پنجشنبه ۳۱ شهریور ۱۴۰۱

ما بخشی از بدنه اجتماعی مردم و جنبش اعتراضی بازنشستگان، علیه همه وضعیت نفرت انگیزی هستیم که شما مسببان در بیش از چهار دهه بر هست و نیست ما مردم  آوار کرده اید. 

زندگی و قتل مهسا ، ستار ، زهرا ، نوید و رامین و همه فرزندان کشته شده به زندگی و مرگ ما مربوط است.  

آنها کشته شدند تا جسارت حق خواهی و ایستادگی زنان و ما مردم در برابر ظلم تان را بشکنید و بترسانید و عقب برانید. اما خشم متحدانه مردم یکصدا و بی لکنت خروشید و فریاد برآورده :  “زن، زندگی، آزادی”

این “نه”ی سراسری مردم ، ایستادن در صف حق خواهی به دفاع از رفاه و آزادی در زندگی انسان ست . پیوستن به صف رها شدن از همه نکبتهای وضع موجود است.

تازیانه “حجاب ” و سرکوب  و منفعت قوانین خودساخته دربرابر ربودن ثروت و دسترنج های کار این جامعه ست. 

نان از سفره هامان برده اید و معاش مان را به گرو گرفته اید. برای بدست آوردن اندک حقوقی که خود قانونش کردید باید ماهها در کف خیابان می جنگیدیم.

زیست مان را سوزانده ، آب را به خشکی و هوای تنفس مان را آلوده آید.  

کولبری و سوخت بری و تن فروشی و عضو فروشی وخودکشی های بیسابقه و دهها مشقت را به ” حوزه کار و معیشت” ارتقا و رسمیت داده اید.

زندگی فرزندان مان را از کودکی ربوده و در چهار راه های بردگی کار و تجارت جنسی  سامان دهی سودتان  کرده اید. 

ما بازنشستگان بارها به “سهم “خواهی از زندگی مان و به اشکال و ظرفیت های گوناگون به میدان جدال آمدیم و هر بار به ” صدقه”و سرکوب پاسخ مان داده اید. 

صندوق ها و داشته هامان را رسما” به غارت برده اید و قوانین نیم بندتان را هم به سخره گرفتید و وقیحانه به حق و حقوق بازنشستگی “فتوای ” انکار سر میدادید. 

اما ما بازنشستگان نه تنها تمکین نکرده ایم که وسیع ترین جدال نپذیرفتن فقر معاش را به بزرگترین جنبش اعتراضی /حق خواهی کارمزدی به میدان آورده ایم. 

اینک روند جدال ما ومیلیونها فرزندانمان  در موقعیت تاریخساز دیگری قرارگرفته ست. 

جدال ها قطعی و دوران تعیین تکلیف است. 

جدال مردم برای رها شدن از همه نکبت فقر ، سرکوب ، تحجر، غارتگری و فساد در مقابل قدرتی که برای بقا و استمرارش به اسلحه و ثروت متکی ست. اما این شرایط تاریخساز به وضعیت گذشته بر نخواهند گشت. 

ما بازنشستگان هم اکنون نه برای “چانه زنی” و نه تنها برای مقابله با حقارت های قوانین ضدکارگری ، که برای زندگی های به غارت رفته مان، برای خلاصی از همه قوانین و ساختارهای ضد انسانی و برای رفاه و آزادی به میدان قطعی جدال خواهیم آمد.

ما نه تنها و هر لحظه در صفوف اعتراضات این مردم خواهیم بود ، که بزرگترین جنبش اعتراضی نودو نه درصدی های جامعه را در خیابان بجلو خواهیم آورد.

31 شهریور 1401

– شورای بازنشستگان ایران 

– اتحاد سراسری بازنشستگان ایران

-گروه بازنشستگان  مستقل تهران