‌ای درباره خشونت جنسی علیه دختران ارایه کرده است. از هر هشت دختر در جهان، یک دختر قبل از ۱۸ سالگی مورد تجاوز یا آزار جنسی قرار گرفته‌اند. ۳۷۰ میلیون دختر و زن زیر سن قانونی در سراسر جهان قربانی این پدیده بودهاند. شمار افراد آسیب دیده به ویژه در مناطق جنگی یا بحرانی زیاد است. در این مناطق از هر چهار دختر یک دختر قربانی تجاوز جنسی یا خشونت جنسی شده‌اند. تجاوز جنسی و سوء استفاده جنسی از زنان زیر سن قانونی نیز عامدانه به عنوان سلاح در جنگ‌ها و درگیری‌ها استفاده می‌شود.». بی تردید، برای ثبت این روزها در تقویم جهانی، مبارزات بسیاری در سراسر جهان شده است تا بتوان توجه همگان را به این معضلات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جلب کرد تا با عزمی همگانی در جهان بتوانیم به این همه ستم، جنگ، جنایت، کشتار، تبعیض، خشونت، بی‌عدالتی و نابرابری پایان دهیم.
چه باید کرد؟!
ما مادران پارک لاله ایران، به عنوان صدایی از جنبش دادخواهی مردم ایران، تمامی جنایت‌های صورت گرفته توسط دولت‌های فاشیستی اسرائیل و جمهوری اسلامی ایران و گروه‌های ارتجاعی حماس و حزب‌الله را به شدت محکوم می‌کنیم و از جنگ بین قدرت‌ها و دولت‌ها که تنها برای منافع خود و سلطه‌ی بیشتر بر جهان می‌جنگند، به شدت بیزاریم. جنگ‌هایی که نه تنها آرامش، امنیت و آزادی به ارمغان نمی‌آورد، بلکه باعث کشته شدن انسان‌های بیشمار، به‌ویژه کودکان می‌شود که در بروز این درگیری‌های ضد بشری هیچ سهمی نداشته‌اند و از همه بی‌دفاع ترند. این جنگ‌ها نه تنها جان بسیاری از انسان‌ها را می‌گیرد، بلکه باعث نابودی طبیعت، منابع و امکانات کشورها می‌شود که جبران‌ناپذیر است و باز هم ضعیف‌ترین و فقیرترین اقشار جامعه از قبلِ آن به شدت آسیب می‌بینند و باید هرچه سریعتر جلوی ادامه‌ی این روند فاجعه‌بار را بگیریم.
ما از تمام جنبش‌های مستقل و مردمی در ایران و جهان می‌خواهیم که با همبستگی بیشتر علیه جنگ، کشتار، تبعیض و برای لغو مجازات اعدام بپاخیزیم و اجازه ندهیم که قدرت‌ها حق زندگی انسانی و عادلانه را از ما بگیرند. حتی سازمان ملل نمی‌تواند برای ما دموکراسی و عدالت و آزادی به ارمغان بیاورد، چه برسد به دولت‌ها. ما می‌دانیم که سازمان ملل نیز پس از سال‌ها تلاش و مبارزه برای جلوگیری از جنگ و تبعیض بنا شده است، اما تا زمانی که دولت‌ها و قدرت‌های بزرگ از حق ویژه‌ای در این سازمان برخوردارند، سازمان ملل سازمان ملت‌ها نمی‌تواند باشد و سازمان دولت‌هاست. این سازمان، زمانی می‌تواند تبدیل به سازمان ملل شود که جنبش‌های مستقل و مردمی در سراسر دنیا قدرتمند شود و جلوی این همه جنگ، ستم، تبعیض، بی عدالتی و کشتار توسط قدرت‌ها را بگیرند و خواهان این باشند که در سازمان ملل فرایند و روابط عادلانه‌ای مستقر شود.
حتی در یک حکومت دموکراتیک نیز، اگر جنبش‌های مستقل و مردمی فعال نباشند، خطر تبدیل دموکراسی به دیکتاتوری بسیار محتمل است و این رویه را در سراسر دنیا به وفور مشاهده می‌کنیم. بنابراین به جای این‌که نیروهای خود را صرف کمک گرفتن از دولت‌ها کنیم، ضروت دارد که با تمام توان در قدرتمندکردن جنبش‌های مستقل و مردمی در ایران و جهان بکوشیم و با اعتراض‌های سراسری و پیوسته، جلوی ادامه‌ی جنگ و کشتار و تبعیض و اعدام را بگیریم تا بتوانیم به این شرایط فاجعه بار در ایران و جهان پایان دهیم و دنیایی انسانی و عادلانه بسازیم که همه در صلح و آرامش و در آزادی و برابری و شاد زندگی کنیم.
همواره از شما دادخواهان می‌خواهیم که برای دستیابی به مطالبات زیر با ما همراه شوید:
۱) آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی، ۲) لغو مجازات اعدام و شلاق و پایان دادن به هرگونه شکنجه و کشتار از جمله؛ اعدام، ترور، کشتار خیابانی، قصاص، سنگسار، ۳) محاکمه و مجازات آمران و عاملان تمامی جنایت‌های صورت گرفته توسط مسئولان جمهوری اسلامی ایران از ابتدا تا به امروز در دادگاه‌هایی علنی، عادلانه و مردمی (مجازاتی به جز اعدام)، ۴) برخورداری از آزادی بیان، اندیشه، قلم بدون قید و شرط ۵) برخورداری از آزادی پوشش و حق کنترل بر بدن بدون قید و شرط، ۶) برخورداری از حق اعتراض، اعتصاب، تجمع، تشکل، سازمان و احزاب مستقل، ۷) برخورداری از برابری حقوق شهروندی و رفع هرگونه تبعیض و ۸) جدایی دین از حکومت. ما اعتقاد عمیق داریم که ساختار سراپا فاسد، تمامیت‌خواه و دیکتاتوری مذهبی – ارتجاعی و غیر دموکراتیک حکومت اسلامی ایران باید در هم شکسته شود و طرحی نو در اندازیم و به آزادی، برابری، دموکراسی و عدالت اجتماعی دست یابیم تا بتوانیم از تکرار جنایت و تبعیض و بی‌عدالتی جلوگیری کنیم.
مادران پارک لاله ایران
بیستم مهر ۱۴۰۳ برابر با یازدهم اکتبر ۲۰۲۴