یکشنبه ۲۴ مرداد ۱۴۰۰

مسئولیت صیانت از جان کودکان افغانستانی با جهانیانی است که مرگ کودکان را به نظاره نشسته‌اند. در دو سال گذشته به نام مذاکرات موسوم به صلح، آمریکا، کشورهای غربی و دولت‌های منطقه‌ای، خصوصاً پاکستان، از رهاسازی زندانیان طالبان حمایت کردند و هزاران نفر از تروریست‌های طالبان به مرور از زندان‌ها آزاد شدند.

در این مدت فعالان افغانستانی، بالاخص زنان، با کمپین‌ها، مقالات و سخنرانی‌های متعدد نسبت به تبعات رهاسازی این پیکارجویان بنیادگرا هشدار دادند. با این حال دولت‌های منطقه، غرب و دولت افغانستان بدون توجه به این هشدارها، به طالبان امتیاز دادند.

امروز نتیجه این امتیازدهی‌های سیاسیِ به نام صلح، به کام بنیادگرایان رقم خورده است. میلیون‌ها کودک، زن و مرد در افغانستان زیر سلطه طالبان زندگی می‌کنند و حقوق اولیه آن‌ها زیر پا گذاشته می‌شود. میلیون‌ها نفر دیگر در مناطقی به سر می‌برند که آتش جنگ‌افروزی طالبان زندگی آن‌ها را به خون و ترس و از دست دادن عزیزان آغشته است. در این میان کودکان، بالاخص دختران و اقلیت‌های قومی مانند هزاره‌ها بیش از سایرین در معرض خطر هستند.

هم سابقه طالبان و هم عملکرد امروز آن مانند کشتار، تخریب مدارس، مراکز فرهنگی و زیرساخت‌های مورد استفاده مردم، ایجاد محدودیت در تحصیل، خصوصاً برای دختران و قتل‌عام قومی حاکی از ضدیت این گروه با بشریت است. اقدامات ضدبشری طالبان تا بدان‌جا پیش‌رفته است که نیروهایش برای ازدواج اجباری با دختران نوجوان خانه‌های مردم را تفتیش می‌کنند.

انجمن حمایت از حقوق کودکان ضمن محکوم کردن هر نوع حمایت از طالبان و سکوت رسانه‌ای و سیاسی در برابر جنایت‌های ضد انسانی این گروه بنیادگرا، خواهان پایان دادن به جنگ، متوقف کردن کشتار و آوارگی مردم افغانستان، به رسمیت شناختن حق پناهجویی برای آنان و کودکانشان و احترام به حق بقای کودکان با تضمین و ایجاد امکانات پزشکی و تامین نیازهای زیستی کودکان، بالاخص در مناطق مرزی، است.

انجمن حمایت از کودکان

مرداد ١٤٠٠