سه شنبه ۵ تیر ۱۴۰۳

با کشته شدن ابراهیم رئیسی مشهور به آیت الله اعدام، کادر رهبری حزب پادگانی سپاه پاسداران و خامنه ای از طریق شورای نگهبان، صدا و سیما و دیگر وسایلی که در اختیار دارند مهندسی کردن انتخابات زودرس ریاست جمهوری را در دستور کار قرار داده و ۸ تیر را برای برگزاری مضحکه ای به نام انتخابات تعیین کرده اند. این “انتخابات” در شرایطی برنامه ریزی شده است که از ۱۱ اسفند گذشته تاکنون و در جریان دور اول و دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی، مردم ایران این مضحکه ها را به شکست کشانده و مهر عدم مشروعیت به پیشانی نظام اسلامی کوبیده اند. اقدام هماهنگ و شکوهمند سیاسی توده های مردم در به شکست کشاندن این “انتخابات”ها در همانحال که نزاع باندهای درون حکومت اسلامی را شدت بخشیده، همه جناح ها را نسبت به سرنوشت نظام اسلامی نگران و دلواپس کرده است. از اینرو هم اصلاح طلبان حکومتی و هم اعتدالگرایان و نیز اصول گرایان میانه رو با این توهم که برای تنور سرد انتخابات بازارگرمی کنند، “ملت” را با صندوق آراء و نظام اسلامی آشتی داده و حکومتشان را از تندپیچ کنونی عبور دهند پا به میدان گذاشته اند.

خامنه ای و فرماندهان سپاه که شکست را پیش بینی می کنند، از واکنش غیر قابل پیش بینی کارگران و فرودستان و توده های مردم رنجدیده ای که زیر فشار گرانی سرسام آور و فقر و فلاکت اقتصادی استخوان هایشان خرد شده است نگران هستند. خامنه ای از نامزدهای انتخاباتی خواسته که از “بدگویی، تهمت‌زدن و لجن‌پراکنی” به یکدیگر پرهیز کنند و با این قبیل کارها “آبروی ملی” کشور را نبرند. صدا و سیمای جمهوری اسلامی برای جلوگیری از رسوایی های بیشتر دستورالعمل تبلیغاتی برای نامزدهای ریاست جمهوری در مناظره های تلویزیونی تعیین کرده است. سران رژیم نگران هستند که مبادا اینبار خود کاندیداها با بدگویی از همدیگر نظام اسلامی را بیشتر به لجن بکشند و جرقه شعله ور شدن خشم و اعتراض توده ای را بزنند. فرماندهان سپاه کارزار نمایش انتخاباتی را نیز به میدان جنگ تشبیه کرده و از “رزمایش در فضای مجازی” برای “حضور حداکثری”  و از اعزام “هادیان سیاسی” به نقاط مختلف شهرها و روستاها برای جلب مشارکت گسترده مردم” سخن می گویند.

اما انباشته شدن خشم و نارضایتی عمومی از ادامه وضع موجود تمام این نقشه ها را از قبل با شکست روبرو کرده است. کارگران و توده های مردم ایران مدتها است نه تنها از استراتژی اصلاح طلبان حکومتی برای اصلاح رژیم اسلامی، از گزینه انتخاب بد در برابر بدتر و از صندوق آراء، بلکه از کلیت نظام اسلامی عبور کرده و مبارزه برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی به یک جنبش سیاسی نیرومند تبدیل شده است. اکنون در حالی که هراس از سرنگونی به کابوسی برای همه جناح های حکومتی تبدیل شده و همه دست به دست هم داده اند که حکومت اسلامی را از این کابوس برهانند، لازم است اینبار نیز قاطعانه چهاردهمین مضحکه انتخابات ریاست جمهوری اسلامی را به شکست کشاند. لازم است در تجمع های اعتراضی کارگران، بازنشستگان، دانشجویان و … قاطعانه و با بانگ رسا اعلام کنیم که ما در انتخابات حکومت اسلامی سرمایه داران که اکثریت مردم ایران را به زندگی کردن در زیر خط فقر سوق داده است، انسانها را به دلیل باورهایشان به زندان انداخته و اعدام می کند، برای تحمیل قوانین ارتجاع اسلامی جنگ سراسری علیه زنان اعلام کرده، کولبران در کردستان و سوختبران در سیستان و بلوچستان را به گلوله می بندد و به دلیل تحمیل هزار و یک محرومیت دیگر شرکت نمی کنیم. نهادها و تشکل های کارگری، زنان و دانشجویی لازم است در بیانیه های خود اعلام کنند که مضحکه انتخاباتی حکومت اسلامی سرمایه داران برای گماردن یکی از مهره های خود برای ریاست جمهوری هیچ ربطی به منافع کارگران و مردم ایران ندارد. باید این مضحکه انتخاباتی را هم فعالانه و با قدرت به شکست کشاند و این شکست را هم به سنگری جهت پیشروی مبارزه برای به زیر کشیدن رژیم اسلامی تبدیل کرد.

در اوضاع سیاسی کنونی از سران حکومت اسلامی پوشیده نیست که مضحکه انتخاباتی پیش رو نیز با شکست روبرو خواهد شد. آنان هم برای یک شکست “آبرومندانه” برنامه ریزی کرده اند. کادر رهبری سپاه و هسته مرکزی اصول گرایان می دانند که بقای رژیم نه از مسیر جلب مردم به صندوق آراء و کسب مشروعیت انتخاباتی، بلکه با منطق ارتقاء ظرفیت سرکوب حکومت اسلامی میسر می گردد. در چنین شرایطی برای در هم شکستن راهبرد تشدید سرکوب باید استراتژی روشنی اتخاذ کرد. کلید زمینگیر کردن ماشین سرکوب جمهوری اسلامی در دست طبقه کارگر است.

طبقه کارگر بر بستر اوضاع انقلابی جامعه و جنبش اعتصابی و اعتراضی جاری و با تکیه بر کاردانی رهبران سوسیالیست و محبوبی که در دل خود پرورده کرده است پتانسیل این را دارد که نیروی خود را سازمانیافته تر به میدان آورد. گسترش و تحکیم پیوند جنبش کارگری با دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی می تواند زمینه ساز تدارک اعتصابات سیاسی توده ای در سراسر ایران باشد. اعتصاباتی که توأم با راهپیمایی های خیابانی و تجمع های اعتراضی قادر هستند دستگاه سیاسی، اداری و اقتصادی رژیم جمهوری اسلامی را فلج کنند. اعتصابات سیاسی توده ای که اعتصابات کارگری در مراکز کلیدی تولید ستون فقرات آن را تشکیل دهند، می توانند انسجام صفوف نیروهای مسلح و سپاه پاسداران را در هم کوبیده و قدرت سرکوب آن را زمینگیر کنند و زمینه های سازمانیابی قیام و سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی را فراهم آورند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری

کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
۲۵ خرداد ۱۴۰۳
۱۴ ژوئن ۲۰۲۴
بازنشر: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv