چهارشنبه ۱۸ آبان ۱۴۰۱

مختار احمدی، در تاریخ ۹ مهر ماه ۱۴۰۱ در کوچه‌ی محل سکونت خانواده‌ی خود هدف گلوله جنگی نیروهای نظامی قرار گرفت و به قتل رسید. نیروهای امنیتی در همان شب به منزل این جانباخته مراجعه کرده و به آن‌ها می‌گویند که اگر از کسی شکایت دارند آن را مطرح کنند و اگر می‌دانند که چه کسی فرزند آن‌ها را کشته است، این مامورین را در جریان بگذارند. آن‌ها هم‌چنین وعده می‌دهند که خانواده مختار را تحت پوشش بنیاد شهید قرار بدهند. برای خانواده‌ی این جانباخته عیان بود که نیروهای دولتی فرزند آن‌ها را به قتل رسانده‌اند. آن‌ها به مامورین دولتی می‌گویند که شما خود قاتل فرزند ما هستد، ما از چه کسی باید شکایت بکنیم. به دلیل اینکه خانواده مختار از پذیرش شرایط نیروهای امنیتی سرباز می‌زنند، این نیروها مانع از برگزاری مراسم ختم می‌شوند و آن‌ها را تهدید می‌کنند در صورتی که شبانه و بدون سر و صدا جنازه مختار را دفن نکنند، جنازه را از خانوده می‌گیرند و خودشان بدون حضور خانواده او را دفن می‌کنند. خانواده‌ی این جانباخته هم مجبور می‌شوند که جسد مختار را شبانه و بدون هیچ سر و صدایی به خاک بسپارند. این مصداق واقعی بی‌رحمی، قساوت و عین بربریت است که قاتل باید شرایط سوگ و شیون بازمانده‌های مقتول را تعیین بکند. برگزاری مراسم ختم از ابتدایی‌ترین حقوق کسانی است که عزیزی از دست می‌دهند، آن هم عزیزی که بی‌رحمانه و ظالمانه توسط نیروهای دولتی در جلو چشمان خانواده‌اش به قتل می‌رسد. سلب کردن این حق از خانواده مختار احمدی، و البته خانواده‌ی دهها کشته شده‌ی اعتراضات اخیر، مصداق بارز قصی‌القلب بودن و یک جنایت فراموش نشدنی است.

خانواده‌ی مختار احمدی چهل روز است که در کنج تنهایی به سوگ فرزند عزیزشان نشسته‌اند. اما ما فعالین مدنی، معلمان، بازاریان و همه‌ی مردم آزادی‌خواه شهر مریوان اعلام می‌کنیم که اجازه نخواهیم داد آنچه که در آن شب تیره بر آن خانواده‌ رفت، در مراسم چهلم مختار دوباره تکرار شود. سوگواری یک حق اولیه است و سوگواری جمعی سنتی است که هزاران سال در فرهنگ و تاریخ ما وجود داشته است و هیچ قدرتی اجازه ندارد که این سنت هزاران ساله و این سوگواری دسته جمعی را از ما مردم سلب بکند. تخصص این حاکمیت «امنیتی سازی» است. دولت مدرسه و خیابان و کلاس درس و دانشگاه را امنیتی کرده است و البته امنیتی سازی قبرستان‌ها نیز خود حدیثی بلند است که از «تایله» سنندج تا خاوران تهران و دهها قبرستان دیگر در سراسر کشور را در بر می‌گیرد. اما مردم اکنون علیه تمامیت این امنیتی سازی‌ها شورش کرده‌اند و مصمم هستند تا این فضاها را یکی یکی از حاکمیت پس بگیرند. قبرستان جای سوگ و شیون داغداران است، ما اجازه نخواهیم داد که حاکمیت دور مزار عزیزانمان را هم سیم خاردار و دیوار بتنی بکشد.

به همین دلیل ما فمنیست‌ها، فعالین مدنی، معلمان، بازاریان و همه‌ی مردم آزادی‌خواه شهر مریوان اعلام می‌کنیم که روز پنج‌شنبه تاریخ ۱۹ آبان، ساعت ۱۰ صبح بر سر مزار شهید مختار احمدی در آرامستان «دار سیران» جمع خواهیم شد و در کنار خانواده‌ی این عزیز جانباخته مراسم چهلم او را برگزار می‌کنیم. ما از همه‌ی مردم آزادی‌خواه شهر مریوان، روستاهای همجوار و نیز مردمان دیگر شهر‌های کوردستان و دیگر مناطق ایران درخواست داریم که جهت تسلای خانواده‌ی این جانباخته در این مراسم حضور پیدا کنند.
در خاتمه قاطعانه به حاکمیت و نیروهای سرکوبگر هشدار می‌دهیم که دست از کشت و کشتار مردم بی‌گناه بردارند و حق سلب ناشدنی سوگورای خانواده‌ی جانباختگان به رسمیت بشناسد. ما به آن‌ها هشدار می‌دهیم که امنیتی سازی مراسم سوگواری و ایجاد جو رعب و وحشت و کشتار سوگواران، و پاشیدن خون تازه روی خون‌های شتک بسته، فقط انسان‌های بیشتری را علیه آن‌ها و دستگاه حاکمیتی جبارشان خواهد شوراند. تجربه‌ی نه فقط این چهل و چند سال، که تجربه‌ی صد سال گذشته‌ی کوردستان گویای این است که ستمگران نمی‌توانند با گرفتن جان عزیزان ما، اراده و عزم ما برای آزادی‌خواهی و عدالت طلبی را خاموش کنند. هر خونی که ریخته می‌شود، در رگ‌های هزاران انسان دیگر جاری خواهد شد و جان هر آزادی‌خواهی که گرفته ‌شود، هزار جان دیگر مشعل مبارزه را از دستان او خواهد گرفت. ما مردمان رزم و مقاومت هستیم، ما جاوید خواهیم ماند و شما محکوم به فنا هستید. نیک می‌دانید که کوردستان گورستان فاشیست‌ها است، شما اینجا تمام خواهید شد.