اعتصاب کارگران نفت و گاز و پتروشیمی با قدرت ادامه دارد!
یکشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲
اعتصابات کارگران پروژه ای نفت، گاز و پتروشیمی، که از روز جمعه اول اردیبهشت آغاز گردید خیلی زود به بخشهای دیگری از جمله صنایع مس، فولاد، ماشین سازی، آسفالت، برق، انرژی و پالایشگاه تهران نیز سرایت کرد. اعتصابات مزبور با دو خواست فوری افزایش ٧٩ درصدی دستمزدها و اجرای طرح ٢٠ روز کار و ١٠ روز استراحت و چندین مطالبه دیگر شروع شد. تا روز جمعه هشتم اردیبهشت بیش از ۱۰۵ کارخانه، پالایشگاه، نیروگاه، کارگاه، شرکت و مرکز کارگری در شهرهای مختلف به اعتصاب پیوسته اند. این اعتصاب سراسری با استقبال و حمایت کارگران در بخشهای دیگر از جمله کارگران نیشکر هفت تپه، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان و دیگر اقشار جامعه روبرو شده است.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت طی بیانیه ای با تأکید بر اینکه “هر روزه بخشهای بیشتری از کارگران به اعتصاب می پیوندند”، اعلام نمود که اعتصاب کارگران پروژه ای نفت همچنان با قدرت ادامه دارد. در بیانیۀ مزبور با اشاره به تلاش و دسیسه های دم و دستگاههای امنیتی رژیم و عوامل آنها و جریانات سُست بنیاد برای آلوده کردن فضای اعتصاب و ایجاد تفرقه میان کارگران گفته شده که: “اعتصاب و تجمع دو جزء مکمل مبارزه مان می باشند. ما جمعی تصمیمی می گیریم و متحد عمل می کنیم. ما کارگران درد و خواست مشترک و دشمن مشترک داریم. باید جمع باشیم تا نتوانند ما را متفرق کنند”.
به دنبال شروع اعتصاب کارگران صنایع نفت، گاز، پتروشیمی، در تعداد دیگری از مراکز کارگری نیز اعتصاب و اعتراض برپا شده است. روز سە شنبه پنجم اردیبهشت، جمعی از کارگران شرکت “ول سرویسز” در اعتراض به عدم تحقق مطالبات و عدم پرداخت دستمزدهایشان در اهواز تجمع اعتراضی برپا کردند. علاو بر آن مالباختگان شرکت “سنگرسازان نور” نیز درهمان روز در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتشان در مقابل مجتمع قضایی قدوسی در تهران دست به تجمع اعتراضی زدند. روز چهارشنبه هم چندین اعتصاب و تجمع اعتراضی دیگر در اصفهان، شیراز و اهواز آغاز گردید. کارگران شرکت طراحی و ساختمان نفت ( او.د.س.س) در اصفهان در اعتراض به عدم افزایش دستمزدها، دست به اعتصاب زدند و تجمع اعتراضی برپا کردند. در همان روز بازنشستگان تأمین اجتماعی خوزستان هم به دلیل عدم رسیدگی به مطالباتشان در اهواز تجمع اعتراضی بر پا کردند و با سر دادن شعارهای ضد دولتی مطالبات خود را دوباره فریاد زدند. از سوی دیگر در روز چهارشنبه شماری از پرستاران دانشگاه علوم پزشکی شیراز نیز با برپایی تجمع اعتراضی خواهان اجرای صحیح تعرفه گذاری خدمات پرستاری و رفع تبعیض در نظام درمانی شدند.
از سوی دیگر روز چهارشنبه ششم اردیبهشت ۳۵ تشکل دانشجویی، دانش آموزی، گروههای مبارزاتی شهری، نهادهای مدنی، جوانان و فعالین حقوق زنان کردستان، ارومیه، شیراز، رفسنجان، تهران، زاهدان، طی بیانیه ای حمایت خود را از اعتصاب کارگران اعلام نمودند و بر تداوم اعتصابات کارگری همگام با اعتراضات سراسری به عنوان تنها راه رهایی از استثمار و سرکوب رژیم جمهوری اسلامی تأکید نمودند. ۳۵ تشکل امضا کنندۀ بیانیه اعلام داشتند: “ما که در این هفت ماه روزبه روز در خیابانها و دانشگاه و مدارس علیه جمهوری اسلامی جنگیده ایم و انقلابمان را پیش برده ایم، خود را همسنگر کارگران می‌دانیم.
