یکشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۱

ماه‌ها پس از آنکه طالبان با فرش قرمز قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای با خشونت بر سر کار آمدند می‌گذرد. 

 بی گمان محروم کردن دختران افغانستانی از حق تحصیل تنها یکی از هزاران ستمی است ، که به دنبال چشم پوشی جهانیان به روی جنایات و ارتجاع طالبان رخ داد. 

اگر چه حق تحصیل بنابر میثاق نامه‌های جهانی از جمله کنوانسیون حقوق کودکان، یک حق طبیعی و جهان‌شمول است، اما محروم کردن دختران از تحصیل ریشه در رویکرد و تصمیمات زن‌ستیزانه ی طالبان و رهبری امارت اسلامی دارد. 

محروم کردن دختران از ادامه تحصیل بعد از پایه ی ششم یک عمل ضدانسانی است که یکی از پیامدهای آن بیکار شدن تعداد زیادی از معلمان بویژه  معلمان زن خواهد شد. 

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران ضمن دفاع از حق تحصیل دختران در افغانستان هر نوع ممنوعیت و محدودیت کاری معلمان به ویژه زنان معلم را محکوم می‌کند.

 همانگونه که در طی سال گذشته ما شاهد حمایت‌های گسترده جهانی از مطالبات معلمان ایران بودیم اینک وظیفه خود می‌دانیم نسبت به وضعیت آموزشی در افغانستان و تهدیدات علیه معلمان سکوت نکنیم و با جامعه ی فرهنگی افغانستان به ویژه معلمان آن کشور اعلام همبستگی نماییم.

آنگونه که همه می‌دانیم سرکوب زنان و دختران محدود به افغانستان نیست و این یک معضل جهانی است و در دنیای امروز زنان حقوق برابر با مردان ندارند و به شیوه های گوناگون ، این نابرابری بازتولید می‌شود. در ایران نیز طی چهار دهه ی گذشته زنان به پیوسته وگسترده سرکوب شده‌اند. 

در آخرین اقدام ضد زن، به شیوه ی  طالبان، دیدیم در مشهد زنانی که قصد ورود به ورزشگاه داشتند با حمله وحشیانه ی ماموران و اسپری فلفل روبرو شدند. بی‌ گمان این شیوه ی سرکوب در ادامه اسیدپاشی به چهره ی زنان قابل تحلیل است و باید ریشه‌های آن را در روزگاری جست که عده‌ای با شعار « یا روسری یا توسری » زمینه‌های قوانین ضدزن را فراهم کردند. 

قوانینی که تمام جناح‌های درون حاکمیت از اصلاح‌طلب تا اصولگرا و اعتدالی در تصویب و اجرای آن نقش داشتند. 

کسانی که امروز فاجعه ی مشهد را به شرایط حاکم در خراسان رضوی تقلیل دهند، یا از شرایط تاریخی بی‌اطلاع هستند یا می‌خواهند جامعه نقش آنان در سرکوب زنان را فراموش کند. 

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران همانگونه که با کودک‌همسری مخالف است و خواهان برخورداری دختران در مناطق محروم از حمایت‌های آموزشی و اجتماعی است.

 همانگونه که با اختناق در مدارس دخترانه مخالف است و خواهان حق انتخاب پوشش برای زنان است. همانگونه که با نابرابری دستمزد بین زن و مرد مخالف است و خواهان حق اشتغال برای زنان است.

 از حضور در  اجتماع و آزادی‌های اجتماعی زنان حمایت می‌کند. 

جلوگیری از  حضور زنان در استادیوم برای تماشای بازی‌، از اخلاق ورزشکاری به بوده و رفتاری غیر قانونی و غیر انسانی است. 

شورای هماهنگی ضمن حمایت از زنان معترض و فعالان زن از ورزشکاران مردمی و باشرافت و تمام مردان برابری‌خواه می‌خواهد که در برابر این هجمه علیه زنان سکوت نکنند.

 متاسفانه همانگونه که جامعه ی جهانی در برابر طالبان در افغانستان مماشات می‌کند تا آنان زنان را قربانی کنند. 

فیفا نیز خواسته زنان ایران را قربانی منافع خود می‌کند. پس همانگونه که مردم افغانستان برای تغییر باید متکی به خود باشند مردم ایران نیز شایسته است، با اتحاد و قدرت جمعی قوانین ضد زن را پس بزند.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران ضمن حمایت از حق تحصیل برای تمام کودکان جهان از جمله حق تحصیل دختران در افغانستان، خواهان واکنش موثر نهادهای بین‌المللی به ویژه یونسکو و آموزش بین‌الملل است. 

همچنین تعرض به زنان ایران در مشهد را به شدت محکوم می‌کند و با هرگونه سیاست ضدزن در هرجای جهان بویژه در افغانستان و ایران مخالف است و از نهادهای مردمی می خواهد،  برای دفاع از حقوق زنان متحد شوند.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران 

۱۳ فروردین ۱۴۰۱