اقدام دبیرخانهٔ کومه‌له بسیار نامسئولانه و خطرناک است. تجدیدنظر کنید!
جمعه ۲۴ دی ۱۴۰۰
رئوف افسایی
خطاب به کمیته رهبری کومه‌له و رفیق ابراهیم علیزاده
اقدام دبیرخانهٔ کومه‌له بسیار نامسئولانه و خطرناک است. تجدیدنظر کنید!
امروز از نامه‌ای از دبیرخانهٔ کومه‌له – سازمان کردستان حزب کمونیست ایران به امضای رفیق جمال بزرگپور مبنی بر هشدار و حتی تهدید ۷ تن از کادرها و اعضای رهبری خود حزب کمونیست ایران مبنی بر ترک اردوگاه کومه‌له در اطراف سلیمانیه مطلع شدم که بسیار ناباورانه و حتی شُک‌آور بود.
آنقدر مفاد نامه برایم غیرمنطقی و عجیب بود بر صحت واقعی آن شک داشتم، اما بعداً با خواندن توضیحات کمیته اجرایی حزب کمونیست و همچنین انتشار آن نامه در سوسیال میدیا مطمئن شدم که حقیقت دارد.
بعنوان یک فعال و مبارز سیاسی مثل خیلی‌های دیگر در چند سال اخیر شاهد و ناظر اختلافات در حزب کمونیست و کومه‌له بوده‌ام. از سر دلسوزی و احساس مسئولیت به منافع عمومی جنبش سوسیالیستی و کمونیسم مخالف انشعاب در کومه‌له و حزب کمونیست بوده‌ام و حتی چند برنامهٔ زنده در آن رابطه در سوسیال میدیا اجرا کرده‌ام. جناح‌های مخالف در آن حزب را به دیالوگ مستقیم و کاهش کدورتهای غیرسیاسی و تأکید بر روشن کردن و شفافیت در اختلافات و تفاوت‌های سیاسی تشویق و از آنها دعوت به همکاری کرده‌ام. حتی آگاهانه از دخالت در اختلافات آنها دوری کردم و بیشتر بر عدم انشعاب و تشویق آنها به دیالوگ مستقیم تأکید کرده‌م. اما همهٔ ما شاهدیم که هیچ تغییرات مثبتی در این راستا به وقوع نپیوست و متأسفانه حزب شما بیستر به طرف انشعاب و جدایی پیش می‌روند.
اما با مشاهده نامه دبیرخانه کومه‌له و اقداماتی که اگر انجام شود بسیار خطرناک خواهد بود و عواقب سیاسی و انسانی آن مضرتر خواهد بود و مسئولیت آن بطور یکجانبه به عهده کمیته رهبری کومه‌له و شخص رفیق ابراهیم علیزاده خواهد بود، من را وادار کرد که علیرغم میل خودم موضعگیری علنی و روشنی بگیرم.
مادامیکه هنوز یک حزب واحد هستید و هنوز انشعابی روی نداده است، اقدام دبیرخانه کومه‌له در جلوگیری از ورود اعضا و کادر و اعضای رهبری حزب کمونیست ایران به اردوگاهها و یا اخراج آنها از اردگاه و یا تهدید به عواقب ناگوار(که ما می‌دانیم یعنی چه) عملی نادرست، غیر اصولی و حتی غیر پرنسیپ انسانی است. چنان عمل ناپسند و بدی است که هیچ اساسنامه و قرار و مدار و اختیارات تشکیلاتی و “قانونی” آنرا توجیه نمی‌کند.
حال بگذریم از نامتمدن بودن و تثبیت سنت عقب‌ماندهٔ اسلحه‌کشیدنها و تلفات جانی و مضرات سیاسی و پرنسیپ انسانی که در گذشته در بین جریانات دیگر روی داده بود. ما همیشه به جدایی‌های متمدنانه ۱۹۹۰ کمونیسم کارگری و منصور حکمت بعنوان یک سنت خوب یاد می‌کنیم.
اگر من نوعی بعنوان مهمان یا سرزدن به اردگاه شما بیایم باید اجازه بگیرم و یا تقاضا کنم، اما چرا باید کادر و عضو رهبری همین حزب چنین کاری بکند؟ بله موافق اطلاع‌رسانی و هماهنگی هستم، اما وضعیت و مناسبات و ارتباطات درون حزب شما بخاطر همان اختلافات مزمن و لاینحل عادی نیست و تا بعد از حل آن یا انشعاب چنین انتظاری واقعی و مسئولانه و راهگشا نیست. این نشان می‌دهد که شما بعنوان جناح حاکم و داشتن اهرم فشار، سالم برخورد نمی‌کنید.
این برخورد شما(اقدام دبیرخانه) نامسئولانه و خطرناک است. تجدیدنظر کنید!
لازم است شما بعنوان مسئول و صاحب قدرت در محدوده اردوگاهها، علیرغم داشتن هر اختلاف سیاسی و تشکیلاتی، امنیت جانی و حرمت انسانی و حق سیاسی و تشکیلاتی آن رفقای خودتان، (حسن شمسی، محمد نبوی، عثمان رمضانی، بارزان حسن پور، رحيم عزيزپور، مظفر پاکسرشت، حبيب سلطانی) را با احترام کامل حفظ کنید و پاس بدارید. این دوستان هنوز از اعضا و کادرها و مسئولین حزبی و تشکیلاتی باسابقه کومه‌له و حزب کمونیست ایران هستند.
امیدوارم هیچ اتفاق ناگواری نیافتد. و با تفکر مجدد و با احساس مسئولیت و دیدن دورنمای بزرگ‌تر و اصولیتر و با برخوردی متین و سیاسی تصمیماتی بگیرید که عواقب آن کم ضررتر و قابل‌جبرانتر باشد. اما هر عواقب ناگوار و بد تماماً بر عهدهٔ شما و به اسم شما تمام می‌شود.
امیدوارم تنها محدوده اردگاه را نگاه نکنید! چشمهای بسیار زیادی شما و اقدامات شما را نگاه می‌کنند!
به امید موفقیت در حل مسئولانه و متمدنانهٔ این مشکل و آرزوی سلامتی برای همه شما!
رئوف افسایی