سه شنبه ۱۷ اسفند ۱۴۰۰

رشد و گسترش سرمایه داری در ایران طی سه دهه اخیر و تداوم روند صنعتی شدن، همراه با دگرگون کردن موقعیت طبقه کارگر و جنبش این طبقه موقعیت زنان را نیز دگرگون کرده است. اگر چه میزان مشارکت زنان در بازار کار رسمی هیچ تناسبی با روند صنعتی شدن و چند برابر شدن کارگران شاغل در واحدهای صنعتی ندارد، با اینحال عمیق تر شدن شکاف طبقاتی و تشدید فقر و فلاکت اقتصادی جمعیت بیشتری از زنان را به ورود به بازار کار غیر رسمی سوق داده است. حضور چشمگیر زنان در بازار کار غیر رسمی، روی‌آوری آنان به تحصیلات عالی و نیز حضور خلاق و توانمند آنان در عرصه‌های مختلف حیات اجتماعی،  زمینه‌های عینی تحول جنبش زنان را هم فراهم آورده است. شرایط فلاکت‌باری که خانواده‌های کارگری و کم‌درآمد در آن قرار گرفته‌اند، شمار بیشتری از زنان را از کنج خانه بیرون آورده و روانۀ بازار کار و تحمل شرایط سخت کار و استثمار کرده است. این تحولات زمینه های عینی را برای پیشروی جنبش زنان نه فقط در مبارزه علیه فرهنگ پوسیده مرد سالارانه و قوانین مذهبی حاکم فراهم آورده، بلکه آنان را در موقعیت مناسبتری در مبارزه علیه مناسبات استثمارگرانه سرمایه داری قرار داده است. رژیم جمهوری اسلامی که از تأثیرات این تحولات بر جنبش زنان آگاه بوده طی این سالها اعمال تبعیض جنسیتی در بازار کار و در دستیابی به امکانات تحصیلات عالی را تشدید کرده است.

طرح «دورکاری» که در دوره حاکمیت دولت روحانی ابعاد گستردهای پیدا کرد، سیاست استخدام نیمه وقت زنان، سیاست بازنشسته کردن زود هنگام آنان، ایجاد محدودیت و منع زنان از کار در کافی شاپ ها و قهوه خانه ها، اجرای طرح ارتجاعی «سهمیه بندی جنسیتی»، سیاست «بومی‌ گزينی جنسيتی»، «تفكيك جنسيتی»، حذف زنان از بسیاری رشته‌های دانشگاهی و حذف خدمات رایگان پیشگیری از بارداری اجزای مختلف یک نظام سیستماتیک آپارتاید جنسیتی علیه زنان بوده که توسط رژیم جمهوری اسلامی اعمال شده اند. اعمال این سیاست های تبعیض جنسیتی که بخشی از هویت رژیم سرمایه داری اسلامی را تشکیل می دهد، به جنبش زنان علیه این بی حقوقی ها خصلتی عمیقاً سیاسی بخشیده و آن را به یک ستون نیرومند مبارزه برای سرنگونی رژیم تبدیل کرده است. زمانی که عدم رعایت حجاب اسلامی و آشکار شدن تار موی زن و زیر پا گذاشتن قوانین ارتجاع اسلامی در محیط خانواده و در عرصه های مختلف حیات اجتماعی و به چالش کشیدن پدیده ارتجاعی کودک همسری ایدئولوژی حاکم را با بحران و بن بست روبرو می کند و دفاع از حق برابر زنان با مردان، کلیت نظام سیاسی را زیر سئوال می برد و به مبارزه زنان خصلتی سیاسی و ضد مذهبی می دهد، بنابراین استراتژی جنبش رهایی زنان بطور اجتناب ناپذیری به مبارزه برای سرنگونی انقلابی رژیم و برچیدن نظام طبقاتی حاکم گره می خورد.

