بیانیه‌ی جمعی از دانشجویان دانشگاه هاى ایران در حمایت از دانشجویان دانشگاه هنر
دوشنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۲
بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه هنر در تداوم ایستادگی
مدتی پیش ورقه‌ی آهنی بزرگی به در ورودی دانشکده کاربردی جوش دادید که کاملا درون دانشگاه را از خیابان مخفی می‌کرد؛ کمی بعد‌تر اتفاقا رنگش هم کردید که یک وقت زشت نباشد. لابد آن موقع با خودتان فکر کردید دانشجو که زیر بار ممنوع‌الورودی و تعلیق و هزار حکمِ ناروای دیگر از بیداد‌گاهتان له شده، این هم تیر آخر است؛ فکر کردید حالا دیگر دانشگاه مُرده و از خیابان‌های اطرافش جداست. میان ما و شما دریایی خون فاصله است، ما، که حالا نزدیک یک سالی می‌شود که «ما» شده‌ایم، هیچ حرفی با شما نداریم الا یک کلمه: نه. پس از تاکید دوباره‌تان بر آپارتاید جنسیتی و الزام حضور در دانشگاه با مقنعه، پس از بستن آب و خشونت بر دوستان‌مان که تنها در جهت برابری در پردیس باغ ملی تحصن کرده بودند، ما هم دوباره تاکید می‌کنیم که چیزی به عقب برنمی‌گردد. این آسمان حتی بعد از تمام ستاره‌هایی که هر‌روز به زمین کشیده‌اید، هنوز غرق ستاره‌ست. از زخمی که شهریور دهن باز کرد هنوز خون می‌چکد. و ما ایستاده‌ایم، دست در دست هم، برای آزادی.
بیانیه‌ی جمعی از دانشجویان دانشگاه مازندران در جهت حمایت از دانشجویان دانشگاه هنر
« با دوشکا می‌زنیم »
این تهدید رئیس دانشگاه هنر است علیه دانشجویان دانشگاه. برگ ننگینی دیگر در جهت سرکوب دانشجویانی که به مسالمت‌آمیزترین شکل ممکن، برای نشان دادن اعتراضشان دست به تحصن زدند.
پس از ریختن خون‌های بسیار، سرکوب، تهدید و بازداشت دانشجویان، می‌بینیم که دانشگاه زنده است. دانشگاه همچنان قلب تپنده‌ی جنبش «زن، زندگی، آزادی» است. البته که برابر چنین ننگی صدای ستایش‌برانگیز آزادی‌خواهان قد راست کرده است.
شما دانشجویان دانشگاه هنر اعلام کرده‌اید : «چیزی به عقب برنمی‌گردد. این آسمان حتی بعد از تمام ستاره‌هایی که هر روز به زمین کشیده‌اید، هنوز غرق ستاره‌ست. از زخمی که شهریور دهن باز کرد هنوز خون می‌چکد. و ما ایستاده‌ایم، دست در دست هم، برای آزادی.»
ما تأکید می‌کنیم که دست‌هایمان در دست یکدیگر است. شما تنها نیستید. ما کنار هم پای آزادی ایستاده‌ایم.
بیانیه دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد در حمایت از دانشجویان دانشگاه هنر
پس از آن همه ایثار، از پا نخواهیم نشست تا ثمر آن
دانشگاه، دیربازی‌ست که سنگر آزادی و آزادی خواهی‌ست. به نوبت خود، ما دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد نیز مشعل‌دار این انقلاب آزادی خواهانه بوده و خواهیم ماند.
در بطن هر انقلابی، هزینه‌هایی جاری‌ست؛ اما آنچه ما تجربه می‌کنیم نه هزینه، بلکه زندگیِ در قلب انقلاب است. تغییر با نسیمی که از «سقز» وزیدن گرفت، اکنون شُش‌هایمان را پر کرده‌است. تغییری از انفعال به سوی فعل و کُنش، از ایستایی به سوی حرکت مهار نشدنی.
شما ای «دانشجویان دانشگاه هنر»، شما روح این انقلابید؛ شما هنر این فعل و ظرافت این حرکتید.
ما «دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد»، حامی، هم‌رزم و دوشادوش شما «دانشجویان دانشگاه هنر» خواهیم بود.