اعتصابات و اعتراضات کارگری اخیر در ایران پس از آن اوج گرفت که “شورای عالی کار” ضد کارگر رژیم اسلامی، در یک تعرض وحشیانۀ دیگر به کارگران حداقل دستمزد برای سال جاری را با افزایش ناچیز ٢٧ درصدی به پنج میلیون و چهارصد هزار تومان رساند. این درحالی است که حتی مطابق آمارهای ارائه شده از جانب نهادهای مالی خود رِژیم که معمولأ نرخ تورم را بنا به ملاحظات امنیتی پائین تر اعلام می کنند، نرخ تورم به ویژه برای اقلام غذایی مورد نیاز روزانه مردم، بالای ٦٠ درصد و هزینۀ سبد معیشتی یک خانواده سه نفره ١٣ میلیون تومان برآورد شده است. با توجه به این امر کارگران در اعتصابات کنونی خواهان افزایش ٧٩ درصدی دستمزدها هستند. تحمیل دستمزدهای چند مرتبه زیر خط فقر به کارگران درحالی است که سرمایه داران، رهبران و اعوان و انصار حکومت جنایتکار اسلامی، مسئولان سپاه پاسداران و نیروهای امنیتی و صدها هزار آخوند انگل بدون اینکه زحمتی بکشند و نقشی جز تخریب و سرکوب در تولید در جامعه داشته باشند، از قِبَل کار و زحمت و تولید کارگران از زندگی مرفه و اعیانی برخوردارند.
در شرایط کنونی که اعتصاب کارگران صنایع نفت و گاز و پتروشیمی هفتمین روز خود را پشت سر می گذارد، حفظ اتحاد و همبستگی کارگران یکی از مهمترین وظایف فعالین و پیشروان کارگری در جریان این اعتصاب است. اکنون بیش از ۱۰۵ پالایشگاه، شرکت، نیروگاه و مؤسسه تولیدی در اعتصاب بسر می برند، استقامت در برابر فشارها و تفرقه افکنی نیروهای حراست و دیگر نهادهای وابسته به ارگانهای حکومتی، حفظ ارتباط نزدیک کارگران در بخش های مختلف و دخالت دادن مستقیم آنان در تصمیم گیری ها در قبال هر تحول تازه ای که پیش می آید، رمز حفظ وحدت و یکپارچگی کارگران است. لازم است اعتصاب را با برپائی تجمع های کارگری و برگزاری مجامع عمومی کارگران توأم کنیم. تنها از این طریق است که می توان تلاش دولت و کارفرماها برای پشت گوش انداختن مطالبات کارگران و حیله و نیرنگ آنان برای ایجاد تفرقه و به شکست کشاندن اعتصاب را خنثی کرد.
کارگران اعتصابی نفت و گاز و پتروشیمی با خواست محوری افزایش ۷۹ درصدی دستمزدها در واقع پرچم خواست و مطالبات معلمان، بازنشستگان، پرستاران و دیگر بخشهای طبقه کارگر ایران را برافراشته اند. این اعتصاب باشکوه از دیگر بخش های طبقه کارگر می طلبد که با برپایی اعتراضات و اعتصابات کارگری علیه دستمزدهای چند مرتبه زیر خط فقر حمایت و همبستگی خود را با آن اعلام کنند. اول ماه مه روز جهانی کارگر را به روز اعتصاب و اعتراض و مارش های خیابانی برای گرامیداشت این روز و همبستگی با اعتصاب کارگران نفت و گاز و پتروشیمی تبدیل کنیم.
سخن روز: شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له