چهارشنبه ۸ اسفند ۱۴۰۳

۸ مارس، روز جهانی زن، در بسیاری از کشورها به‌عنوان فرصتی برای تجلیل از پیشرفت‌های زنان و به یاد آوردن مبارزات طولانی و پیگیر آن‌ها برای برابری و رهایی است. در ایران نیز ۸ مارس به روز گرامیداشت مقاومت و مبارزه شجاعانه و جانفشانی زنان در برابر نظام آپارتاید جنسیتی، خشونت‌های ساختاری و تبعیض‌های قانونی و اجتماعی نهادینه شده و سرکوب‌های فزاینده تبدیل شده است.  زنان ایران در مواجهه با سیستم پدر- مردسالاری و رژیم سرمایه‌داری که در هم‌پوشانی با یکدیگر به‌طور سیستماتیک حقوق آن‌ها را نادیده می‌گیرند، همه عرصه های حیات اجتماعی را به میدان نبرد با این نظام ظالمانه تبدیل کرده اند.

در دنیای واقع مبارزه برای آزادی و رهایی زنان از هر گونه ستم، نه ‌فقط بخشی از مبارزه برای برابری جنسیتی، بلکه بخش جدایی ناپذیری از مبارزه ضد سرمایه‌داری و ضد استثمار طبقاتی است. ستمی که زنان در ایران تجربه می‌کنند، نه تنها ناشی از تبعیض‌های جنسیتی، بلکه عمیقاً در ساختارهای اقتصادی و اجتماعی که بر اساس نابرابری‌های طبقاتی بنا شده‌اند، ریشه دارد. در چنین جامعه‌ای، زنان به‌عنوان نیمی از افراد جامعه، نه تنها از فرصت‌های اقتصادی و اجتماعی برابر با مردان محروم هستند، بلکه تحت سلطه سیستم‌های قانونی و فرهنگی که اساساً مردسالاری را تقویت می‌کنند، قرار دارند. این سیستم  سرکوبگر با بهره گرفتن از قوانین شرع اسلام، به‌ طور گسترده‌ای در قوانینی که به‌ نفع مردان و علیه حقوق زنان تنظیم شده‌اند، تجلی می‌یابد.

از حجاب اجباری گرفته تا قوانین مربوط به تنظیم مناسبات زن و مرد در خانواده که حقوق زنان را در زمینه‌های طلاق، ارث و حضانت فرزند نادیده می‌گیرد، همه و همه نشانه‌هایی از سرکوب ساختاری زنان در این جامعه هستند. سرکوب زنان در ایران در همه عرصه‌های حیات اقتصادی و اجتماعی به‌طور واضح مشهود است. زنان ایران به‌دلیل قوانین تبعیض‌آمیز و ساختارهای اجتماعی موجود، از دسترسی به فرصت‌های برابر شغلی، تحصیلی و مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها محروم هستند. بسیاری از زنان در میدان نبرد با این نابرابری‌ها جانباخته اند، چشم خود را از دست داده اند و یا دستگیر و تحت شکنجه‌های جسمی و روانی قرار گرفته‌اند. 

اما به رغم تشدید سرکوب، زنان ایران هیچگاه قربانیان خاموش نظام آپارتاید جنسیتی حاکم نبوده اند. زنان با حضور چشمگیر خود در خیزش های توده ای و انقلابی دی ماه ۹۶، آبان ۹۸ و خیزش انقلابی ژینا، با حمایت از همسرانشان در قامت کارگران اعتصابی، با حضور در کارزار “سه شنبه های نه به اعدام” در پشت میله های زندان، با نبرد تن به تن علیه مأموران گشت ارشاد، با شورش علیه قتل های ناموسی در خیابان های مریوان و سنندج، با برافکندن حجاب از سکوهای خیابان انقلاب، با به چالش کشیدن جداسازی جنسیتی در محیط دانشگاه، با حضور پرشور در صف مبارزه معلمان و بازنشستگان، پرستاران و جنبش دفاع از محیط زیست، حضور در صف اعتراض سینماگران و هنرمندان علیه تبعیض و خشونت جنسیتی، با در افتادن علیه فرهنگ پدر سالارانه در محیط خانواده، در واقع زنان آزاده با حضور پرشور در همه این عرصه ها نظام آپارتاید جنسیتی حکومت سرمایه داران اسلامی را به چالش کشیدند.

