دوشنبه ۶ تیر ۱۴۰۱

چهار ماه پس شروع جنگ در اوکراین اکنون تبعات هولناک جنگ چهرۀ کریه خود را در گوشه گوشۀ جهان بازتاب میدهد. دوماه پیش دبیرکل سازمان ملل در نشست شورای امنیت این سازمان گفت: “در سراسر جهان چهل ونه میلیون نفر در چهل وسه کشور در  گرسنگی به سر می برند و اکنون جنگ اوکراین جنبۀ وحشتناکتری به گرسنگی جهانی داده است”. بر اساس گزارش سازمان ملل جنگ در اوکراین موجب شده است، قیمت مواد غذایی در سراسر جهان به بالاترین سطح برسد و نزدیک به یک میلیارد و هفتصد میلیون انسان در جهان به شدت در معرض کمبود و قطع مواد غذایی، انرژی و سیستم‌های مالی هستند. در آغاز سال جاری میلادی حدود دویست وهفتاد وشش  میلیون نفر در سراسر جهان با گرسنگی مطلق مواجه بوده اند و انتظار می‌رود در صورت ادامۀ جنگ در اوکراین، چهل وهفت میلیون نفر دیگر به ویژه از کشورهای جنوب صحرای آفریقا به آنان افزوده شود. با این وجود آنانیکه در پایتخت های این جنگ بین امپریالیستی نشسته اند بیش از همه در فکر این بودند که چگونه در آتش این جنگ بدمند، چگونه میتوان از یکسو شهرهای اوکراین را به خرابه ای تبدیل نموده و بر سر ساکنینش خراب کرد، و از سوی دیگر کدام عضو پیمان جنگی ناتو بیش از دیگران پیشتاز ارسال اسلحه به اوکراین میشود. تبلیغات بی وقفۀ بلند گوهای طرفین در تلاشند تا افکار عمومی در کشورهایشان را قانع کنند که برای اهداف به اصطلاح انسانی و برای دفاع از به اصطلاح جهان آزاد، میلیونها انسان را آواره ساخته وصدها میلیون انسان را در آستانه مرگ و گرسنگی قرار داده اند.

اگر برای مدتی در کشورهای متروپُل سرمایه داری با تبلیغات شبانه روزی و ارسال تسهیلات بسیار اندک برای مردم می خواستند به مردم بگویند که سران این دولتها گویا همزمان در حین اختصاص میلیاردها دلار برای گسیل اسلحه به اوکراین، در فکر یافتن راهی برای کاهش فشار مالی به مردم نیز هستند. اما واقعیت بسیار زودتر از آنکه سران این دولتها تصور میکردند، چهره خود را نمایاند. اکنون دیگر فقط بدنهای تکیده از گرسنگی میلیونها نفر در کشورهای پیرامونی نبود که هر از گاهی به مدیاها راه پیدا میکردند. اکنون در همین کشورهای متروپل بالا رفتن قیمت حاملهای انرژی و بالا رفتن همه روزۀ قیمت کالاهای اساسی برای میلیونها نفری که در سطوح پائین هرم جامعه قراردارند، معنای واقعی تبعات جنگ را به در خانه هایشان آورده است. اگر در کشورهای پیرامونی با شورش گرسنگان روبرو شدیم، اکنون در قویترین اقتصادهای سرمایه داری غرب ابرهای توهم به کنار رفته و فریاد های اعتراض بلندتر میگردند. اگر در دوسال گذشته به بهانۀ پاندمی کرونا مردم را به آرامش دعوت میکردند، اگر از آنان میخواستند که که گویا سرمایداران وصاحبان انحصارات توان پرداخت دستمزد های بیشتری را ندارند، در خواست افزایش دستمزد ننمایند، اکنون در دورۀ پسا کرونا مردم با تبعات جنگی روبرو شده اند که هیچ ارتباطی به منافع آنان ندارد. شاید چند ماهی لازم بود که طبقه کارگر در کشور های متروپل سرمایه داری سیمای واقعی و کریه این جنگ بین امپریالیستها را بطور واقعی بشناسند و بدانند آنچه را که از زبان سران این دولتها میشنوند، چیزی جز وعده های تو خالی نیست. بر بستر این شرایط است که موجی از اعتصابات واعتراضات کارگری در کشورهای متروپل سرمایه داری نیز شکل گرفته و در حال گسترش است و برای قدرتهای امپریالیستی جای نگرانی بسیار است.

