برای آزادی زندانیان سیاسی به پا خیزیم!
دوشنبه ۱۳ دی ۱۴۰۰
همه داده ها نشان از این دارند که رژیم در مقابله با اعتصابات کارگری و جنبش های اعتراضی، به آخرین حربه خود یعنی سرکوب وبگیر وبه بند پناه برده است. کافی است به گزارش های منتشره در این زمینه نگاهی بیاندازیم تا ابعاد تشدید سرکوب را آشکارا ببینیم. مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی محبوس در زندان سمنان، روز جمعه ۱۰ دیماه وارد سیزدهمین سال از مدت محکومیت خود شد. وی در تاریخ ۱۰ دیماه ۸۸ بازداشت و در خرداد ماه ۸۹ به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. او از زمان بازداشت تاکنون بدون حتی یک روز مرخصی در زندان بسر برده است. خانم اکبری منفرد مادر سه دختر است و تا این لحظه از حق آزادی مشروط و حتی یک روز مرخصی طی دوران حبس خود محروم مانده است. بنا به گزارشی دیگر جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات هیراد پیربداقی، فعال کارگری، روز چهارشنبه ۸ دیماه، در شعبه ۲۶ دادگاه ضد انقلاب تهران برگزار شد. وی در تاریخ ۱۵ آبان‌ماه بازداشت و روز جمعه ۳ دیماه از بازداشتگاه وزارت اطلاعات به بند عمومی زندان اوین منتقل شد. هیراد پیربداقی به همراه عسل محمدی در تاریخ ۱۵ آبان‌ماه با ضرب و شتم بازداشت شده و منزل آنان مورد تفتیش نیروهای امنیتی قرار گرفت. عباس واحدیان شاهرودی، نویسنده، معلم و زندانی سیاسی در روز دوشنبه ششم دیماه توسط شعبه ۳ دادگاه انقلاب مشهد بابت اتهاماتی از جمله تشکیل گروه به قصد اقدام علیه امنیت کشور به تحمل ۱۱ سال حبس محکوم شد. وی هم اکنون در یکی از سلول‌های انفرادی بازداشتگاه اداره اطلاعات مشهد به سر می‌برد. کژال نصری شهروند بازداشتی اهل سنندج، علیرغم گذشت بیش از دو هفته از زمان دستگیری کماکان در بازداشت و بی‌خبری به سر می‌برد. او از زمان بازداشت از تماس تلفنی، ملاقات با خانواده و دسترسی به وکیل محروم بوده و از دلایل بازداشت و محل نگهداری این شهروند اطلاعی در دسترس نیست. همچنین قرار بازداشت چهار شهروند اهل شهرستان سنندج به نامهای آرش منبری، زانیار منبری، سیوان منبری و میلاد منبری، برای دومین بار متوالی تمدید شد. این شهروندان در تاریخ ۲۳ آبان ماه امسال توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود همراه با ضرب و شتم و تفتیش منزل بازداشت و سپس به یکی از بازداشتگاه های امنیتی در این شهر منتقل شدند. به گزارش خبرگزاری هرانا در روز دهم دیماه، وحید بنی عامریان و پویا قبادی، دو زندانی سیاسی که دوران محکومیت خود را به ترتیب در زندان اوین و زندان تهران بزرگ سپری میکنند، هر یک به ۱۰ سال حبس تعزیری و تبعید محکوم شدند. حسین الوند کوهی، اهل مهاباد توسط دادگاه کیفری این شهر به ۱۰ سال و یک روز حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در روز چهارشنبه هشتم دیماه به وی ابلاغ شد. همزمان شیرکو آگوشی، اهل پیرانشهر و زندانی سیاسی سابق نیز در این پرونده به ده سال و یک روز حبس تعزیزی محکوم شده است. اخیرا امیر امیرقلی، محمد ایران نژاد، مازیار سیدنژاد و نگین آرامش، فعالین کارگری و مدنی ساکن تهران طی تماس تلفنی به دفتر پیگیری اطلاعات استان تهران احضار شدند. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، از اجرایی شدن حکم محکومیت ابوالفضل رحیمی شاد یکی از فعالین جنبش اعتراضی معلمان که پیشتر توسط دادگاه بدوی به پانزده ماه حبس تعلیقی، جریمه نقدی و ممنوعیت از حضور در شبکه های اجتماعی محکوم شده بود، خبر داد. پیام شکیبا، زندانی سیاسی سابق روز دوشنبه ۶ دیماه طی ابلاغیه‌ای جهت اجرای حکم زندان احضار شد، وی پیشتر توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ۱۳ ماه حبس تعزیری، ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور و ۲ سال محرومیت از عضویت در گروه‌ها و دسته‌جات سیاسی محکوم شده بود.
