یکشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۲

در هشتمین ماه انقلاب زن زندگی آزادی،‌ جمهوری اسلامی دست به اعدام های گسترده زده و تعدادی از زندانیان در زندانهای مختلف شهرهای کشور را با اتهامات سیاسی و غیرسیاسی به چوبه دار سپرده است. تنها در بازه زمانی ۱۲ روز از  اردیبهشت ۱۴۰۲ حکم اعدام دست کم ۶۴ نفر به جرم توهین به مقدسات اسلامی، سیاسی و مواد مخدر اجرا شده که بار دیگر عیان کننده بی رحمی و تکرار یک جنایت عریان است.

اعدام به عنوان یک حربه سیستماتیک وسیله ای برای سرکوب، ارعاب و زهر چشم گرفتن از مردم بوده که برای حذف فیزیکی افراد بکار گرفته شده و نه تنها هیچ معضلی را حل نکرده بلکه به ابزاری برای قدرت نمایی طبقه حاکم و الگویی برای چرخیدن خشونت و جنایت در لایه های مختلف جامعه تبدیل شده است.

در بیش از چهار دهه عمر جمهوری اسلامی این حکومت هیچ صدا و اعتراضی را برنتابید. حق آزادی بیان و اندیشه و عقیده را گرفت، حق انتخاب را از مردم گرفت، با گرفتن حق آزادی پوشش از زنان و جنس دوم شمردن زن، تلاش کرد تا این دروغ را به نیمی از جامعه تحمیل کند که در برابر حکومت آپارتاید جنسیتی زنان هیچ قدرتی ندارند و نخواهند داشت، مردم را روز به روز بیشتر از قبل استثمار کرد و در فقر و فلاکت نگه داشت تا آنقدر در مشکلات خود غرق شوند که ساکت مانند. هرگاه هم مردم به پا خاستند و فریاد آزادی سر دادند با زور و کشتار جمعی سعی در خاموش کردن آنها کرد. اما حقیقتی که جمهوری اسلامی را در تنگنا و مخمصه قرار میدهد این است که نه زندان و حبس های سنگین، نه شکنجه و نه اعدام، هرگز اثر نداشته و چهار دهه مقاومت و مبارزه مستمر، اثبات این واقعیت است که مردم از این حکومت به تنگ آمده اند و بارها اعلام کرده اند که این حکومت هرگز انتخاب اکثریت نبوده است. زنان و جوانان و دانشجویان و دانش آموزان و کارگران و معلمان و بازنشستگان و کادر درمان و رنگین کمانیها که عمیقا به شرایط موجود و ظلم و ستم و تبعیض معترضند و به طور کل مردم ایران مرعوب نخواهند شد و از پا نخواهند نشست.

ما امضا کنندگان این بیانیه ضمن اعتراض به اعدام، با خواست فوری توقف اعدام ها و آزادی تمامی زندانیان سیاسی و فعالین دربند، و آزادی بازداشت شدگان انقلاب جاری، اعلام می داریم که همه باهم هستیم و انقلاب زن زندگی آزادی متوقف نمی شود. لذا با صدای بلند خطاب به جمهوری اسلامی اعلام میکنیم تا آخرین نفس دست از مبارزه برنخواهیم داشت، به راستی هر قطره خونی که از ما ریخته شود، ریشه میشود به عمق این خاک، و ساقه هایش آنقدر تنومند میشوند که نفس از این حکومت خواهد گرفت، چنانچه خونهای ریخته شده از دهه شصت تا تیر ۷۸ و سال ۸۸ و خیزش دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ از قلب نسل دیگری جوانه زد و انقلاب زن زندگی آزادی از آن رویید!

نه می بخشیم و نه فراموش میکنیم!
ما “همه با هم هستیم”
زن زندگی آزادی

امضا کنندگان به ترتیب حروف الفبا:

یاسمن آریانی – فعال مدنی و حقوق زنان

رها احمدی – مدافع حقوق زنان و کودکان

شهناز اکملی- مادر دادخواه زنده یاد مصطفی کریم بیگی از کشته شدگان اعتراضات ۸۸

سوری بابایی چگینی – از فعالان کارزار حجاب بی حجاب

کوکب بداغی پگاه – فعال صنفی معلمان

نصرت بهشتی – معلم بازنشسته، فعال حوزه زنان و کارگری

فرشته دیدنی – فعال حقوق زنان

سارا سیاهپور – فعال صنفی معلمان

حدیث صبوری – زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی

منیره عربشاهی – فعال مدنی

فریبا فریدونی – فعال مدنی

مریم کریم بیگی – خواهر دادخواه مصطفی کریم بیگی

فائزه مجدم – خواهر زنده یاد فرهاد مجدم از کشته شدگان آبان ۹۸

فرنگیس مظلوم – زندانی سیاسی سابق، مادر دادخواه سهیل عربی زندانی سیاسی

لیلا میرغفاری – فعال حوزه زنان و زندانی سیاسی سابق

پوران ناظمی – فعال حقوق زنان و از امضا کنندگان بیانیه زنان برای استعفای خامنه‌ای

حامیان بیانیه:

محمد کریم بیگی – پدر دادخواه مصطفی کریم بیگی

سعید شیرزاد – فعال حقوق کودکان