مقاومت زندگی‌ست
زنده‌باد زن، زندگی، آزادی
بیانیه‌ی دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس در همبستگی با دانشجویان دانشگاه هنر
هنر خوار شد جادویی ارجمند
در حکومت جمهوری اسلامی که همواره هنر را خوار داشته و جادویی را ارجمند، دانشجویان هنر، این تن‌های آزاد، همواره رخت سرکوب را دریده‌اند و با زیستی آزادانه تجسم «زن، زندگی، آزادی» بوده‌اند و با زندگی هنری خود چون ستاره‌ای در شب سیاه استبداد درخشیده‌اند. در گرماگرم خیزش مهسا، دلیرانه در مسیر آزادی گام برداشتند و از مبارزه و مقاومت حماسه آفریدند و هنری برتر از گوهر نشانمان دادند. سپاه تاریکی که چشم دیدن این روشنان همیشه‌بیدار را ندارد حکم کرده است که در نقاب ظلمت فروروند. دانشجویان هنر بار دیگر در دانشگاه کنار هم ایستادند تا جمعشان پردۀ شب را پاره کند. حراست دانشگاه که حرص حاکم را حراست می‌کند با خشم و خشونت به مقابله نشست. امروز رهزنان تیره‌پندار ده‌ها نفر از دانشجویان هنر را از مقابل دانشگاه ربوده‌اند و دانشگاه که دیگر امید پگاه دانش در آن نمی‌رود گیسوان دختران را به زنجیر می‌کشد.
ما دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس خاموشی را روا نمی‌دانیم. دوشادوش دانشجویان هنر می‌ایستیم و نمی‌گذاریم شعلۀ مبارزه را در دانشگاه و جامعه خاموش کنند. استبداد رفتنی است و هرم آزادی بدن‌هایمان را گرم کرده است. مبارزه ادامه دارد.
جمعی از دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس
بیانیه دانشجویان دانشگاه علامه در همبستگی با دانشجویان دانشگاه هنر
آنچه چهارشنبه‌ی گذشته در دانشگاه هنر رخ داد به چشم هیچ‌کدام از ما غریب نمی‌آمد. ما همان کسانی هستیم که در یک سال گذشته، دستمان را بر زخم گلوی هم‌وطنانمان فشرده‌ایم و صدای دوستان دربندمان بوده‌ایم. خوانده‌ایم و نوشته‌ایم، سروده و نواخته‌ایم و با فریاد خود چنان لرزه‌ای بر پیکرتان انداخته‌ایم که با هر نشست و تحصنمان، زره پوشیده به میدان می‌آیید.
ما جلادان و مستبدان را خوب می‌شناسیم. کوی دانشگاه تهران هنوز خون‌های هجده تیر سال هفتاد و هشت را به خاطر دارد. هستند کسانی که یاد پنج دانشجوی کشته‌شده در کوی دانشگاه در بیست و پنج خرداد سال هشتاد و هشت هرگز از حافظه‌شان پاک نمی‌شود. تصویر چشم‌های سرخ دانشجویان شریف هنوز مقابل دیدگان ماست و جای خالی دوستان تعلیق شده از تحصیل را هر روز حس می‌کنیم. دیگر کسی از محاصره و تهدید و بی‌حرمتی شما نمی‌هراسد. دانشجویان همبسته‌تر از همیشه مقابل شما ایستاده‌اند، پا پس نکشیده و پیش‌تر خواهند آمد. ما دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی، ضمن اعلام همبستگی با دانشجویان آزادی‌خواه دانشگاه هنر، ایستادگی‌تان را گامی محکم در جهت حفظ حریم خانه‌ی همه‌ی ما، یعنی دانشگاه، می‌دانیم. دست شما را به گرمی می‌فشاریم و بر عهدمان خواهیم ماند. کوچک‌ترین خراشی بر چهره‌ی دانشجو و دانشگاه را بر نمی‌تابیم و تا آخرین لحظه در مقابل هر شکل از سرکوب مقاومت می‌کنیم.
اینجا، در ایران، مبارزه برای آزادی و حقوق انسانی لحظه‌ای سرِ بازایستادن ندارد. آسمانی داریم پر از ستاره و سنگرهایی روز به روز انبوه‌تر.
زنده باشید شما، که راز ستاره و سنگر را می‌دانید.
بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه بهشتی در همبستگی با دانشجویان دانشگاه هنر
چشم امید ما
این روزها سایه‌یِ سنگین ترس و سرکوب بر دانشگاه افتاده است. انفعال و تفرقه از گروه‌هایی که مقاومت را بهانه‌ای برای منفعت شخصی خود قرار می‌دهند کم‌کم به جامعه نیز رسوخ پیدا می‌کند. روزگار سختی برای مقاومت است. در این میان فریادهای شما بود که بر شعله امید دمید. چشم امید همه ما به شماست. به شما که مقاومت کردید و پرچم‌دارِ ترویج زن، زندگی، آزادی شدید. به شما که با اطلاع از مجازات‌های ناعادلانه باز تا پایان ایستاده‌اید. به شما که آموختید؛ به راستی هنر رهایی بخش است. مسیری طولانی و سخت درپیش داریم اما هرگز تسلیم نخواهیم شد. تاریخ روزی از مقاومت ما روایت خواهد کرد و آن همان روزی است که درختِ آزادی ریشه دوانده…
«مقاومت زندگی است. » شما درسِ مقاومت را آموختید، ما نیز از شما خواهیم آموخت