پنجشنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۳

نقش پیشتاز زنان در جنبش انقلابی ژینا بار دیگر نشان داد که جنبش زنان یک پای اصلی هر جنبش انقلابی و تحول اجتماعی در ایران است. اما این پیشتازی امری ابتدا به ساکن نبوده و ریشه در تحولات اقتصادی و اجتماعی بیش از سه دهه گذشته در ایران دارد. تحولات و جبر اقتصادی که موجب روی آوری بخش گستردەای از زنان خانوادەهای کارگری و فرودستان جامعه به کار در بیرون خانه شده و چون در بازار کار رسمی به دلیل قوانین تبعیض جنسیتی جایی برای آنها وجود نداشت، در بازار کار غیر رسمی به کار اشتغال یافتند. در این دوره زنان طبقه متوسط نیز تحت تآثیر فرهنگ مصرف گرایی در ابعاد گسترده روانه بازار کار شدند. 

همزمان ورود جمعیت عظیمی از زنان به عرصه تحصیلات عالی به رغم تمام موانعی که ساختار سیاسی و ایدئولوژیک حاکم سر راه ورود آنان به بازار کار و تحصیلات عالی ایجاد کرد، آن دو تحولی بودند که موقعیت زنان در جامعه ایران را تغییر داده است. زنان ایران بر متن این تحولات کلیه عرصەهای حیات اجتماعی را به میدان مقاومت و مبارزه علیه نظام تبعیض جنسیتی حکومت سرمایەداری اسلامی و قوانین و فرهنگ پوسیده مردسالاری تبدیل کردەاند. جنبش انقلابی ۱۴۰۱ به رغم ناکامی در جارو کردن بساط جمهوری اسلامی و پایان دادن به تبعیض ها، چنان مهر خود را بر جامعه ایران کوبیده است که تهاجم و حملات شیمیایی برنامه ریزی شده رژیم هراسیده جمهوری اسلامی به مدارس دخترانه، تعرض سازمانیافته به دانشگاهها و دختران دانشجو، اعلام جنگ با زنان بی حجاب در خیابان ها و مکان های عمومی، موج پی در پی اعدام ها و کشتار زندانیان، نتوانسته است جنبش زنان را به قبل از خیزش ژینا بازگرداند.

اکنون  که جامعه  همچنان در یک دوره انقلابی بسر می برد و پرونده قدرت سیاسی به روی جامعه باز شده است، جنبش زنان نیز که مانند دیگر جنبش های اجتماعی محل تلاقی گرایشات مختلف سیاسی و طبقاتی است،  به ناگزیر در معرض انتخاب بین دو افق متضاد، بین دو گزینه سیاسی متعلق به دو طبقه اصلی جامعه ایران، بورژوازی یا طبقه کارگر، سرمایەداری یا سوسیالیسم قرار گرفته است. افق و راه حل سرمایه دارانه معنایی جز به بیراهه بردن این جنبش های اجتماعی و براندازی نرم و مخملی جمهوری اسلامی با حفظ دستگاه سرکوب آن و بازسازی نظام سرمایەداری و تداوم بی حقوقی و نظام تبعیض و بردگی ناشی از آن نخواهد داشت.

در مقابل، راه حل سوسیالیستی و رادیکال، یعنی دست بردن به ریشه درد و رنج  و ستمکشی و تبعیض علیه زنان، یعنی ریشه طبقاتی ستمکشی زن را در آوردن و پایان دادن به همه تبعیض و نابرابری های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی که زنان را در چنگال خود می فشارد. جنبش زنان که یک جنبش ریشه دار اجتماعی است اگر نخواهد نیروی عظیم اجتماعی اش به نیروی ذخیره اپوزیسیون رنگارنگ بورژوازی ایران برای جابجایی قدرت سیاسی از بالای سر مردم تبدیل شود و خواستهای پایەای اش قربانی بند و بست این جریانات واقع گردد، راهی جز انتخاب گزینه دوم یعنی راهبرد سوسیالیستی و اتحاد با جنبش کارگری ندارد. جنبش زنان تنها با در پیش گرفتن راهبرد سیاسی سوسیالیستی است که می تواند هر درجه از عقب راندن رژیم اسلامی و ایجاد گشایش در فضای سیاسی جامعه را در خدمت پیشروی خود برای تحقق خواستهای پایەای اش قرار دهد. 

اما جنبش رهایی زن برای تثبیت دستاوردهایش لازم است پایگاه اجتماعی خود را در میان توده میلیونی زنان کارگر و زحمتکش عمق و گسترش داده و سازمانیافتەتر به میدان نبرد بیاید. حضور برجسته زنان در جنبش اعتراضی بازنشستگان و معلمان و پرستاران به عنوان بخشی از جنبش کارگری و در جنبش دانشجویی و جنبش دادخواهی و نقش آنان در سازمان سراسری و رهبری این جنبش ها، ظرفیت های جنبش زنان در امر سازمانیابی و رهبری را هم نشان داده است. جنبش رهایی زن می تواند در محلات فقیرنشین حاشیه شهرها نیز با سازماندهی زنان کارکن و زحمتکش این محلات در انجمن ها و شوراهای زنان، بخشی دیگر از نیروی عظیم خود را به میدان آورد.

جنبش رهایی زنان لازم است این بخش از نیروی کار را با نیروی سازمانیافتەتر طبقه کارگر در کارخانەها و مراکز صنعتی، با اعتراضات بازنشستگان و معلمان و پرستاران و دیگر جنبش های اعتراضی پیشرو در جامعه همراه کند. برای تضمین پیشروی جنبش رهایی زن، به میدان آوردن توده میلیونی زنان کارگر و زحمتکش علیه نظام سیاسی و طبقاتی حاکم ضروری است، چون ستمکشی زنان در ایران و ابعاد گسترده تبعیض هایی که علیه آنان اعمال می شود ریشه در حاکمیت اسلام سیاسی و مردسالاری در آمیخته با مناسبات سرمایەداری دارد.

سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv