پنجشنبه ۱۱ شهریور ۱۴۰۰

ما هفت تپه ای ها با خلع ید از خاندان اختلاس بیگی، کارفرما و مدیرانش را از هفت تپه بیرون کردیم. ما همینطور موجب و یک بانی محاکمه وی بدلیل فساد ارزی بودیم که به احتمال زیاد با حکم زندان روبرو شود. اینها پیروزی مشخصی است که طی یک مبارزه سخت بدست آمده است. 

در بیرون هفت تپه و حتی در درون عده ای مخالف خلع ید بودند و فکر می کردند که سیاست خلع ید ربطی به مبارزه کارگران برای حقوق از دست رفته ندارد. حداقل دستاودرهای ما اینست که از نابودی تمام عیار هفت تپه، اخراج دو هزار کارگر و بدتر شدن شرایط کار، اگر کاری میماند، جلوگیری کردیم. ما توانستیم علیرغم سرکوبها، پرونده سازی ها و هزینه هائی که دادیم، صدای حقانیت کارگر هفت تپه و مطالبات برحق را بلند کنیم، همه جا هفت تپه را ببینند و نمایندگان ما طرف حساب و مذاکره با مسئولین شوند. در این دوره طولانی این تشکل مستقل کارگران هفت تپه در اشکال مختلف است که کارگر را نمایندگی میکند نه شورای اسلامی و یا نهادهای کارفرمائی. ما قدمهای مهمی برداشتیم که باید دنبال کنیم و به نتیجه برسانیم.

یک حرف کلیدی ما برای خلع ید از بخش خصوصی این بوده که هیچ بخش خصوصی دیگر مورد قبول ما نیست. مضافا اینکه اداره امور تولید و مدیریت باید با نظارت کارگران باشد. این را همکارمان اسماعیل بخشی بارها در سخنانش از جمله در جشن خلع ید تکرار کرده است. نظارت شورائی و کارگری در این لحظه خاص چرا مهم است و چه معنی ای دارد؟ 

همکاران عزیز! ما باید تصویر لشکر پیروز را داشته باشیم و همینطور عمل کنیم. یک سیاست دیگر میتواند انتظار کشیدن برای آمدن مدیر جدید باشد و تا آنوقت دست روی دست بگذاریم. این سیاست به موقعیت لشکر پیروز نمی خورد. وظیفه ما در این لحظه با توجه به همه سخنانی که نمایندگان ما در این سالها گفته اند، اینست که:

یک) از شرکت مانند منزل خود محافظت کنیم و از نقل و انتقال هر نوع اموال منقول و غیر منقول جلوگیری کنیم و مانع سرقت و اقداماتی از این نوع شویم.

دو) فضای دوستی و رفاقت کارگری را در مجتمع تقویت کنیم. اتحاد مان را بالا ببریم و از سوتفاهم ها و دل چرکینی های قابل رفع گذشت کنیم و بجای آن دردها را دقیقا بشناسیم و برای رفع آنها سیاست تعیین کنیم. 

سه) نظارت را طوری اجرا کنیم که کارگران بطور واقعی درگیر و دخیل در منافع مشترک شان باشند. این یعنی در کارگاه ها و ادارات و کارخانه و قسمتهای مختلف، کارگران نمایندگان خودشان را برگزینند تا به مجمع نمایندگان برای اعمال نظارت بطور رسمی شکل بدهیم. 

چهار) مدیران و سرپرست ها و روسای ادارات را نیز از میان خودمان انتخاب کنیم. دولت و مدیر جدید باید با لیستی از پیشنهادات مورد قبول کارگران روبرو شود و چانه زدن برسر این باشد. برعکس اش مدیر افرادی را تعیین و ما باید تازه مخالفت کنیم.

پنج) دامنه نظارت و کمیسیونهای نظارتی در هر بخش و اداره معلوم شود و اینکه وظایف مشخصی دارند که همه کارگران باید از آن مطلع باشند. بعنوان مثال شرایط کارگاه، ایمنی محل کار و لوازم آن باید روشن باشد و نظارت بر اجرای آن دنبال شود. 

شش) برپائی اجتماع و مجمع عمومی در مقابل سنگر بویژه برای تعیین چهارچوبها، مطالبات، مسائل اساسی، حفاظت، تعیین نمایندگان و غیره حیاتی است. این مجامع می تواند در سطح کارگاه و ادارات مرتبا قبل یا بعد از کار یا هر وقتی که کارگران تشخیص میدهند برگزار و تصمیمات ضرور گرفته شود. 

هفت) مدیر جدید باید ویژگی هائی داشته باشد که جوابگوی موقعیت امروز هفت تپه باشد. بعد از فساد بی حد و حصر و خرابی ها و مشکلاتی که ببار آورده است، مدیر جدید باید تعامل و همکاری کامل با نظارت شورای کارگری و نمایندگان کارگران را داشته باشد و به آن متعهد شود.

هشتم) لیست اقدامات و مطالبات بر اساس اولویت تعیین و ابلاغ شود. هر ماه یکبار مجمع بزرگ کارگران تشکیل شود و نمایندگان گزارش دهند تا همه همکاران از کل اوضاع در شرکت اطلاع کافی داشته باشند.

نهم) در حال حاضر و تا آمدن مدیر جدید، سیاست دست روی دست گذاشتن یعنی کارهای فوق را که بارها روی آن حرف زدیم پشت گوش بیاندازیم و منتظر مدیر جدید شویم. این سیاست بجز ضرر هیچ سودی ندارد.

دهم) مدیر جدید باید با یک پیکره متحد و متشکل با خواستها و توقعاتی روشن روبرو شود. سیاست انتظار دست مدیر جدید را پر و دست ما را خالی میکند. میدانیم تحمیل زور به کارگر هفت تپه راحت نیست، پنبه زن و هر کس دیگر بهتر است خیالاتی نشود، اما بجای امیدواری باید عمل کرد. اعمالی ساده و برحق.

 همکاران عزیز، صحبت برسر یک موقعیت استثنائی و استفاده از آن بعنوان یک لشکر پیروز است. پیروزمندانی که ادعا دارند و خود دست بکار شدند و میخواهند در آینده حضور نظارتی مستمر داشته باشند. برای این لازم است نظارت شورائی را از هم اکنون اعمال کنیم و قدم به قدم هفت تپه را آباد کنیم.

۹ شهریور ۱۴۰۰