برای آزادی معلمان و کلیه زندانيان سياسی به پا خیزیم
سه شنبه ۱۱ مرداد ۱۴۰۱
همه داده ها نشان از این دارند که رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی در مقابله با روند رو به گسترش اعتصابات کارگری و جنبش های اعتراضی که موجودیت رژیم را مخاطره انداخته اند، از تشدید سرکوب هم به عنوان سیاست و تاکتیکی به منظور جلوگیری از استمرار و پیوستگی این مبارزات و هم به عنوان استراتژی تضمین بقای رژیم استفاده می کند. کافی است به روند بگیر و ببندها، فشار بر زندانیان در داخل زندان ها و موج اعدام ها در ماههای اخیر نگاهی بیاندازیم تا ابعاد تشدید سرکوب را آشکارا ببینیم. در آستانه و بعد از یازده اردیبهشت روز جهانی کارگر، نیروهای امنیتی حکومت اسلامی سرمایه داران موج گسترده ای از بگیر و ببند فعالان معلمان و دیگر فعالان جنبش کارگری و جنبش های اجتماعی را آغاز کرده‌اند. در این مدت سه ماهه بیش از دویست نفر از معلمان مبارز و دیگر فعالان جنبش کارگری، فعالان جنبش زنان و دیگر فعالان جنبش های اجتماعی بازداشت و روانه زندان شده اند. تعدادی از معلمان و فعالان کارگری شناخته شده از آن زمان در بازداشت به سر می برند. دستگاههای سرکوب رژیم در این مدت تلاش کرده اند که با حربه رسوا و آبروباخته پرونده سازی امنیتی زمینه محکومیت دستگیرشدگان در بیدادگاههای رژیم را فراهم آورند. از اعضای شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، رسول بداقی، اسکندر لطفی، شعبان محمدی، مسعود نیکخواه، جعفر ابراهیمی، و محمد حبیبی و نیز رضا شهابی و حسن سعیدی از اعضای شناخته شده سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و همچنین فعالان کارگری آنیشا اسداللهی، ریحانه انصای نژاد، کیوان مهتدی و واله زمانی همچنان در زندان به سر می برند.
اینها تنها نمونه هائی از بگیر وبه بندهای رژیم در ماههای اخیر بوده است. به این لیست میتوان نام ده ها نفر را از نقاط مختلف ایران اضافه نمود. اکنون روشن میشود که چرا رژیم برای پیش بردن این استراتژی و سیاست جنایتکارانه برجسته ترین مهره خود در کشتار دهه شصت را در رأس قوه مجریه قرار داده است. برگماری رئیسی جلاد از جانب دستگاه رهبری رژیم این پیام را داشت که جمهوری اسلامی کوشش خواهد کرد که با تشدید و گسترس سرکوب، جو رعب و وحشت را در جامعه برقرار کند. استراتژی سرکوب رژیم با موج اعتصابات پرشکوه کارگران، اعتصاب و اعتراضات سراسری معلمان، مبارزات مستمر بازنشستگان خیزش های توده ای در خوزستان و اصفهان و جنبش های اعتراضی در نقاط مختلف ایران روبرو شده است. همین اعتصابات و خیزش و اعتراضات، همین ایستادگی و مقاومت، بیانگر این واقعیت است که پتانسیل و نیروی زمینگیر کردن و در هم شکستن ماشین سرکوب رژیم جمهوری اسلامی وجود دارد. فقر و فلاکت اقتصادی به مرز غیر قابل تحملی رسیده و رهی برای عقب نشینی برای کارگران و توده های فرودست جامعه باقی نگذاشته است.
کارگران، مردم آزاده و مبارز!
آیا دیده اید که هر وقت دشمنان ما خطر قدرت و فشار نیروی مبارزه ما را بالای سرشان احساس کنند، و ببینند که ما داریم سنگ روی سنگ می گذاریم، جمع میشویم، هم پیمان می شویم و به میدان می آیم مثل گرگ شبیخون می زنند، پنهان و آشکار اعدام می کنند، مرعوب می کنند و بازداشت و زندان و شکنجه را در مقابل ما علم می کنند.
هشیار باشید که امروز هم در وحشت و هراس، هراس از خشم و نفرت فرو خورده دهها ساله ما، از اینکه مبادا شکستشان، ضعف و زبونی شان این بار به نفع ما تمام شود و کارشان را یکسره کنیم شبیخونها را شروع کرده اند، دستگیر می کنند، زندانی می کنند و جلو جوخه می برند، دست به کار شوید و اعلام کنید که دستگیری، شکنجه و اعدام ممنوع باید گردد! معلم زندانی، کارگر زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد.
حکومتی که این چنین درمانده است نبايد برای بار دیگر مجال بيابد تا با سلاح زندان صفوفمان را به عقب براند. بايد در میان خروش فریاد ما برای بیرون کشیدن اسرای در بندمان دشمنانمان برخود بلرزند، مرعوب شوند و بدانند که زندان جای خود این جانیان است
کارگران، مردم آزاده ایران!
برای آزادی زندانیان سیاسی بپا خیزیم. هیچ کس را نمی توان به خاطر عقیده و به خاطر فعالیت سیاسی اش به زندان انداخت. آزادی عقیده و آزادی در فعالیت سیاسی حق بی چون و چرای هر فرد در جامعه است. همچون انسانهائی شايسته آزادی و برابری، استوار و بی تزلزل به دفاع از حقوق مسلم خود بپاخیزیم! در مقابل تعدیات پلیسی و باند سیاهی جنایتکاران جمهوری اسلامی بایستید و صدای اعتراضتان را علیه لگدمال شدن حقوق انسانی خود رساتر کنید. سرنوشت زندانیان سیاسی را پیگیرانه دنبال کنید و آزادی بی قید و شرط آنها را خواستار شوید.
به وضع زندانها اعتراض کنید، به قوانین سرکوبگرانه و مقررات حکومت جانیان تمکین نکنید. منظم و دسته جمعی به ملاقات زندانیان بروید. در جلو زندانها اجتماع کنید و صف ملاقات کنندگان را به صف مردم معترض بدل سازید که با صدائی رسا آزادی زندانیان سیاسی را طلب میکنند. از هر کوی و کارخانه و برزن، در هر تجمع اعتراضی شعار “زندانی سیاسی آزاد باید گردد” را طنین انداز کنید. در اجتماعات و اعتراضات خود خواست آزادی زندانیان سیاسی را طرح کنید و مصرانه بر آن پای بفشارید.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له