جمعه ۱۹ بهمن ۱۴۰۳

ششم فوریه، روز جهانی مبارزه با ناقص‌سازی جنسی دختران است. آمار منتشرشده در این زمینه پرده از اقدامی هولناک برمی‌دارد. سازمان جهانی بهداشت در تازه‌ترین گزارش خود در این باره به بیش از ۲۳۰ میلیون دختر و زن جوان اشاره کرده که در ۳۰ کشور جهان ختنه شده‌اند. بیشتر این دختران در سنین نوزادی تا ۱۵ سالگی تحت این عمل قرار گرفته‌اند. عمل ناقص‌سازی جنسی زنان عمدتا در آفریقا، آسیا و خاورمیانه انجام می‌شود و زندگی میلیون‌ها دختر را زیر و رو می‌کند. درمیان کشورهای خاورمیانه، ایران نیز مستثنی نیست، اگرچه به شکلی محدودتر.

ختنه زنان، یا همان ناقص‌سازی جنسی اصطلاحی است برای عمل بریدن بخشی یا تمامی آلت تناسلی بیرونی زنان. تخمین زده می‌شود که بیش از ۴ میلیون دختر سالانه در معرض خطر این عمل قرار دارند و سازمان جهانی بهداشت از آن به عنوان یک نگرانی جهانی یاد می‌کند. این سازمان هزینه رسیدگی به عوارض بهداشتی ناشی از ناقص‌سازی جنسی زنانه را سالانه معادل ۱.۴ میلیارد دلار برآورد کرده است و هشدار می‌دهد این مبلغ در صورت عدم اتخاذ اقدامات فوری برای پایان دادن به این عمل، احتمالاً افزایش خواهد یافت.
ختنه زنان نقض حقوق بشر دختران و زنان و منعکس‌کننده نابرابری جنسیتی با ریشه‌‌ای عمیق و کهن است. این عمل تبعیض علیه دختران و زنان را افراطی‌ترین شکل ممکن به نمایش می‌گذارد.

ناقص‌سازی جنسی تقریباً همیشه بر روی دختران خردسال انجام می‌شود و نقض حقوق کودکان است. این عمل همچنین نقض حق سلامتی، امنیت و تمامیت جسمانی فرد، حق امنیت در برابر شکنجه و رفتارهای ظالمانه است. در یک کلام ختنه زنان نه فقط غیرانسانی و تحقیرآمیز، که ناقض حق زندگی است، زیرا در مواردی منجر به مرگ شود. وزارت خارجه آمریکا سال ۲۰۲۲ تأکید کرد که اطلاعات به‌روز شده کمی در مورد این عمل در ایران وجود دارد. اما داده‌ها و گزارش‌های رسانه‌ای قدیمی‌تر (از سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵) نشان می‌دهند که ناقص‌سازی جنسی زنان در استان‌های هرمزگان، کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی بیشتر رواج داشته است. در بیشتر موارد، دختران بین پنج تا هشت ساله بیشترین قربانیان این عمل بوده‌اند.
کامیل احمدی، مردم‌شناس ایرانی-بریتانیایی در پژوهش‌های گذشته خود در این زمینه به برخی باورها، هنجارها، نگرش‌ها، و نظام‌های سیاسی و اقتصادی اشاره می‌کند که به گفته او در استمرار سنت ختنه زن نقش داشته‌اند.