جمعه ۴ شهریور ۱۴۰۱

کارگران و اهالی جویای کار منطقه عمارلو در شهرستان رودبار پس از گذشت ٨ سال از تعطیلی معدن خواستار بازگشایی معدن ذغال سنگ سنگرود شدند. دهه ۶۰ این معدن ۵ هزار کارگر داشت. آن زمان سنگرود یکی از قطب‌های معدنی ایران محسوب می‌شد و ذغال سنگ آن از بهترین و مرغوب‌ترین نوع ذغال سنگ در ایران است.

. مصیبت برای کارگران زمانی آغاز شد، که معدن به بخش خصوصی واگذار گردید. معدن در دوران خاتمی به شرکتی واگذار شد که توان مالی نداشت. سیر نزولی از همان جا آغاز و در نهایت به انحلال و تعطیلی معدن انجامید.

این واحد معدنی که در ارتفاعات شهرستان رودبار قرار دارد، از اواخر دی‌ماه ۹۳ تعطیل اعلام و حدود ۴۰۰ کارگر و کارمند آن بیکار و بلاتکلیف شدند.

تعطیلی معدن ذغال سنگ سنگرود، سرنوشت تلخی برای کارگران آن رقم زد. ۵۰ نفر به طبس، ۲۶ نفر به اصفهان و ۴۰ نفر به مازندران منتقل شدند. اما تلخ‌ترین سرنوشت مربوط به ۱۷۰ نفری بود که با بیمه بیکاری بازنشست شدند. آنها بعد از ۷ سال هنوز خواستار مطالبه حقوق‌شان هستند.

یکی از اهالی در رابطه با فعالیت پیمانکاران در این منطقه می‌گوید: متاسفانه هر چند وقت یکبار از سوی مسئولان استانی و شهرستانی خبرهایی مبنی بر بازگشایی معدن سنگرود و شروع به کار کارگران شنیده می‌شود؛ اما در واقعیت خبری نیست. غالب افرادی که برای خرید این واحد پا پیش می‌گذارند، اهلیت کاری ندارند و هدف آنها به جای اشتغال و تولید، دست‌درازی به منابع ملی است. در حال حاضر پیمانکاران به جای اشتغال‌زایی بدنبال دست‌اندازی به منابع طبیعی هستند، و کارگران معدن ذغال سنگ سنگرود قربانی این شیوۀ برخورد کارفرمایان و خصوصی سازی‌ غیراصولی است. به این صورت خصوصی‌سازی برای آقازاده‌ها و سایر عوامل حکومت ثروت‌های بادآورده به همراه داشت. اما برای کارگران فقر و تنگدستی و آینده‌ای مبهم بجای گذاشته است. معدن زغال سنگ سنگرود یک نمونه کوچک از ایران است که چگونه بدست سران حکومت نابود شده است.