پنجشنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۲

داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر را سلاخی کردند تا مردم ایران را بترسانند و از ادامه حرکت برای پایان دادن به عمر رژیم منصرف کنند. این جنایت هم مانند آدمکشیهای قبلی موجب خشم و اعتراض به رژیم شد تا ارعاب. هیچ نیروی سرکوبی قادر نیست همه مردم معترض را دستگیر کند و به قتل برساند. هدف اساسی ماشین سرکوب منصرف کردن مردم از مبارزه است. هنگامی که دستگیری و کشتار بجای ترس، خشم و اعتراض ببار می آورد، روند ناکارا شدن دستگاه سرکوب آغاز میشود. شجاعت اجتماعی مردم ایران و در راس آنها زنان در حرکت انقلابی ١٤٠١ بخش بزرگی از جامعه ایران را از دوران ترس عبور داده است. بعلاوه چرا مردم باید از آدمکشان بز دلی بترسند که جربزه به عهده گرفتن جنایتشان را ندارند. سلاخی داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر از سر قدرت نیست از سر ضعف و ترس است.

از شهریور ١٤٠١ تاکنون صدها نفر را کشتند. صدها نفر زخمی شدند و چشمهایشان را از دست دادند. دهها هزار نفر را دستگیر و زندانی کردند. هزاران استاد دانشگاه اخراج شدند. هزاران دانشجو را از دانشگاهها اخراج و یا موقتا از تحصیل محروم ساختند. به صد ها مدرسه دخترانه حمله شیمیایی کردند. تمام امکاناتشان را بکار گرفتند تا حجاب زنان را به قبل از ٢٥ شهریور سال گذشته بر گردانند و موفق نشدند. بکار انداختن گردونه سلاخی آدمکشان قتلهای سیاسی زنجیره ای دهه ٧٠ کمکی به دوام رژیم سرمایه داری اسلامی نمیکند. در جریان قتلهای سیاسی زنجیره ای حتی نتوانستند از آدمکشان خود دفاع کنند و ناچار شدند به سعید امامی که طراح  و عامل اصلی آن جنایات بود داروی نظافت بخورانند.    

این جنایات نه تنها مردم ایران را نمی ترساند بلکه برای از کار انداختن ماشین آدم کشی رژیم اسلامی مصمم تر می کند. جنبش کارگری ایران به همراه متحدانش خواهد کوشید تا با پایان عمر رژیم اسلامی، مجازات اعدام لغو شود و داشتن زندانی سیاسی به تاریخ به پیوندد.

سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

امضاها: اتحاد فدائیان کمونیست، اتحاد سوسیالیستی کارگری، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت

٢٦ مهر ١٤٠٢ – ١٨ اکتبر ٢٠٢٣