بهاران خجسته باد
چهارشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۲
اینبار بهار این نماد سرزندگی، زایش و حرکت طبیعت با آغوشی از سبزه و گل در حالی فرا می رسد که رژیم جمهوری اسلامی با گرفتن جان های بی شمار و ربودن نان از سفره فرودستان غم و اندوه و رنج های جانکاهی را به مردم ایران تحمیل کرده است. با اینحال خیزش انقلابی و شکوهمند توده های مردم ایران با پیشتازی زنان امید به سالی دگرگونه را در قلب همه آزادیخواهان و در دل کودکان، جوانان، کارگران و زحمتکشان قوت بخشیده است. اگر آمدن بهار نشانه ذوب شدن یخ ها و گذار از دوره یخبندان و سرمای زمستان است، از سوی دیگر جنبش انقلابی ژینا نشانه تحولی عظیم در آگاهی توده هایی است که بر این باورند می توان حکومت اسلامی سرمایه داران را به زیر کشید و بر ویرانه های آن جامعه ای آزاد و مرفه و برابر بنیان نهاد. در این میان ذهن های انقلابی و دگرگونی خواهی هستند که بر این باورند “جهان دیگر ممکن است” و به یک دنیای عاری از ستم می اندیشند. دنیایی که پایان بخشیدن به استثمار انسان از انسان، زوال دولت و تمام ارکان نگاهدارنده اش از آن طریق می گذرد. دنیایی که در آن آزادی و رفاه همگانی جای اسارت و بی عدالتی و محرومیت را می گیرد و فرصت های یکسان برای رشد و شکوفائی خلاقیت ها و تعالی انسان فراهم میشود؛ جهانی که در آن هر کس به اندازه توانائیش کار می کند و به اندازه نیازش از مواهب زندگی برخوردار می گردد، دنیایی عاری از جنگ و جنایت و سود پرستی سرمایه و دنیای سرشار از صلح و برابری و آزادی که در آن دولتی نیست که بر فراز جامعه قرار بگیرد و بند اسارت تک تک افراد آنرا به گذشته های استثمار، ستم، خرافه پرستی و جهل گره بزند.
اما این جهان دگرگونه را باید ساخت. این درست است که تاریخ را کسی از پیش ننوشته است و هیچ کس نمی تواند وقوع هیچ چیز را در آینده تضمین کند، اما در عین حال هیچکدام به این معنا نیست که ندانیم تاریخ چگونه ساخته می شود، و راه آزادی و رهائی انسانها از کدام مسیر می گذرد. برای آزادی باید مبارزه کرد، برای رهائی باید جنگید. برای پیروز شدن در این جنگ باید قدرت داشت. برای قدرت داشتن باید متحد بود. برای متحد ماندن باید افق و چشم انداز روشنی از مسیر پیشروی و اشکال پیروزی در پیش رو داشت. باید برای قرار گرفتن در موضع فاتحان فردا آماده بود و دانست که با در هم شکستن و به زیر کشیدن کاخ ستم و مدافعان نظم کنونی، چه نظمی را باید جایگزین کرد و چطور باید از پیروزی و دستاوردهایش محافظت نمود.
اما بر پایی جهانی دیگر جز با بسیج و سازماندهی طبقه کارگر تنها طبقه ای که هیچ نفعی در حفظ مناسبات تولید کهن ندارد در یک مقیاس اجتماعی بر پا نمی شود و به پیروزی نمی رسد. طبقه کارگری که قادر شده باشد همه جنبش های پیشرو و آزادیخواه جامعه را با خود همراه نماید و رهبری کل جامعه را در این دگرگونی بزرگ سیاسی و اجتماعی بر عهده بگیرد. تنها در روند این مبارزه است که طبقه کارگر توان و قدرت اجتماعی خود را می شناسد، از هر پیروزی، عقب نشینی و یا شکستی، برای تداوم حرکت خود نیرو می گیرد، آگاه تر می شود. سازمان یافته تر می شود و بدیل سیاسی خود را می سازد و در مقیاس کل جامعه بدان مقبولیت می بخشد.
تاریخ بارها نشان داده است که وقتی توده های وسیع محرومان و استثمار شدگان یک دل و یک صدا برای رها ساختن خود پا به میدان نبرد، نبردی همه جانبه با ستمگران و حکومتشان بگذارند، هیچ نیروئی نمی تواند جلودارشان باشد. تغییر دادن این شرایط، از بین بردن این نقاط ضعف، ایجاد اعتماد و اعتقاد به قدرت خود در میان توده های وسیع کارگر و زحمتکش و تصویر کردن افقی روشن و مطلوب در مقابل این توده های عظیمی که خود ناجیان واقعی خویشند، همه و همه, کار و مبارزه ای خطیر می طلبد، مبارزه ای که هم اکنون در جریان است. مبارزه ای که ستون فقرات و نیروی محرکه آن را کارگران آگاه و رزمنده، معلمان و زنان و فعالین و انقلابی کمونیست می سازند. آنچه فعالین و نیروهای سوسیالیست در دل جنبش جاری و در دل جنبش کارگری و دیگر جنبش های اجتماعی انجام می دهند با هیچ کار و فعالیت دیگری قابل جایگزینی نیست. هیچ کس دیگر در صدد بیدار کردن آن نیروی خفته ای که در اتحاد کارگران موجود است و با بیداری اش عمر استثمار و خفقان به پایان می رسد، نیست. هیچکس دیگر راه حقیقی آزادی و رهائی این توده های به بند کشیده شده را نمی نمایاند. اگر کارگر متفرق، و بنابراین در حاشیه تحولات سیاسی آتی بماند آنوقت دست به دست شدن حکومت، جابجائی کابوس ها خواهد بود، و اگر قرار باشد چنین نشود این فقط به یمن فعالیت پیشروان کمونیست و انسان های انقلابی و آزادیخواه و خستگی ناپذیر مقدور است.
اگر طبیعت در دل صخره های سخت و سرد و یخ زده زمین، دوباره زنده شدن را جوانه می زند، امید به پی افکندن و برپایی جهانی عاری از ستم، جهان شایسته انسان امروز, مدت هاست که در دل صخره های بربریت نظام سرمایه داری جوانه زده است و هر روز انسان های بیشتری به اردوی سازندگان پیگیر جهانی دیگر می پیوندند. جهانی دیگر ممکن است، بهاران خجسته باد.
سخن روز: شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له