یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳

روزگار دهشتناکی است. غریبی زمانه آنجا نمایان می‌گردد که قوه قضاییه دست اختلاس‌گران و دزدان بیت‌المال را نمی‌بیند ولی دهان هنرمندان را می‌بویند مبادا گفته باشند دوستت دارم!
حکم اعدام برای هنرمند محبوب و مردمی توماج صالحی توسط دستگاه قضا در حالی صادر شد که زمین‌خواران و مفسدان اقتصادی دانه درشت در سیستم قضایی نه تنها تبرئه می‌شوند بلکه حتی یک روز هم بازداشت یا تحت تعقیب قضایی قرار نمی‌گیرند. به راستی طنین صدای توماج صالحی خواب چه کسانی را در این زمانه‌ی لال پرست آشفته ساخته است؟
اگر چه نخستین بار نیست که جامعه شاهد صدور چنین احکام ناعادلانه‌‌ای از سوی دستگاه قضا است.
چنانچه همگان می‌دانند کنشگران اجتماعی از جمله معلمان و کارگران هم مشمول چنین بی‌ عدالتی‌های ترازوی سیستم مذکور گردیده‌اند؛ لیکن ارمغان شوم چنین بیدادگاهی چیزی جز تشدید فضای رعب و وحشت و آرامش کاذب پیش از طوفان مهیب اجتماعی نیست.
در فضایی که راه نقد و کنشگری قانونی مسدود شود و جامعه روز به روز شاهد تبعیض‌ و بی‌عدالتی‌ و نقض مکرر قانون باشد بیم آن می‌رود که خشم فروخفته‌ی مردم شعله‌ور شود و در آینده‌ای نزدیک، حرکات بسیار رادیکال‌تری در جامعه شکل گیرد. وقایع چند سال اخیر و به خصوص اعتراضات سال ۱٤۰۱ بر همگان هویدا ساخت که چنین نتیجه‌ای محتوم است و گریزی از آن نیست.
انجمن صنفی معلمان فارس ضمن محکومیت شدید حکم اعدام هنرمند محبوب و مردمی توماج صالحی، خواستار فوری و بی قید و شرط آزادی ایشان و لغو این حکم ظالمانه است. در پایان هشدار می‌دهیم که صدور چنین حکم‌های شرم‌آوری توسط دستگاه قضا حاصلی جز بی اعتمادی جامعه نسبت به سیستم قضایی ندارد.
به گواهی تاریخ روند سرکوب و ارعاب منتقدان در هیچ کجای جهان نتوانسته کنشگری و نقادی را به محاق فراموشی و خاموشی ببرد و در نهایت کنشگران اجتماعی و نقادانند که پیروز میدان حق‌طلبی‌اند.
آگاه باشید که صدای توماج‌ها را نمی‌توانید به صلیب بکشید. یقین داشته باشید، حنجره‌های تازه‌نفس نشسته در آشیانه، صدایش خواهند شد. آری این صداست که می‌ماند و هرگز به خاموشی نمی‌گراید.
انجمن صنفی معلمان فارس
هفتم اردیبهشت ١٤٠٣