سه شنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۳

لیبراسیون پس از روایت اعتراض زن جوان به تعدی و تجاوز مأموران حراست دانشگاه به جسم و پوشش او نوشته است : « رژیم اسلامی ایران آهو دریایی را پس از عمل دلیرانه‌اش که ستایش و همبستگی میلیون‌ها زن و مرد ایرانی را برانگیخته به واحد سلامت رفتاری منتقل کرده و می‌خواهد با انتقال زنان معترض به بیمارستان‌های روانی اعتراض آنان را بی اعتبار سازد.»

با این حال، لیبراسیون از اقدام آهو دریایی به عنوان نماد جدید مبارزۀ زنان ایران علیه حجاب اجباری یاد کرده و از قول یک زن بیست و نه ساله، به نام گلناز، افزوده است که : « مقاومت دختر جوان دانشجو علیه تحمیل‌کنندگان حجاب اجباری فقط اعتراض به یک نظام سرکوبگر نیست : اقدام دلیرانه دختر دانشجو شهامت و مقاومت نسل جدیدی را تصویر می‌کشد که می‌خواهد وعدۀ آزادی زنان ایرانی را متحقق سازد. آنچه از خلال مقاومت آهو دریایی درمی یابیم جسارت جامعه‌ای است که از این پس محدودیت‌ها و اجبارهای تحمیلی نظام اسلامی ایران را پشت سر نهاده است. اعتراض زن جوان دانشجو قیامی است علیه تمام کسانی که زندگی او و زندگی میلیون‌ها زن دیگر ایرانی را خفه کرده‌اند. در تصاویر ویدیویی آهو دریایی واکنش مردان نیز بسیار گویا است. در این تصاویر هیچ مردی جرأت نمی‌کند صریحاً به تن دختر نگاه کند و این واکنش تجسم ایده‌آلی است که جامعۀ ایران باید به آن دست یابد.»

لیبراسیون در ادامه نوشته است که :« ستایش عمومی زنان ایران از اقدام دلیرانۀ زن دانشجو اثبات می‌کند که برغم برخی دستاوردهای خیزش (زن، زندگی، آزادی) خشمی عمومی همچنان در اعتراض به سرکوب و تبعیض دائمی نظام اسلامی ایران زیر پوست جامعه لانه کرده است و آنچه تصاویر مقاومت آهو دریایی را پرمعنا و الهام‌بخش ساخته این است که اقدام او تجسم همین خشم سرخوردۀ عمومی است.» لیبراسیون در ادامه افزوده است که :« بسیاری در اقدام آهو دریایی وهله‌ای خارق‌العاده و صحنه‌ای را مشاهده می‌کنند که نه فقط سرکوب نظام مستقر اسلامی را به چالش می‌کشد بلکه تمام اعتقادات پدرسالارانۀ بخش‌های محافظه‌کار جامعۀ ایران را نیز زیر سئوال می‌برد. »

لیبراسیون در عین حال از نگرانی عمومی در ایران دربارۀ سرنوشت زن جوان، آهو دریایی، ازقول نگین یک کارمند چهل و شش ساله در این باره نوشته است : « همۀ ما این خشم عمومی و تحقیرهای پلیس گشت ارشاد را علیه زنان می شناسیم. خشمی که این میل را در زنان ایرانی برمی انگیزد تا لباس هایشان را از تن بکنند و به چهرۀ سرکوبگر پرتاپ کنند و برهنه رودرروی او بایستند. آنچه آهو دریایی کرد میل باطنی همۀ زنان تحقیر شدۀ ایران است با این تفاوت که آهو دریایی شهامت چنین کاری را یافت. نباید زنانی را که چنین تدابیر رادیکالی اتخاذ می کنند، تنها گذاشت. ایکاش سایر دانشجویان در حمایت از دختر جوان و برای کاستن از فشار روحی بر او دور او حلقه می زدند و دستگیری او را توسط مأموران امنیتی رژیم اسلامی دشوار می ساختند.»