سه شنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۳

عبدالکریم حسین‌زاده، معاون رئیس‌جمهور ایران در امور توسعه روستایی و مناطق محروم کشور، روز دوشنبه ۱٤ آبان در همایش سراسری بنیاد مسکن گفت : « در سال ۱۳۵۵ حدود ۷۰ درصد جمعیت در روستاها و ۳۰ درصد در شهرها بودند، اما اکنون این نسبت برعکس شده است و کشور با مهاجرت وسیع روستایی روبرو شده است.» آمارهای بانک جهانی نشان می‌دهد نسبت جمعیت روستایی به جمعیت کل کشور در ایران از ٦٦ درصد در سال ۱۳٤۰ به ۵۱ درصد در سال ۱۳۵۷ رسیده و سیر نزولی این رقم در دوران انقلاب اسلامی ادامه داشته و به ۲۳ درصد در سال گذشته سقوط کرده است. معاون رئیس‌جمهور در ادامه گفته است مجموعه‌ای از عوامل مانند :

کمبود فرصت‌های شغلی،

کاهش کیفیت زندگی،

تحولات اجتماعی،

کمبود درآمد و تغییرات اقلیمی،
روستاهای ایران را با چالش‌های جدی مواجه کرده‌اند. انتظار حفظ جمعیت روستاها در حالی است که نه تنها تورم روستایی تقریبا هم‌پای تورم شهری است، بلکه بیکاری گسترده، بحران آب، نبود امکانات و عدم حمایت دولت از کشاورزان نیز زندگی خانوارهای روستایی را با معضل مواجه کرده است.

برای نمونه برآورد مرکز آمار ایران نشان می‌دهد تنها ٤۰ درصد از جمعیت روستایی شاغل هستند و ۱۱.۵ درصد این افراد نیز کمتر از ٤٤ ساعت در هفته کار می‌کنند که اشتغال ناقص قلمداد می‌شود. این در حالی است که میزان اشتغال ناقص در میان شهرنشینان ٧/٦ درصد است. نکته قابل توجه دیگر اینکه ٤۳ درصد جمعیت روستایی در حوزه کشاورزی فعال هستند؛ حوزه‌ای که با بحران فزاینده آب و عدم حمایت دولتی مواجه است.

علی اکبر محرابیان وزیر نیروی دولت سیزدهم تابستان پارسال اعلام کرد ۱۰ هزار روستای کشور به آب آشامیدنی دسترسی ندارند؛ به عبارتی بیش از یک چهارم روستاهای کشور آب آشامیدنی ندارند. هم‌ زمان مجید آقازاده، معاون مهندسی مجموعه دولتی شرکت آب و فاضلاب از بحران آب در ۲۷ هزار روستای ایران با جمعیتی بالغ بر ۱۰ میلیون تن خبر داد. بدین ترتیب، بیش از ۷۰ درصد روستاهای کشور با بحران آب مواجه هستند.