اعتصاب کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز «گفته بودیم می آئیم، این آغاز راه است»
سه شنبه ۵ دی ۱۴۰۲
در پی اقدام علی محمدی مدیرعامل فاسد گروه ملی صنعتی فولاد اهواز مبنی بر ممنوعیت ۲۱ نفر از کارگران از ورود به شرکت و عدم تحقق اجرای کامل طرح طبقه بندی مشاغل، صبح روز شنبه دوم دی ماه ۱۴۰۲کارگران گروه ملی فولاد بار دیگر دست به اعتصاب زدند و در همه بخشها خطوط تولید را متوقف کردند. کارگران اعتصابی با توقف تولید در برابر دفتر مدیریت شرکت و سپس در مقابل دفتر معاونت فنی شرکت تجمع اعتراضی برپا کردند و به مدیر عامل اولتیماتوم دادند تا ضمن لغو ممنوعیت ورود کارگران به کارخانه، اجرای کامل طرح طبقه بندی مشاغل را اعلام کند. اما از آنجا که مدیرعامل به خواست کارگران عمل نکرد، او را از محل کار خود فراری دادند. کارگران فولاد بعد از فراری دادن مدیر عامل برای جلب همبستگی مردم شهر از محل کارخانه تا میدان بقایی در ابتدای جاده اهواز- خرمشهر راهپیمایی کردند و با شعارهای کوبنده از جمله “ما کارگران فولاد علیه ظلم و بیداد می‌جنگیم می‌جنگیم” مجددا به کارخانه برگشتند. به این شیوه کارگران فولاد در جریان تجمع های اعتراضی و راهپیمایی خود قاطعانه بر لغو ممنوع الورود شدن همکاران خود و اجرای فوری و کامل طرح طبقه‌بندی مشاغل تأکید کردند و اعلام کردند با تکیه بر اتحاد و همبستگی خود تا تحقق خواسته هایشان به مبارزات خود ادامه خواهند داد. در واکنش به اعتصاب کارگران شب گذشته مدیریت شرکت به کمک نیروهای حراست اقدام به مسدود کردن کارت ورود ۱۷ نفر دیگر از کارگران نمود و بدین ترتیب تاکنون ۳۸ نفر از کارگران به دلیل پافشاری بر مطالبات خود از کار تعلیق شدەاند. کارگران روز یکشنبه سوم دی ماه برای دومین روز در اعتراض به تعلیق ۳۸ تن از همکاران خود به اعتصاب ادامه دادند. کارگران اعتصابی با سردادن شعارهایی نظیر “مشکل ما حل نشه اهواز قیامت میشه” و “سفره ما خالیه ظلم و ستم کافیه”، “ما کارگران فولاد علیه ظلم و بیداد می جنگیم می جنگیم” بر ادامه مبارزه تا رسیدن به خواستەهایشان تأکید کردند. کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز با این اعتصاب و راهپیمایی خود فصل تازه ای از اتحاد و همبستگی و مبارزه برای پیگیری خواسته هایشان را آغاز کرده اند.
در همین رابطه یکی از کارگران فولاد طی یادداشتی که در صفحه تلگرامی “صدای مستقل کارگران گروه ملی فولاد” درج شده است نوشته است:«این شرکت عظیم را مهره‌های مافیایی به این روز انداختند. آن زمان که فریاد زدیم حلقه های مافیای فولاد وابسته به سپاه و اتاق بازرگانی، خوزستان را به بحران کشاندەاند، هیچ مدیری هیچ نماینده‌ای صدای کارگر را نشنید. امروز دیگر بانک ملی و هیات مدیره و اطلاعات و سازمان اطلاعات بسیج و سپاه و حراست حق ندارند سخنی از خطوط تولید بگویند آن هم برای کارگرانی که بر سر هر شمش و میلگرد و لوله و هر ساعت کار، دل سوزاندەاند و نسبت به ایجاد بدهی‌های ساختگی بارها فریاد سر داده‌اند. این مفسدان اقتصادی که در لباس مدعیان کارآفرین و صنعتگر ظاهر می شوند، توانایی پرداخت حقوق را حتی مطابق با فولاد اکسین ندارند و به جایش همکاران زحمتکش را دم به دم به جلسات امنیتی دعوت و تهدید می کنند. در حالیکه کارگران فولاد شایستگی بیشتری برای مدیریت این صنعت دارند و قادرند با حذف کامل رانت و فساد، نه تنها شرکت ها را به سوددهی کلان برسانند بلکه تمام خوزستان و ایران را هم از فواید و نعمات دسترنج کارگران بهرەمند کنند. امروز ثابت کردیم دست درازی به حقوق پرسنل و بی توجهی به مطالبات آنها چه تبعاتی می‌تواند داشته باشد.»