اما به رغم در آمیختگی بربریت سرمایه داری با اسلام سیاسی و محرومیت هایی که به زنان تحمیل شده است و به رغم اینکه فقر بیش از هر زمان دیگری چهره زنانه بخود گرفته است، زنان نه تنها قربانیان خاموش این نظام آپارتاید جنسیتی و شرایط فلاکتبار اقتصادی نیستند، بلکه در صف مقدم مبارزه علیه جمهوری اسلامی قرار گرفته اند. کدام عرصه از مبارزه است که زنان مهر خود را بر آن نکوبیده باشند؟ در خیزش های سراسری دیماه ۹۶ و آبان ۹۸ زنان در صف مبارزه پرشور تهیدستان شهری قرار داشتند و لرزه بر تن جمهوری اسلامی انداختند. در جریان اعتصابات و اعتراضات شکوهمند کارگران هفت تپه و اعتصاب سراسری کارگران صنایع نفت و گاز و پتروشیمی زنان در کنار همسرانشان یک پای این استقامت و پایداری طبقاتی بودند. در خیزش مردم خوزستان و اصفهان علیه بحران کم آبی و علیه سیاست های مخرب زیست محیطی رژیم اسلامی، خروش فریاد زنان همه جا طنین انداز بود. به صف اعتصابات و اعتراضات سراسری و شکوهمند معلمان و بازنشستگان نگاه کنید، زنان در صف مقدم این مبارزه هستند. آنان همصدا با همکاران مرد خود شعار “معلم بپا خیز، برای رفع تبعیض” را با بانگ رسا فریاد زدند. زنان معلم و بازنشسته که پرچم مبارزه علیه تبعیض در نظام دستمزدها را در دست گرفته اند، می توانند و قادر هستند که بیرق مبارزه علیه تبعیض جنسیتی را نیز به اهتزاز در آورند. دختران خیابان انقلاب را بیاد آورید، در روز روشن بر فراز سکوها حجاب این نماد بردگی را بر زمین افکندند. در جنبش انقلابی کردستان و در جنبش دانشجویی نیز حضور زنان غیر قابل انکار است. زنان در زمانی هم که بحران کرونا سایه مرگ را بر جامعه گسترانده بود، به عنوان دکتر و پرستار در صف مقدم مبارزه با کرونا جانفشانی کردند و با به خطر انداختن جان خود همنوعان خود را از مرگ نجات دادند. به سنگر مبارزه در زندان ها هم نگاه بیندازید، زنان زمانی هم که توسط دژخیمان جهل و سرمایه به اسارت گرفته شدند و شکنجه گردیدند، سرود آزادی خواندند و ادعانامۀ خود که یک اعلام جنگ آشکار علیه این رژیم جهل و سرمایه بود، را فریاد زدند. حقیقت این است که حضور چشمگیر زنان در عرصه های مختلف نبرد و مبارزه بویژه حضور پر رنگ زنان در صف اعتصابات و اعتراضات سراسری معلمان به جنبش رهائی زن جلوه های تازه ای بخشیده و این جنبش را وارد فاز نوینی کرده است.

بنابراین اگر 8 مارس از همان آغاز مهر شورش زنان کارگر را بر پیشانی داشت، پیشروی جنبش رهائی زنان نیز جز با به میدان آمدن سازمان یافته توده میلیونی زنان کارگر و زحمتکش تضمین نخواهد شد. جنبش زنان به مثابه یک جنبش سیاسی و اجتماعی فقط در پرتو افق و استراتژی سوسیالیستی و در اتحاد با جنبش کارگری است که می تواند با به عقب نشاندن گرایشات فمینیسم بورژوایی، خود را از زنجیر آپارتاید جنسیتی رژیم سرمایه اسلامی رها سازد و پیشروی خود را تضمین کند.

حزب کمونیست ایران ضمن گرامی داشت 8 مارس این نماد مبارزه انترناسیونالیستی برای رهائی زن، همه فعالین و پیشروان سوسیالیست جنبش زنان و جنبش کارگری را برای تدارک برگزاری هر چه با شکوه تر مراسم و آکسیونهای 8 مارس که طی بیش از چهار دهه گذشته به یکی از جلوه های تداوم جنبش رهائی زنان علیه دیکتاتوری زن ستیز رژیم سرمایه اسلامی تبدیل شده است، فرا می خواند.

گرامی باد 8 مارس روز جهانی زن
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری


کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
۴ اسفند ۱۴۰۰
۲۳ فوریه ۲۰۲۲