بی جهت نیست که تنها پنج هفته پس از آغاز تهاجم روسیه به اوکراین ودر حالیکه امپریالیسم آمریکا در مقام رهبری پیمان جنگی ناتو تمام قد درمقابل روسیه صف آرائی کرده بود، کارگران یکی از بزرگترین غولهای تجارت و فن آوری جهانی “آمازون” را وادار کردند که اولین اتحادیۀ کارگری آمازون در آمریکا را به رسمیت بشناسد. این درحالی است که “آمازون” سالها با سرسختی دربرابر تشکیل اتحادیه مقاومت میکرد.

نمونه دیگر اعتصاب کارکنان راه آهن بریتانیا در سه شنبه گذشته بود که حرکت بیش از هشتاد درصد خطوط راه آهن بریتانیا را متوقف ساخت و روزهای پنجشنبه و شنبه نیز ادامه یافت، دولت بریتانیا را شوکه کرد. اتحادیۀ کارگران حمل ونقل بریتانیا تهدید کردند که اگر به مطالبات خود نرسند، هفته های آینده نیز اعتصاب را ادامه خواهند داد. شب قبل از آغاز اعتصاب رئیس اتحادیۀ کارگری با اشارۀ تمثیلی به طرح های ریاضات اقتصادی اتحادیه اروپا در جریان بحران مالی 2008-2009 وتصمیم دولت برای کاهش چهار میلیارد پوند از بودجۀ شرکت راه آهن، دولت را متهم کرد که دولت اجرای برنامۀ “ریاضت اقتصادی راه آهن” را در پیش گرفته است. در نتیجه تعدادی از ایستگاههای راه آهن بسته شده و دستکم پنجاه در صد از کارکنان حفاظت فنی شغل خود را از دست خواهند داد. آنان در عین حال خواهان افزایش دستمزد نیز هستند. در همان حال تعداد زیادی از اتحادیه ها برای هفته های پیشارو اعلام اعتصاب کرده اند. 

در آلمان شیپور اعتصاب را کارکنا ن مدارس نواختند. آنها در دوسال گذشته بارها وبارها در جریان پاندمی کرونا در مورد وضعیت غیر بهداشتی مدارس جهت ممانعت از گسترش  کرونا و همچنین اثرات روحی وروانی تعطیل کردن مدارس روی دانش آموزان هشدار داده  و همزمان خواهان افزایش دستمزد بودند. مقامات دولتی در تمام این دو سال به بهانۀ رکود اقتصادی پاسخی به مطالبات آنان نمیدادند. آنان اکنون میگویند، اگر دولت امکان تصویب صد میلیارد یورو بودجۀ ویژه برای تبدیل شدن به چهارمین قدرت نظامی دنیا را دارد، چگونه قادر نیست به مطالبات کارکنان بخش آموزش جواب دهد. اعتصاب کارگران در بنادر شمالی آلمان در روزهای گذشته و همزمان اعتصابات کارگران فلز کار درتعدای از شهرها بخش دیگری از این مبارزات را نشان میدهد. در مرکز همۀ این مبارزات چه در آمریکا، چه در بریتانیا و چه درآلمان افزیش دستمزد قرار گرفته است. اکنون دیگر هیچکس نمیتواند پنهان کند که خسارات جنگ بین امپریالیستها از اکنون  که هنوز جنگ پایان نیفتاده است، به سفرۀ مزد بگیران و حقوق بگیران و میلیونها انسان حتی در کشور های متروپل سرمایه داری تحمیل شده و می شود. 

اگر دولتهای امپریالیستی دور جدید ومرگباری از جدالهای خود را آغاز کرده اند، هیچ دلیلی وجود ندارد که طبقۀ کارگر جهانی اجازه دهد که بیش از این در زیر چرخ دنده های ماشین این نظم غیر انسانی نابود شود.

سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه‌له

https://alternative-shorai.tv