آنچه ذکر شد تنها نمونه هائی از بگیر وبه بندهای رژیم در روزهای گذشته بوده است. به این لیست میتوان نام فعالین کارگری، معلمان، بازنشستگان ،سه تن از اعضاء هیأت دبیران کانون نویسندگان، زنان وفعالین محیط زیست که در زندان بسر میبرند و صدها زندانی سیاسی دیگر را اضافه نمود. اکنون روشن میشود که چرا رژیم برای پیش بردن این سیاست جنایتکارانه برجسته ترین مهره خود در کشتار دهه شصت را در رأس قوه مجریه قرار داده است. برگماری رئیسی جلاد از جانب دستگاه رهبری رژیم این پیام را داشت که جمهوری اسلامی کوشش خواهد کرد که با تشدید و گسترس سرکوب، جو رعب و وحشت را در جامعه برقرار کند. استراتژی سرکوب رژیم تا همین جا با اعتصابات پرشکوه کارگران، اعتصاب و اعتراضات سراسری معلمان، خیزش های توده ای در خوزستان و اصفهان و جنبش های اعتراضی در نقاط مختلف ایران روبرو شده است. همین اعتصابات و خیزش و اعتراضات، همین ایستادگی و مقاومت، بیانگر این واقعیت است که استراتژی تشدید سرکوب مدتها است کارکرد اساسی خود را از دست داده است. فقر و فلاکت اقتصادی به مرز غیر قابل تحملی رسیده است. کارگران و توده های رنجدیده مردم ایران نمی خواهند به شکل سابق به زندگی خود ادامه دهند، نمی خواهند مانند گذشته غارت شوند. روند اوضاع نشان می دهد که جامعه ایران با گام های بلند به سوی شرایط انقلابی در حرکت است. دور نیست آن روزی که با خروش انقلابی توده ها درب زندان ها در هم شکسته شوند و زندانیان سیاسی به آغوش توده های قیام کننده، به آغوش عزیزان خود برگردند.
کارگران، مردم آزاده ایران!
برای آزادی زندانیان سیاسی بپا خیزیم. هیچ کس را نمی توان به خاطر عقیده و به خاطر فعالیت سیاسی اش به زندان انداخت. آزادی عقیده و آزادی در فعالیت سیاسی حق بی چون و چرای هر فرد در جامعه است. همچون انسانهائی شايسته آزادی و برابری، استوار و بی تزلزل به دفاع از حقوق مسلم خود بپاخیزیم! در مقابل تعدیات پلیسی و باند سیاهی جنایتکاران جمهوری اسلامی بایستید و صدای اعتراضتان را علیه لگدمال شدن حقوق انسانی خود رساتر کنید. سرنوشت زندانیان سیاسی را پیگیرانه دنبال کنید و آزادی بی قید و شرط آنها را خواستار شوید.
به وضع زندانها اعتراض کنید، به قوانین اختناق آور و مقررات حکومت جانیان تمکین نکنید. منظم و دسته جمعی به ملاقات زندانیان بروید. در جلو زندانها اجتماع کنید و صف ملاقات کنندگان را به صف مردم معترض بدل سازید که با صدائی رسا آزادی زندانیان سیاسی را طلب میکنند. از هر کوی و کارخانه و برزن، در هر تجمع اعتراضی شعار “زندانی سیاسی آزاد باید گردد” را طنین انداز کنید. در اجتماعات و اعتراضات خود خواست آزادی زندانیان سیاسی را طرح کنید و مصرانه بر آن پای بفشارید.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له