دوشنبه ۲۴ دی ۱۴۰۳

پدر پخشان، مددکار اجتماعی کرد تبار محکوم به اعدام در ایران، در یک فایل صوتی گفته است فرزندش تنها برای خدمت به انسان‌های آسیب‌دیده به شمال شرق سوریه رفته بود و به هیچ حزب و گروه سیاسی تعلق نداشته و ندارد. او می‌گوید اسنادی هم که در پرونده او موجود است، این موضوع را ثابت می‌کند. پخشان عزیزی، زندانی سیاسی، به اتهام “بغی”یا قیام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی ایران که مصداق آن “عضویت در جمعیت‌های معارض” عنوان شده، به چهار سال زندان و اعدام محکوم شده است. این حکم در ۱۹ دی در دیوان عالی ایران تأیید شد و سپس به اجرای احکام رفت.

پخشان عزیزی به مدت ۱۰ سال به عنوان مددکار در مناطق کردنشین سوریه به آوارگانی کمک می‌کرد که از جنگ با داعش فرار کرده بودند. اما او حدود ۱۸ ماه پیش در ایران بازداشت و به اعدام محکوم شد. تایید حکم اعدام پخشان عزیزی با واکنش‌های اعتراضی گسترده‌ای روبرو شده است. بسیاری از خانواده‌های دادخواه، فعالان مدنی، چهره‌ها و زندانیان سیاسی در ایران و سازمان‌های حقوق بشری خواهان لغو این حکم شده‌اند.

• خانواده پخشان عزیزی می‌گویند: « که او تنها به دنبال عدالت و حقوق مردم بود.»
• به گفته وکلای او، پرونده پخشان عزیزی نقایص متعددی دارد و سند یا مدرکی برای اثبات اتهام «بغی» در پرونده او موجود نیست. امیر رئیسیان، یکی از وکلای خانم عزیزی گفته است: «پخشان عزیزی نه در گروه‌های نظامی عضو بوده و نه فعالیت نظامی داشته، این حکم در تعارض با دادرسی منصفانه و بی‌توجه به ایرادات پرونده صادر شده ‌و امروز به ما ابلاغ شد.»
• آسو عزیزی، برادر پخشان، در پیامی در شبکه‌های اجتماعی از عموم مردم خواست که برای لغو این حکم به یاری خواهرش بیایند و گفت: «پخشان تنها به دنبال عدالت و حقوق مردم بود» و اتهامات وارد شده به خواهرش بی‌اساس و ناعادلانه است. لپ‌تاپی که وزارت اطلاعات از خواهرم ضبط کرده و حاوی تمام مدارک چندین ساله کار او در کمپ‌ها و سازمان‌های بین‌المللی است، «نه به دادگاه تحویل داده و نه صورت‌جلسه شده است. به استناد مدارکی ، پخشان از سه ارگان بین‌المللی در اقلیم کردستان عراق و سوریه پخشان به‌صورت داوطلبانه در این ارگان‌ها فعالیت مددکاری انجام داده است.
• در نامه‌ای به امضای ماجا هس، موسس سازمان غیرانتفاعی بشردوستانه سوئیسی در حوزه بهداشت در کشورهای مختلف از جمله شمال شرق سوریه فعالیت می‌کند، تایید می‌شود که خانم عزیزی در کمپ نوروز در منطقه دریک، که پناهجویانی از شنگال در آن مستقر بودند به‌عنوان داوطلب در حوزه کار اجتماعی، به‌ویژه برای زنان و کودکان آسیب‌دیده، فعالیت کرده است.
• درنامه دیگر که به امضای سازمان توان‌بخشی و توسعه شمس در شمال شرق سوریه رسیده است، نشان می‌دهد خانم عزیزی از تاریخ سپتامبر ۲۰۱۷ میلادی تا دسامبر ۲۰۲۱ میلادی در اردوگاه الهول در شهر حسکه در حوزه کمک به زنان و کودکان نجات‌یافته از جنگ و خشونت به‌صورت داوطلبانه مددکاری کرده است.
• در نامه‌ای از هلال احمر شمال شرق سویه تایید می‌شود که خانم عزیزی از تاریخ دسامبر ۲۰۱۴ تا اوت ۲۰۱۷ در اردوگاه نوروز وابسته به این سازمان در شهر دیریک سوریه به‌عنوان مددکار اجتماعی فعالیت داوطلبانه داشته است.
• سپیده قلیان، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی، در نامه‌ای از زندان از پخشان عزیزی حمایت کرد و او را «صدای عدالت‌خواهی» خواند و گفت: «این‌جا تنها قصه یک فرد نیست. این‌جا داستان ما همه است. قصه‌ی پخشان با قصه همه ما گره خورده است… ما نمی‌توانیم و نمی‌خواهیم ساکت بمانیم و با زندگی به جنگ مرگ می‌رویم» خانم قلیان خواستار اقدام فوری برای نجات پخشان از خطر اعدام شد و افزود که چنین حکمی نه‌تنها مغایر با اصول حقوق بشر است، بلکه نشانه‌ای از سیاست‌های سرکوبگرانه حکومت است.
• سروناز احمدی فعال حقوق کودکان وزندانی سیاسی پیشین.
• سپیده رشنو هم در حمایت از خانم عزیزی نوشت: «زندگی حق ماست؛ در برابر مرگ‌آفرینی نظام سکوت نکنیم.»
• هم‌زمان ۶۸ زندانی سیاسی زن و مرد از طیف‌های مختلف در زندان‌های اوین، تهران بزرگ، قزلحصار و لاکان رشت با انتشار بیانیه‌ای مشترک صدور حکم اعدام پخشان عزیزی ، بهروز احسانی و مهدی حسنی توسط دیوان عالی کشور را غیرانسانی توصیف کردند و از مجامع و سازمان‌های بین‌المللی به‌ویژه نهادهای فعال در حوزه حقوق بشر خواستند در راستای نجات جان زندانیان سیاسی از تمام ظرفیت خود برای اقدامات موثر استفاده نمایند.
• خانواده‌های دادخواه؛ «حکم اعدام پخشان عزیزی و وریشه مرادی را محکوم می‌کنیم»
• اعتراض فعالان مدنی و نهادهای حقوق بشری به حکم پخشان عزیزی

روزهای شنبه ٢٢ و یکشنبه ٢٣ دیماه در سراسر جهان از طرف نهادهای حقوق بشری و همچنین سازمانها و نهادهای آزادیخواه و احزاب و سازمانهای چپ و انقلابی، اکسیون های متعددی در محکومیت حکم اعدام زندانیان سیاسی و لغو اعدام ها و مخصوصا لغو اعدام پخشان عزیزی و وریشه مرادی، برپا شد.