این اعتصاب متحدانه و با شکوه کارگران گروه ملی صنعتی فولاد در ادامه اعتراضات آبان ماه سازماندهی شده است. در روز چهارشنبه هفدهم آبان ۱۴۰۲، کارگران بخش های مختلف مؤسسه صنعتی در هر دو شیفت صبح و عصر در اعتراض به عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل از رفتن به سالن های غذاخوری محل کار و خوردن غذای روزانه خود اجتناب کردند. بدنبال کارشکنی مدیرعامل این شرکت در روز شنبه ۲۰ آبان شمار زیادی از کارگران در بخش های مختلف شرکت با توقف چند ساعته خطوط تولید، مقابل ساختمان مدیریت تجمع کردند و یکصدا خواستار اجرای طرح طبقه بندی مشاغل و بازگشت به کار کارگر اخراجی «کریم سیاحی» شدند. در ادامه روز یکشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۲، کارگران تمامی بخشهای گروه ملی فولاد اهواز در اعتراض به بی توجهی مدیریت شرکت به خواستەهایشان در محل شرکت دست به تجمع و راهپیمایی اعتراضی زدند و بار دیگر بر خواست همسان سازی حقوق، اجرای کامل طرح طبقه بندی مشاغل و بازگشت به کار تمامی کارگران اخراجی تأکید کردند. کارگران گروه ملی صنعتی فولاد در آبان ماه اعلام کردند: «در صورتیکه از ابتدای دی‌ماه مطابق خواست ما کارگران، مبنی بر اجرای کامل طرح طبقه بندی و نیز همسان سازی حقوق ها در فیش‌های حقوقی لحاظ نشود، اعتصاب ما بدون توجه به هرگونه تهدید، وعده و یا هر میزان واریزی، پیگیری خواهد شد.»
اعتصاب و راهپیمایی کارگران گروه ملی صنعتی فولاد و اعتراضات کارگری در ماههای اخیر و بویژه یکشنبەها، دوشنبەها و سه شنبەهای اعتراضی بازنشستگان، اعتراضات ادامه دار کارگران نفت و گاز و پتروشیمی و اعتصاب کارگران ذوب آهن اصفهان به روشنی نشان می دهد که موج اعدام ها و بگیر و ببند فعالین جنبش های اجتماعی، صدور احکام برای شلاق زدن کارگران، تهاجم به زنان بی حجاب و تعرض برنامه ریزی شده و سازمانیافته به جنبش دانشجویی نه تنها نتوانسته جنبش کارگری ایران را مرعوب سازد، بلکه این جنبش با گامهای سنگین همچنان به جلو می تازد، فقر بی سابقه اقتصادی پیمانه صبر کارگران را لبریز کرده است. کارگران دیگر نمی خواهند به روال سابق زندگی کنند و غارت شوند.
گسترش اعتصابات و اعتراضات کارگران اجتناب ناپذیر است چون نه رژیم اسلامی پاسخی به مطالبات کارگران دارد و نه کارگران هیچ راهی برای عقب نشینی دارند. در جریان اعتصاب کارگران ذوب آهن اصفهان کارگران طی بیانیه ای با صراحت تأکید کردند که: “گارد ویژه و باتوم دیگه اثر ندارد”، همچنین اعلام کردند که: «فراموش نکنید که چرخ‌های این صنعت با دستان ما می‌چرخد و با دستان ما نیز می‌تواند متوقف گردد». کارگران گروه ملی صنعتی فولاد نیز در جریان اعتصاب و راهپیمایی خود اعلام کردند: “ما کارگران فولاد علیه ظلم و بیداد می‌جنگیم می‌جنگیم”، بازنشستگان هم شعار “تنها کف خیابان، به دست میاد حقمون” را به پرچم مبارزات پیگیرانه خود تبدیل کرده اند. این قاطعیت در پیگیری خواستەها و این شور و شوق مبارزاتی کارگران در شرایطی که با فروکش اعتراضات خیابانی، سران رژیم جمهوری اسلامی و ایدئولوگ های طبقه متوسط با دروغپردازی روحیه یأس و سرخوردگی را رواج می دهند، نقش تعیین کنندەای در زنده نگاه داشتن و تقویت شور و شوق مبارزاتی و به عقب راندن تلاش های رژیم جهت امنیتی کردن فضای جامعه دارند.
سخن روز: شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له