چهارشنبه ۳۱ مرداد ۱۴۰۳

پرستاران به عنوان بخشی از نیروی کار ، نقش تعیین کننده ای در سلامت عمومی جامعه دارند. رفاه و رضایتمندی این قشر از طبقه کارگر ، ضرورتی اجتناب ناپذیر از سیستم بهداشت و درمان استاندارد و کارآمد است، در نتیجه هر گونه نقصان ، قصور ، کمبود و نارضایتی و فشار معیشتی برآنان تهدید و آسیب جدی بر سلامت عمومی جامعه است.

ما زنان و مردان شاغل و بازنشسته طعم رنج سالها کار در سخت ترین شرایط را تجربه کرده و با فضای بهره کشی از نیروی کار در مقابل دستمزد و مزایای اندک آشناییم. ما هم طبقه ایم و بی دلیل نیست که مطالبات مشترک و همسو داریم.
هر یک از مطالبات پرستاران و هر فریاد آنان در زندگی و زیست ما قابل لمس است، لذا بی هیچ تردیدی خواسته ها و تلاش برای ارتقاء و بهبود شرایط معیشت شغلی پرستاران و طلب رفاه و آزادی ما در یک مجموعه قرار می‌گیرد و در ادامه جنبش بزرگ زن . زندگی . آزادی است.
ما کارگران شاغل و بازنشسته در کنار پرستاران و کادر درمان میمانیم و از همه اعتراضات و اعتصابات آنان با تمامی توان خود حمایت میکنیم تا در کنار هم و دیگر متحدان خود اعم از کارگران و معلمان و… به این شرایط اسفبار پایان دهیم.

محورهای مطالباتی پرستاران:
۱_ تامین معیشت مطابق با استاندارهای یک زندگی مرفه در شرایطی که هزینه سبد معیشت ٤۵ میلیون تومان و‌نرخ تورم دستخوش افزایش بیسابقه است
۲_ تبدیل فوری وضعیت پرستاران قراردادی و پیمانی به وضعیت دائمی تا امنیت شغلی برقرار گردد
۳_ برخورداری شغل پرستاری از قانون مشاغل سخت و زیان آور،
٤_ کوتاه کردن دست نهادهای حراستی که هدفی بجز تهدید و ارعاب و تحمیل نوع پوشش در شرایط ویژه بیمارستانها را ندارند.
۵توقف اخراج ها و بازگشت بکار همکاران اخراج شده ، تامین نیروی کار مکفی مورد نیاز . ٦ممنوعیت اضافه کاری اجباری و تصحیح حق الزحمه اضافه کاری توافقی
۷_ بالا بردن شرایط کمی و کیفی بیمارستانها و تامین درمان رایگان برای همگان تا دورترین نقاط ایران.

شورای بازنشستگان ایران

۲۹مرداد۱٤۰۳