جنبش رهایی زنان در ایران در جریان این مبارزه پر شور به  دستاوردهای قابل توجهی رسیده است که تاثیرات منطقه ای و جهانی در پی داشته است. یکی از این دستاوردها، اعتراضات علیه حجاب اجباری است. این مقاومت و مبارزه که از دهه‌ها پیش آغاز شده‌، در سال‌های اخیر ابعاد بسیار گسترده تری پیدا کرده است. زنان در این مبارزه سنگر به سنگر با شجاعت حجاب اجباری را کنار زده و بر ضرورت آزادی‌های فردی و حق انتخاب تأکید کرده‌اند. به عقب راندن رژیم جمهوری اسلامی از اجرایی کردن قانون حجاب و عفاف، فقط یکی از این دستاوردها بوده است.

اما در کنار این دستاوردها، آمار زندانیان سیاسی زن و خشونت‌های خانگی و ناموسی علیه زنان ایرانی به شدت نگران‌کننده است. در طول این سال ها، هزاران زن به‌دلیل دفاع از حقوق اولیه خود، اعتراض به قوانین نابرابر و مبارزات اجتماعی دستگیر شده‌اند. بسیاری از این زنان تحت شکنجه‌های جسمی و روانی قرار گرفته و از حق دادرسی عادلانه محروم شده‌اند. خشونت‌های خانگی، به ‌ویژه قتل‌های ناموسی، همچنان در ایران  رو به افزایش هستند و سیستم سیاسی و قضائی کشور در خدمت نهادینه کردن این جنایات است.  در نظام جمهوری اسلامی قوانین و فرهنگ مرد سالارانه به ابزاری برای گسترش خشونت علیه زنان و به سپری برای دفاع از قاتلان و خشونت ورزان تبدیل شده اند. این سرکوبگری ها در نهایت هدفی جز حفظ سیستم پدر- مردسالاری و حفظ نظم موجود ندارند. در واقع، این سرکوب‌ها نشان‌دهنده ترس حکومت اسلامی از قدرت و نقشی است که زنان در تحولات سیاسی و اجتماعی پیدا کرده اند.

جنبش رهایی زنان ایران که پرچم مبارزه برای آزادی و برابری و علیه تبعیض را بر دوش می کشد در عین حال لازم است در چارچوب مبارزات جهانی و انترناسیونالیستی علیه ستم طبقاتی و جنسیتی قرار گیرد. همبستگی با زنان فلسطین و علیه جنایتهای رژیم اشغالگر اسرائیل یکی از این موارد است. همراهی و همبستگی  به‌ویژه با جنبش‌هایی که در سطح جهانی علیه نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی مبارزه می‌کنند، باید یکی از ارکان استراتژی جنبش رهایی زنان در ایران باشد.  تاریخ جنبش‌های اجتماعی نشان داده است که آزادی زنان تنها در چارچوب مبارزات رادیکال برای تغییر بنیادین سیستم‌های اجتماعی و اقتصادی امکان‌پذیر است. از اینرو جنبش رهایی زن پیشروی خود را در گرو استراتژی اتحاد با دیگر جنبشهای پیشرو اجتماعی مانند جنبش کارگری، معلمان، دانشجویان، پرستاران و جنبش انقلابی کردستان می بیند. بنابراین ۸ مارس باید نه تنها روزی برای تجلیل از دستاوردهای تاکنونی باشد، بلکه روزی برای همبستگی انترناسیونالیستی است و این امر یادآور آن است، تا زمانی که زنان در سراسر جهان از کلیه ستم ها و قید و بندهای نظام سرمایه داری و نظام مردسالار رها نشده باشند، مبارزه ادامه خواهد داشت.

گرامی باد ۸ مارس روز جهانی زن
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری

کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
اسفند ۱۴۰۳
فوریه ۲۰۲۵
نشر: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
https://alternative-shorai.tv
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpiran1 (http://www.instagram.com/Peshrawcpiran1)
https://t.me/KomalaCpiranTv